512 เพลงน้ำท่วม (จากชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้นกันไป)
เพลงน้ำท่วม
(พอล เลอมัง)
น้ำท่วม น้ำท่วม ท่วม ท้วม ท่วมๆ
น้ำท่วม เพราะว่าน้ำมาก
น้ำหลาก เข้ามาซ้ำเติม
น้ำท่วม เพราะเรามัวเพลิน
ต่างคนต่างเมิน ก็เลยน้ำท่วม
น้ำท่วม น้ำท่วม ท่วม ท้วม ท่วมๆ
น้ำเขื่อน ก็ไม่ยอมปล่อย
น้ำกร่อย ก็ไหลล้นนอง
น้ำเหนือ มาหนุนน้ำคลอง
กรุงเทพฯ เมืองทอง ก็เลยน้ำท่วม
น้ำท่วม น้ำท่วม ท่วม ท้วม ท่วมๆ
ท่วมแล้ว ก็ช่างมันท่วม
ร่วมแรง อาสาสู้ภัย
ท่วมได้ ก็ให้ท่วมไป
ขอเพียงหัวใจ ของเราไม่ท่วม
น้ำท่วม น้ำท่วม ท่วม ท้วม ท่วมๆ
ท่วมได้ ก็ลดลงได้
เริ่มใหม่ ใจสู้ฝ่าฟัน
คนไทย ไม่ทอดทิ้งกัน
แบ่งปันหัวใจ ชนะภัยน้ำท่วม
น้ำท่วม น้ำท่วม ท่วม ท้วม ท่วมๆ
กระสอบทรายเอามา
เรือพายก็เอามา
ข้าวสารก็เอามา
สารส้มก็เอามา
ห้องน้ำก็เอามา ม้า มา
แต่ไม่เอาใจดำ อำมหิต
แต่ไม่เอาน้ำตา หาโอกาส
แต่ไม่เอาไร้น้ำใจ ไร้คุณธรรม
กว่าจะเอาพ่อแม่ออกมาได้......โอ้ย ก็เพราะมันน้ำท่วม
..............
สวนทางอารมณ์ ชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้น(สร้างสรรค์)กันไป
อยู่ในต่างประเทศ อินเดียนึกว่าไม่เกี่ยวกับน้ำท่วมในเมืองไทย แต่ที่ผ่านมามีเรื่องเกี่ยวกับน้ำท่วมหลายประการ กระทบโดยตรงโดยเฉพาะด้านจิตใจ เนื่องจากคุณพ่อคุณแม่ซึ่งอายุ 82 คุณพ่อ 84 อยู่บ้านแถวบางแคเหนือ ซอยติดกับถนนทางเข้าหมู่บ้านเศรษฐกิจ ตอนน้ำท่วมไปแล้วเดือนกว่าๆ ก็มีข่าวน้ำท่วมกรุงเทพฯ รอบนอกและไล่เข้ามาเรื่อยๆ จนในที่สุดบางแคก็โดนเต็มๆ ในวันที่ 1.11.11 น้ำท่วมถึงเข่า ทำให้ต้องอพยพคุณพ่อคุณแม่ออกไปอยู่กับภรรยาและเด็กๆ ที่มินบุรี(หน้าโรงเรียนร่วมฤดีวิเทศน์ศึกษา) ซึ่ง ณ วันที่เขียนบันทึกนี้ยังไม่ท่วม
การอพยพคุณพ่อคุณแม่โดยตัวผมเองอยู่ที่เดลี ไม่สามารถไปช่วยอะไรได้เป็นความรู้สึกที่ทุกข์ใจไม่น้อยเพราะอยากจะไปช่วยด้วยตัวเองแต่ก็จนใจเพราะไม่สามารถลางานไปได้ ทราบจากภรรยาว่าในวันนั้นออกจากบ้านมินบุรีไปตั้งแต่เช้าโดยขับรถไป หาที่จอดแถวหน้าห้างเดอะมอลล์ด้านถนนพระราม 2 ซึ่งยังพอจอดได้ จากนั้นพยายามหารถบรรทุกเข้าไปยังซอย 100 ถนนเพชรเกษม ปรากฏว่าหารถอยู่นานหลายชั่วโมงกว่าจะได้ ครั้งได้รถแล้วก็ยังต้องค่อยๆ วิ่งไปซอย 100 ซึ่งปรกติวิ่งเพียง 5 นาทีก็ถึง ปรากฏว่ารถติดมาก และปากทางเข้าหมู่บ้านเศรษฐกิจรถแน่นมาก คนก็แน่น ตำรวจไม่ให้กลับรถตรงนั้นจึงต้องเลยไปกลับข้างหน้าทำให้กว่าจะไปถึงบ้านก็ใช้เวลาเกือบ 2 ชม. เมื่อถึงซอย 100 ปรากฏว่าน้ำท่วมสูงขึ้นรถบรรทุกที่ว่าจ้างไปก็เข้าไม่ได้ต้องจอดรอปากซอย และหาเรือไปรับที่บ้านซึ่งอยู่ค่อนไปทางท้ายซอย กว่าจะลำเลียงคนแก่ออกมาได้ก็เล่นเอาเหนื่อยไปตามๆ กัน นับเป็นการอพยพที่โหดมาก
บ้านที่มินบุรียังไม่ท่วมจึงใช้เป็นศูนย์อพยพชั่วคราวของครอบครัวผม โดยกะว่าหากท่วมอีก ก็จะให้อพยพไปอยู่ที่โคราชบ้านภรรยาจนกว่าน้ำจะลด
เล่ามาทั้งหมดเพื่อบอกว่าความทุกข์จากภัยธรรมชาตินั้นแสนสาหัส มนุษย์ได้แต่เพียงหาทางหลบภัยเท่านั้นไม่สามารถไปต้านทานแรงธรรมชานินั้นได้ โดยเฉพาะมนุษย์(หรือประเทศ)ที่ไม่ได้เตรียมตัวรับมือกับภัยธรรมชาติ เมื่อมีภัยมาก็ทำให้คนประสบชะตากรรมกันแบบนี้
ทุกข์ใจก็ทุกข์แต่ก็ทุเลาด้วยการกำหนดสติ เมื่อห้ามทุกข์ไม่ให้เกิดได้ก็ต้องหาวิธีอยู่กับทุกข์นั้นให้ปลอดภัยที่สุด ทุกข์น้อยที่สุด จึงเป็นที่มาของชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้นกันไป แต่ดิ้นแล้วสร้างผลงานแก้ทุกข์ไปด้วย เพลงน้ำท่วม...แก้อารมณ์ทุกข์จากน้ำท่วม แค่อ่านก็คงได้ยินเสียงเพลงนี้ไปด้วยนะครับ....แล้วแต่ใครจะได้ยินอย่างไรก็แล้วกัน โชคดีทุกท่านนะครับ
ความเห็น (3)
ดีนะคะที่คุณพ่อ คุณแม่ ยอมออกมาง่าย
เมื่อคืนวันพุธก่อน วันที่กทม.ให้คนบางพลัดอพยพ ดิฉัน "บังคับ" คุณยายของลูก (75 ขวบ) ให้ออกจากบ้านบางพลัดด้วยความยากลำบาก เพราะเธอดื้อเหลือเกิน และโชคดีที่บังคับสำเร็จ เพราะรุ่งเช้า น้ำขึ้นถึงอกแล้ว เราคงต้องเช่าเรือไปรับเธอออกมา
พอออกมาได้แล้ว อยู่เงียบๆ ได้วันเดียว วันศุกร์เธอแอบหนีกลับไปอีกเพื่อยกเปียโนขึ้นสูงจากน้ำอีกคืบ วันศุกร์ทั้งวันดิฉันเครียดจนไม่เป็นอันทำงานเพราะติดต่อเธอไม่ได้ จนสามทุ่มเธอกลับนั่นแหละจึงหายเครียด
ตอนนี้ให้ไปอย่กาญจนบุรีแล้วค่ะ (จะได้ไม่หนีไปขนของหนีน้ำอีก)
ดิฉันสรุปบทเรียนหนนี้ว่า "ถ้าตัวเองแก่ จะไม่ดื้อกับลูกๆ" ฮ่า...ฮ่า...
 |
ครับ โล่งใจที่ท่านทั้งคู่ยอมอพยพ การอยุ่ท่ามกลางน้ำที่ท่วมในวงกว้าง มีอันตรายรอบด้าน เราก็เป้นห่วงท่านเป็นธรรมดา แต่พอท่านออกมาแล้วก็เข้าใจท่านนะครับว่าการจากบ้านเป้นเรื่องที่เจ็บปวดมากเพราะเขาก่อร่างสร้างตัวมาก็มีบ้านที่เป็นที่พักอาศัย คนย่อมติดบ้านเป็นธรรมดา จึงเป้นหน้าที่ของลูกหลานที่จะพยายามให้ท่านเข้าใจว่าถึงตรงไหนวิกฤตแล้ว เสี่ยงเกินไปแล้ว บ้านแม้ท่วมก้ยังกลับมาบูรณะใหม่ได้ แต่ชีวิต เกิดมีอะไร ช่วยไม่ทัน ก็เสียดายโอกาสครับ
ยิ่งล่าสุดบอกมีงูนำเข้าสีเขียวหลุดออกมาหลายตัว ยิ่งน่ากลัวมากขึ้น
สาธุกับทุกท่านที่สามารถอพยพผู้ปกครองและญาติให้ออกมาได้นะครับ
น้ำลดแล้วเริ่มต้นกันใหม่ครับ