วันที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา ๑๗.๓๐ ผมออกจากวัดมุ่งหน้าตรงไปดูปั้งไฟพยานาค ที่วัดตาลชุม อ.รัตนวาปี จ.หนองคาย ยากจะบอกว่าถนนโล่งมาก แต่ถนนดูไม้ได้เลย รถตู้ขั้นนี้ บรรจุได้ตั้ง ๑๕ รูป/คน มีคนอวกด้วย ๓ คน/รูป ไม่รูเป็นเพราะอะไรแต่เป็นสิ่งที่แปลกมานักท่องเทียวไม่มากเท่าไร อาจเป็นเพราะน้ำท่วมหรือมาแล้วไม่สมหวัง หรือจะไปที่อื่นมากกว่า เมื่อเทียบกับปีที่ผ่านมาถื่อว่าน้อยมากรถไม่ติสักนิด แต่ละปีน๊ะรถต้องเลื่อนไปทีละน้อย ไปแล้วถึงรัตนะเข้าซอยไปแล้วปรากฏว่าผิดสอย ต้องไปหาซอยเข้าใหม่อีกต้องเสียเวลามากเป็นครึ่งชั่วโมง พอไปถึงวัดตาลชุมก็เวลา ๑๙.๐๐ พอดีหาที่จอดรถก็ไม่อยาก เพราะคนไม่มากเหมือนทุกๆๆปี แต่ก็มาก แต่ไม่เท่ากับปีที่ผ่านมา ก็เดินไปทำบุญพร้อมคณะ เพื่อสร้างอุโบสถ แต่อุโบสถหลังนี้ ไปทีไรก็เหมือนเดิม แต่ก็ไม่เป็นไร เราก็ทำบุญเรื่อยแล้วก็ไปหาที่นั้งริมโขงท่าวัดตาลชุม แต่มีโยมบอกว่า "พระก็มาดูด้วยหรอ" ทั้งๆที่ก็เป็นที่วัดเรามิได้ไปดูนอกวันเลย ไปนั้งที่เหมาะแล้วไม่นานเสียงดังตู๊ม ตกใจนึกว่าเสียงอะไรเป็นเสียงประทัด แต่ป้ายเข้าก็เขียนว่า"ห้ามจุดประทัด" สักพักก็ผุ้งขึ้นจากผิวน้ำขึ้นเหนือน้ำลูกเล็ก แต่ขึ้นไปสูงๆๆลูกใหญ่กว่าเดิม เป็นลักษณะ ตรงกลางแสงเหลืองอ่อนๆรอบเป็นแสงสีชมภูอ่อนถึงแก่ถึงสีม่วง จะขึ้นเป็นกลุ่มลูก
ไม่มีความเห็น