ดวงใจ....ของครู (2)
คุณครูครับ วันนี้คุณครูสวยจัง สวัสดีครับ ผมรักคุณครู
ดวงเข้าเรียนในชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ผู้เขียนเลยห่างกับดวงไปบ้างแต่ทุกเช้าจะเจอกับเขาที่หน้าเสาธง เพราะเขาจะมาเข้าแถวและทำกิจกรรมหน้าเสาธง เขาจะมายืนรีรอ จนผู้เขียนถึงโรงเรียน ดวงจะรีบวิ่งมาหาและจะทักว่า " คุณครูครับ วันนี้คุณครูสวยจัง สวัสดีครับ" เขาจะพูดอย่างนี้ ทุกวัน จนผู้เขียนสงสัยก็จะถามเขาว่า..ครูสวย..จริงหรือ สวยครับครู ครูสวยกว่าครูคนอื่นๆครับ เพราะคุณครูเป็นแม่ของผม และคุณครูไม่เคยตีและว่า..ผมเลย..ผมรักครูเหมือนรักแม่..(แม่ที่เขาไม่เคยเห็น)ครับ ผู้เขียนฟังแล้วน้ำตาซึม
ผู้เขียนถามเขาว่า ดวงว่าแม่ดวงสวยและใจดีไหม? เขาว่าสวยครับครู ใจดีด้วย แต่แม่มีพี่และน้องๆของผมหลายคน แม่เลยให้ผมมาอยู่กับพ่อ ผมเลยรักพ่อกับป้าด้วย แต่ป้าชอบดุและตีผมมากกว่าคนอื่นๆ ผู้เขียนต้องกอดเขาถามเขาว่าทำไมป้าต้องดุต้องตีเพราะดวงซุกชน ไม่ทำการบ้าน ไม่อ่านหนังสือ ชอบไปเที่ยวบ้านคนอื่นจนมืดค่ำ ใช่มั๊ย (รู้รายละเอียดจากป้าเขา) ป้าเป็นห่วงจึงต้องดุ และพูดให้เขาฟังถึงบุญคุณของป้่า เขาตอบว่าครับ ผมเข้าใจแล้วครับ แต่เด็กอายุ6-7 ขวบ เขาจะซึบซับไปได้สักแค่ไหนก็ไม่รู้
เขาเรียนในห้อง ป.1/2 ที่มีคุณครูประจำชั้นเป็นผู้ชาย จากการที่ดวงเป็นเด็กซุกซน ไม่ค่อยตั้งใจเรียน และ ชอบทะเลาะกับเพื่อนๆ เขาจึงถูกดุและถูกตีบ่อยๆ เขาจึงไม่ชอบมาโรงเรียน เมื่อป้าพามาส่งที่โรงเรียนแล้วกลับไปเก็บน้ำยาง เขาหนีออกจากโรงเรียนไปทางข้างหลัง แล้วจะไปอยู่ตามบ้านคนเลี้ยงวัวชน เขาจะช่วยตัดหญ้า เอาหญ้า เอาน้ำ ให้วัวกิน ตอนเย็นจึงกลับบ้าน เมื่อเขาทำบ่อยๆครูสงสัยจึงบอกป้า ป้าไปพบจึงนำกลับมาส่งโรงเรียนและให้คนเลี้ยงวัวไล่ให้กลับโรงเรียน
วันหนึ่งเขาเคยหนีไปแอบอยู่ในช่องเก็บของในตลาดสด แล้วเผลอหลับไป ครูและป้าช่วยกันตามหาแต่ไม่พบ ใกล้ค่ำแม่ค้ามาจัดของและจะปิดกุญแจจึงเห็นเขาดวงนอนหลับอยู่ เป็นความโชคดีที่แม่ค้ารอบคอบ ถ้าปิดประตูเขาคงอยู่ได้ไม่นานเพราะมันเป็นห้องเล็กๆไม่มีหน้าต่าง กว่าจะถึงวันตลาดอีก 3 วัน ไม่มีคนแถวนั้น เขาร้องจะมีใครได้ยิน เขาคงขาดอากาศหายใจแน่ๆ คิดแล้ว...ใจหายจริงๆ.......
 
|
เมื่อต้นเดือนกันยายน ผู้เขียนไปพานักเรียนไปร่วมโครงการป้องกันยาเสพติด 2 วัน กลับมา เขารีบวิ่งเข้ามากอด แล้วบอกว่าแม่ครูครับ ผอ.จะให้ผมย้ายโรงเรียนแล้วครับ ผมอยากอยู่โรงเรียนนี้ แม่ครูช่วยผมด้วยนะครับ ตอนเย็นวันนี้ผอ.ให้ป้ากับผมไปหาผอ.ด้วย ผู้เขียนถามเพื่อนครู เขาเล่าให้ฟังว่า ดวงทะเลาะกับเพื่อนร่วมชั้น เอาหน้าคู่อริ ไปโขกกับฝาผนังแล้วเอาไม้ทีตีหัวเพื่อนจนน่วม ผู้ปกครองเขาเอาเรื่องจะไปแจ้งความผอ.ขอไว้ แต่เขาขอย้ายไปอยู่โรงเรียนอื่น ซึ่งผอ.คัดค้านแต่ไม่เป็นผล เพราะเด็กคนนั้นเขากลัวไม่กล้ามาโรงเรียน
ตอนเย็นผอ. เรียกครูประจำชั้น และะป้าเข้าไปคุยและเล่าเรื่องให้ฟัง และบอกให้ช่วยกันดูแลอย่างกวดขันเพราะเด็กก้าวร้าว และรุนแรงมาก อย่าให้เกิดเรื่องซ้ำอีก และบอกป้าเขาว่าครั้งนี้ทางโรงเรียนคงเรียกเขามาว่ากล่าวตักเตือน แต่เขายังเล็กคงไม่จำ แต่ถ้าครั้งเขาทำแบบนี้อีกผู้ปกครองเขาเอาเรื่องทางโรงเรียนคงช่วยไม่ได้ จึงต้องเพิ่มความรักและความอบอุ่นให้เด็กมากกว่านี้
เมื่อป้าเขาออกไปจากห้องผอ. ผู้เขียนก็นำ ดวง ไปกราบขอโทษและขอบคุณผอ. ผู้เขียนแอบดูอยู่ห่างๆ(อย่างเป็นห่วง) ดวงเป็นเด็กน่ารักจริงๆ เขาคลานและเข้าไปกอดขาผอ. ร้องไห้และบอกผอ.ว่าขอเขาอยู่โรงเรียนนี้นะครับ ผมรักโรงเรียนนี้และจะไม่ทะเลาะกับใครอีก ผอ.ก็สอนๆๆๆๆ สักพักก็บอกว่า..สัญญากับผอ.อย่างลูกผู้ชาย..นะ..ว่าลูกจะเป็นคนดี เขาบอกว่า"ครับ" อย่างดัง และแสดงอาการดีใจ ออกมาบอกกับผู้เขียนว่า ผอ. ไม่ไล่ และไม่ตีครับครู
เรื่องก็น่าจะจบด้วยดีถ้าเขาทำตามสัญญา...........
อ้างอิงข้อมูล
"ที่เด็กไทยอยู่ในเบ้าหลอมของความรุนแรงในสังคมคล้ายๆ กัน ก็เพราะเงื่อนไขที่ส่งให้เด็กเข้าสู่พฤติกรรมความรุนแรงมาจากหลายทาง ทั้งจากครอบครัวที่ทำให้เกิดความเก็บกดกับเด็ก โดยเฉพาะเด็กที่ครอบครัวแตกแยกพบว่ามีสูงมาก ซึ่งในขณะนี้ประเทศเรามีอัตราการหย่าร้างเพิ่มสูงขึ้นมากในอัตรา 4 : 1 และเด็กที่มีภูมิหลังครอบครัวแตกแยกจะค่อนข้างสร้างปัญหา
ขอขอบคุณ : ภาพและคำบรรยายจาก อินเตอร์เนต
คำสำคัญ (Tags): #ครอบครัว สังคม ชุมชน
หมายเลขบันทึก: 463622เขียนเมื่อ 3 ตุลาคม 2011 19:51 น. ()ความเห็น (8)
เด็กๆทำไปโดยไม่ทันได้คิด
เพียงแค่อารมณ์ไม่ทันได้ยั้งคิด
แต่การให้โอกาสเป็นสิ่งที่ดีค่ะ
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับโอกาสดีๆที่มอบให้กับดวงค่ะ
ขอบคุณที่เข้าใจน้องดวงค่ะ
- ขอบคุณมากนะค่ะที่มาเยี่ยมและให้กำลังใจ
- ดีใจมากค่ะที่มีเพื่อนใหม่
ยินดีที่รู้จักค่ะ
ดีใจมากๆเช่นกัน
- ขอบคุณท่าน ดร.พจนา แย้มนัยนา ที่ให้ดอกไม้เป็นกำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะครูแก้ว
ป.1 แต่อารมณ์รุนแรงมากนะคะ ไม่น่าเลย
- เขาคงเป็นคนที่ว้าเหว่ ไม่มีคนดูแลใกล้ชิด
- จึงก้าวร้าวและรุนแรงค่ะน้องแมว
- แต่เด็กเป็นผ้าขาว ที่เปื้อนสีได้ง่ายที่สุด
- เราเป็นเพียงคนคอยขัดเกลา แต่สิ่งแวดล้อมมันเลวร้ายมากกว่านี้