นิทานสอนใจ : บังคับม้าด้วยใจ

กษัตริย์เจ้าเซียงหวังทรงเรียนขับรถม้ากับอาจารย์ที่ชำนาญการด้านนี้ชื่อหวังจื่อชี มาวันหนึ่งทรงคิดจะประลองฝีมือกับอาจารย์ของตน ในวันนั้นมีการแข่งขันรถม้าสามครั้ง และพระองค์ทรงพ่ายต่ออาจารย์ทั้งสามครั้ง

                พระองค์ทรงกริ้วหวังเจ้าจื่อ ตวาดใส่เขาทันทีหลังลงจากรถม้าว่า “ท่านเป็นอาจารย์สอนข้าขับรถม้า แต่กลับไม่สอนให้เต็มความสามารถ หรือเจ้าคิดจะเก็บวิชาไว้ กลัวว่าข้าจะฝีมือดีกว่าเจ้า”

            หวังจื่อชีทูลตอบว่า “ข้าพระองค์ได้สอนทั้งเคล็ดลับและวิธีการให้พระองค์จนหมดสิ้นแล้ว แต่พระองค์ทรงลืมถึงแก่นแท้ในการขับม้า สิ่งสำคัญในการขับม้าอยู่ที่การควบคุมความแน่นของเพลารถให้เหมาะสมและที่เป็นหัวใจสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งหมดก็คือจิตใจของผู้ขับขี่ประสานเป็นหนึ่งเดียวกับม้า นั่นจึงจะสามารถทำให้ม้าวิ่งได้เร็วและไกล แต่เมื่อครู่ที่พระองค์กำลังแข่งขันกับข้านั้น จิตใจของท่านพะวักพะวนกับผลการแข่งขัน กลัวจะพ่ายแพ้แก่หม่อมฉัน จึงเฆี่ยนม้าแรงเกินไป ในยามที่ท่านนำหน้าข้าไปท่านก็คอยแต่เหลียวหลังมาดูข้า เนื่องจากกลัวข้าจะไล่ตามทันโดยลืมนึกถึงม้า ขอเพียงนำข้าได้ท่านก็พอใจ ความจริงในการแข่งขันนั้น ไม่ว่าจะนำหน้าหรือตามหลังก็เป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ว่าท่านจะเป็นฝ่ายนำหรือฝ่ายตาม ก็มีแต่ความกังวลเพราะจดจ่ออยู่แต่ผลแพ้ชนะ จึงไม่คำนึงถึงม้า จิตใจไม่อาจรวมกับม้าได้แล้วจะให้ขับม้าเร็วอย่างไร นี่จึงเป็นสาเหตุที่ท่านต้องพ่ายแพ้ไปทั้งสามรอบ”

          เรื่อง “บังคับม้าด้วยใจ” ขอบกษัตริย์เจ้าเซียงหวังนี้ สามารถอธิบายได้ว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามต้องมีใจมุ่งมั่น พยายามและตั้งใจต้องหมั่นศึกษาหาความรู้ ไม่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไร ก็ไม่ต้องหวังผลตอบแทน คิดจะทำเรื่องไหนต้องทำให้สำเร็จ หากมัวแต่พะวักพะวนจะทำให้เสียการเสียงานได้

                                      ข้อมูล : นิทานจีนสอนใจ ^^