วันนี้ขอเสนอบทเพลงของกวีล้านนา จรัล มโนเพ็รช
ฟังไปก็ได้ข้อคิดเตือนสติมากมาย
อายุสิปปี๋ อาบน้ำบ่หนาว
เด็กในวัยนี้มักมีแต่ความสนุกสนาน ไม่รู้จักร้อนรู้จักหนาว
อายุซาวปี๋ อ่าวสาวบ่ก้าย
คนวัยนี้มักจีบสาว ลำบากแค่ไหนก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อ
สามสิบปี๋ บ่หน่ายสงสาร
คนวัยนี้ยังหลงไหลมัวเมากับสิ่งต่างในวัฎสงสาร
สี่สิบปี๋ยะก๋านเหมือนฟ้าผ่า
วัยนี้ทำงานหามรุ่งหามค่ำ
ห้าสิบปี๋ สาวหน้อยด่าบ่เจ็บใจ๋
ในวัยนี้มักชอบดูสาวๆ ถึงแม้ว่าจะถุกด่าก็ไม่รู้สึกอะไร น่าจะเปรียบได้อีกอย่างคือ มีความใจเย็น ไม่โต้ตอบสิ่งที่มากระทบจิตใจ
หกสิบปี๋ ไอเหมือนฟานโขก
อายุหกสิบปีมักมีโรคภัยมารุมเร้า เจ็บไข้ได้ป่วยบ่อย ไอเหมือนฟานหรืออีเก้งที่เวลามันร้องเรียกกันนั้นจะเสียงดังมาก
เจ็ดสิบปี๋ มะโหกเต็มตั๋ว
พออายุเจ็ดสิบปี ผิวหนังเริ่มตกกระ มีตุ่ม เม็ดขึ้นที่ผิวหนัง
แปดสิบปี๋ ไค่หัวเหมือนไห้
วัยนี้ถึงแม้ว่าจะหัวเราะ ก็มีลักษณะเหมือนคนร้องไห้ไม่มีผิด
เก้าสิบปี๋ ไข้ก่อต่าย บ่ไข้ก่อต๋าย
เมื่ออายุเก้าสิบปี๋ ไม่ว่าจะเจ็บป่วยไข้หรือไม่ก็ตายด้วยกันทั้งนั้น เนื่องจากคนวัยนี้สังขารร่วงโรยแล้ว
ชีวิตคนเรานี่ช่างสั้นนัก มีเวลาแค่ไม่กี่ปี ก็ต้องอำลาจากโลกนี้ไป นี่ยังไม่ได้พูดถึงอุบัติเหตุ หรือสิ่งที่ไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นกับชีวิต
เคยตั้งคำถามกับตัวเองบ้างไหมว่า...
ตอนนี้คุณกำลังอยู่ในช่วงอายุไหน ???
คุณทำอะไรในชีวิตไปแล้วบ้าง ???
สิ่งไหนที่คุณยังไม่ได้เริ่มทำ ???
ในชีวิตนี้เคยทำความดีแล้วหรือยัง ???
มันถึงเวลาแล้วหรือยังที่คุณจะเริ่มทำ ???
รีบทำความดีและทำบุญกันเยอะๆนะคะก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้ทำ ตอนนี้คุณอาจคิดว่ายังเหลือเวลาอีกเยอะ ค่อยทำตอนแก่ก็ได้ แต่เคยคิดไหมคะว่าอายุมากแล้ว สังขารย่อมร่วงโรย ทำบุญได้ไม่เต็มที่ ไม่เหมือนตอนที่เรายังหนุ่มยังแน่น ที่เราสามารถทำความดีอะไรได้หลายอย่าง
วันนี้เริ่มทำความดีกันเถอะค่ะ!!!
ไม่มีความเห็น