แม่

 

งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง 

หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย 

ณ มุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้ หญิงแก่ ๆ นั่งหงอยคอยจนสาย 

โอ้วันนั้นในวันนี้อันตราย แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์ 

วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้เท่าไหร่ไม่เคยบ่น 

กว่าอุ้มท้องกว่าคลอดรอดเป็นคน เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร 

แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส 

ได้ชีวิตแล้วก็เหลิงระเลิงใจ ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา 

ไฉนเราจึงเรียกกันว่าวันเกิด วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า 

คำอวยพระที่เขียนควรเปลี่ยนมา ให้มารดาเป็นสุขจึงถูกแด 

เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ควรที่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่ 

รำลึกถึงพระคุณอบอุ่นแก อย่ามัวแต่จัดงานประจานตน ฯ