ครั้งหนึ่งในชีวิต
ครั้งหนึ่งในชีวิตกับครั้งเเรกที่เจอกับความผิดหวัง ทำให้เรารู้จริงๆเเล้วว่าเเท้จริง เเล้ว การดำเนินต่อไปของชีวิตคนเรานั่นมันไม่ง่ายเลย มิใช่เป็นไปตามความคิดที่วาดฝันเอาไว้ไปซะทุกอย่าง เเต่สิ่งที่ได้กลับมาหรือข้อคิดที่ได้กลับมานั่นสิคือ ความจริง
ช่างเป็นความจริง ที่ปวดร้าว เเต่อย่างไรเเล้ว สิ่งที่ทำได้คือ ยอมรับเเละเเก้ไข เเล้วจะดำเนินต่อไปอย่างไร จะวางเเผนต่อไปอย่างไรกับชีวิต
เเละเเล้วชีวิตการศึกษาก็กลับมาอยู่ที่เดิม กลับมาอยู่ตรงที่ไม่มีอะไรคือการได้เข้าเรียนชั้น มัธยมในโรงเรียนอำเภอ เเต่ในความผิดหวังที่ได้มาเรียนที่นี้ ยังมีหลายๆอย่างที่ช่างน่ายินดี รวมไปถึงสังคม เพื่อนพ้อง ที่ได้พบเจอ มันช่างเเสนดีทำให้ ความเจ็บปวดกับความปิดหวังในครั้งนี้จางหายไปเรื่อยๆ จนลืมมันไปซะเเล้ว ......
หลายๆสิ่งที่ทำให้เรากลับมาอยู่ได้กับความจริงเเละความผิดหวังครั้งนี้ มิใช่ใครเลย นั่นคือ เเม่ จำได้ว่าเเม่คือคนเดียวที่เราได้ให้คำสัญญาว่า จะต้องสอบเข้าเรียนโรงเรียนจังหวัดให้ได้ เเละตอนนั่นทำให้เรารู้สึกผิดเอามากๆ เลยที่ไม่สามารถทำตามคำสัญญาได้ ... "ไม่เป็นไร เรียนที่นี้ก็ได้ จบมอสาม ค่อยว่ากันใหม่ ถ้าอยากเรียนเหมือนในเมือง เรียนพิเศษ ก็ได้ ไม่เป็นไร ดีซะอีกเรียนใกล้บ้าน" นี้คือประโยคที่ได้ยินเเละฝังใจมาโดยตลอด เป็นคำพูดที่ฟังเเล้วทำให้เรารู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง ขอบคุณโลกใบนี้ ขอบคุณพระเจ้าที่สร้าง เรามาอยู่ด้วยกัน........... หนูรักเเม่น่ะครับ !!!
ความเห็น (4)
หนู....รักแม่....นะครับ
เป็นกำลังใจให้บันทึกลักษณะนี้คะ การแบ่งปันประสบการณ์ชีวิต ของตนเอง ผ่านเรื่องเล่าแบบนี้ น่าอ่าน และ มีแง่มุมที่น่่าสนใจเสมอ
จำได้ว่าเเม่คือคนเดียวที่เราได้ให้คำสัญญาว่า จะต้องสอบเข้าเรียนโรงเรียนจังหวัดให้ได้ เเละตอนนั่นทำให้เรารู้สึกผิดเอามากๆ เลยที่ไม่สามารถทำตามคำสัญญาได้
ได้เรียนรู้ว่า สิ่งที่คาดหวังสูงสุด จากคนที่รักเรา ก็คือเห็น "เรามีความสุข" คะ
ดีจัง สู้ๆๆนะ
ขอบ คุณค่าบ คุณ
CMUpal
ไว้จะเข้ามาเขียนเรื่องราว บ่อยๆคับ ขอบคุณที่กรุณาอ่านน่ะคับ