รักนะ...บางกอก...

           กรุงเทพฯในสมัยก่อนคนจะเรียกว่า “ บางกอก ” คงมาจาก Bangkokที่ฝรั่งชอบเรียกคนไทย ซึ่งเป็นเมืองหลวงของไทย มีเรื่องราวและความสำคัญมากมายซึ่งทำให้เกิดความรักและความผูกพันซึ่งผ่านกาลเวลา...จนผึ้งงานอยากบอกว่า....รักนะ...บางกอก...

1.  บางกอก...สอนให้คนต้องต่อสู้ชีวิต...เพื่อความอยู่รอด 

        สังคมที่ใช้ชีวิตแบบรีบเร่งแข่งกับเวลา...คนทำงานไม่ว่าอาชีพอะไร?ก็ตามต้องมีความอุตส่าห์และอดทนทั้งนั้น ไม่มีอะไรที่ได้มาอย่างง่ายดาย ความอดทนนั้นสอนให้เราเป็นคนสู้ชีวิตและรู้จักคุณค่าของเงินที่หามาได้ด้วยตนเอง ธรรมชาติของมนุษย์.....ย่อมต่อสู้เพื่อความอยู่รอดเสมอ....ไม่ว่ารูปแบบใด การรู้จักคบเพื่อน การมีกัลยาณมิตรที่ดีเหมือนมีเพื่อนช่วยพยุงเราในยามที่ล้มแล้วให้มีแรงลุกขึ้นมาสู้ใหม่และมีกำลังใจในการต่อสู้ชีวิต ดังนั้นการใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพฯคือโรงเรียนแห่งการต่อสู้ของชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่งที่มีไว้ทดสอบชีวิตหลายๆคน...     

(เรียนรู้...การต่อสู้ชีวิต...รู้จักคุณค่าของเงินที่หามาได้ด้วยตัวเอง...)

 

2.  จุดเริ่มต้นและจุดจบ....ที่มีพอๆกัน 

         บางคนการต่อสู้ของชีวิตในการดิ้นรนหางานทำในเมืองกรุงเพิ่งเริ่มขึ้น โอกาสการหางานทำได้หรือไม่?นั้นมีพอๆกัน บางคนงานมีความเจริญก้าวหน้า...ทำให้หลงระเริงกับชีวิต ขาดการระมัดระวังในการใช้ชีวิต...งานที่ทำก็มีโอกาสตกต่ำได้เหมือนกัน ยิ่งงานทำด้านธุรกิจด้วยแล้ว...ต้องนึกไว้เสมอว่า...จุดเริ่มต้นและจุดจบมีพอๆกัน.... 

 ( เรียนรู้...การไม่ประมาทในการใช้ชีวิต...)

 

3.  เรื่องราวที่ดังๆก็เหมือนกับไฟไหม้ฟาง....เกิดเร็ว...ดับเร็ว 

           เรื่องราวต่างๆในเมืองกรุง...ชอบเป็นกระแส...เรื่องราวหรือข่าวที่ดังๆก็เหมือนไฟไหม้ฟาง...เกิดเร็ว...ดับเร็วเป็นเรื่องธรรมดา เหมือนพระพุทธเจ้ากล่าวว่า...ทุกสิ่งเป็นอนิจจัง...!!ไม่สามารถอยู่คงทนได้ ดังนั้นเรื่องบางอย่างเมื่อเกิดขึ้นแล้ว...ต้องทำใจและรอเวลาแล้วทุกอย่างมันจะเงียบไปเอง คนเรามีโอกาสผิดพลาดในชีวิตได้ทั้งนั้น ควรลุกขึ้นสู้และตั้งสติเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง (เรียนรู้...ว่าเมื่อพลาดแล้ว...เรียนรู้ที่จะตั้งต้นใหม่...)

 

4.  บางกอก...เมืองที่ผู้คนมีความแตกต่างทางฐานะแบบสุดโต่ง... 

          ศูนย์รวมความเจริญในบางกอก...ชีวิตผู้คนมีความแตกต่างกันในด้านฐานะทางสังคมแบบสุดโต่ง...แบ่งเขตการเป็นอยู่อย่างชัดเจน คนหาเช้ากินค่ำ คนทำงานทำงานระดับปานกลาง คนระดับมีเงินฐานะทางการเงินดีก็เดินห้างมีระดับ สินค้าแพงพอๆกับเงินรายได้ทั้งเดือนของคนหาเช้ากินค่ำและความแตกต่างฐานะทางสังคมนี้ ทำให้เกิดความแตกแยกทางความคิดด้วยเช่นกันเช่นการเรียกร้องทางการเมืองก็มักยกเอาฐานะทางสังคมนี้มาเป็นข้อต่อรอง คนรวยอยู่คอนโดหรูหรือบ้านราคาหลายสิบล้าน สวยหรู สะดวกสบาย ส่วนคนจนก็อยู่บ้านเช่า สลัม ใช้ชีวิตเพียงเพื่ออยู่รอดในแต่ละวัน คนหาเช้ากินค่ำ บ้านก็ต้องเช่า...ข้าวก็ต้องซื้อ...นี่แหละชีวิตจริง 

          ( เรียนรู้...การกินอยู่แบบพอเพียง...แค่นี้ชีวิตก็มีความสุข )

 

5.  77 in 1 = Bangkok

           Bangkok…เป็นศูนย์รวมของ 77 จังหวัด เนื่องจากมีผู้คนมากมายทั่วทั้งประเทศต่างมุ่งตรงมาหางานทำ...เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น คาดหวังว่าจะได้พบสิ่งที่ดีๆมีงานทำที่มั่นคง รวมถึงการมีครอบครัวหรือคู่ชีวิตในเมืองหลวงของประเทศ การฝากความหวังไว้กับกรุงเทพฯมากมาย ซึ่งสมหวังบ้าง...ผิดหวังบ้างจึงเป็นเรื่องธรรมดา อีกทั้งเป็นศูนย์รวมทั้งภาษา วัฒนธรรม การใช้ชีวิต การศึกษา ความก้าวหน้าด้านเทคโนโลยี ด้านการแพทย์ การบันเทิง แฟชั่น การทำงานที่มีอาชีพมากมายให้มาค้นหาความเป็นตัวเองของผู้คน... 

        ดังนั้นจึงถือว่า...เป็นการรวมตัวของผู้คนทั้ง 77 จังหวัดจากทุกภาคของประเทศที่มาใช้ชีวิตทำงานร่วมกัน ทำให้เมื่อมีวันหยุดยาวทีไรกทม.ก็จะกลายเป็นเมืองร้าง ถนนว่างจนแปลกตา ผู้คนก็น้อยลงไปมากอย่างเห็นได้ชัด  

   ( เรียนรู้...ที่จะอยู่ร่วมกันในสังคมแห่งการแข่งขัน ซึ่งต้องใช้ความอดทน...)

 

6.  ศูนย์รวม...บุคลิกภาพของคน 

คนใจดำ...  ก็มีมากจนน่าตกใจ...สังเกตได้จากการมีน้ำใจหรือการช่วยเหลือคนที่อ่อนแอกว่าในรถเมล์หรือที่สาธารณะต่างๆ

คนใจดี...   ก็มีไม่ใช่น้อย ดูจากกลุ่มจิตอาสาก็มีให้เห็นทั่วไป เช่นในโรงพยาบาลจะมีกลุ่มจิตอาสามาช่วยเหลือผู้ป่วย อ่านหนังสือให้ผู้ป่วยฟัง ช่วยป้อนข้าว เล่นดนตรีให้ฟัง ช่วยทำบัตร พาไปห้องตรวจหรือสอนงานอดิเรกไม่ให้คนไข้เหงาเช่นเย็บถักปักร้อยเป็นต้น ยังมีมูลนิธิต่างๆที่ให้การช่วยเหลือสาธารณชนด้านต่างๆ

คนขี้เหร่...แต่อยากดูดี...  ก็มีแฟชั่นมากมายที่จะช่วยให้คนขี้เหร่ดูดีได้ รวมถึงสถานความงามที่ผุดขึ้นเกือบจะทุกหัวมุมถนนหรือทุกห้างสรรพสินค้า ที่จะช่วยเนรมิตให้ดูดีเหมือนใจนึก...แต่ต้องร้องเพลงของคุณพุ่มพวงที่ว่า...เงินน่ะ...มีไหม?  ...เงินน่ะ...มีไหม?  ....

คนสวย...   ทำอะไร?ก็ดูดีไปหมด มีให้เห็นมากมายในเมืองกรุง เมื่อสวรรค์ให้มา..ก็มีอาชีพการแสดงมากมายให้แจ้งเกิดสำหรับคนสวย คนหล่อ ซึ่งส่วนมากเมื่อโชคดีด้านการงาน...มักไม่สมหวังในความรัก ดังนั้นจะเห็นว่าวิทยุ...ดีเจจะเปิดเพลงอกหักรักคุด กินใจผู้คนให้ดื่มด่ำกับความเจ็บปวดที่มีบรรยากาศ...ฝนตก...อกหัก...เศร้าจัง!!!!

คนเกือบสวย...  แต่...โชคดีด้านการงาน ใช้สติปัญญาหาเลี้ยงชีพไปตามความรู้ความสามารถ แล้วก็จะทำให้คุณดูดีขึ้นเองแหละ ไม่ต้องแคร์สายตาใคร? ในเมื่อเราสามารถยืนบนลำแข้งตัวเองได้ ถึงแม้ไม่สวยแต่...น่าภูมิใจจ๊ะ 

  ( เรียนรู้...พอใจในความสามารถที่ตัวเองมีอยู่ )

 

7.  ทอม – ดี้ – ตู๊ด – เกย์ 

         ศูนย์รวมคนทุกประเภทก็ในกรุงเทพฯนี่เอง ที่เปิดโอกาสให้แสดงออกได้เต็มที่ ซึ่งการอยู่ต่างบ้าน..ห่างไกลสายตาครอบครัว ดังนั้นจะเห็นได้ว่า...พวกขาสามารถแสดงออกได้เต็มที่ มีกลุ่มคนที่เหมือนกันเข้าใจกัน มีชมรมหรือกิจกรรมร่วมกันและมีที่เที่ยวกลางคืนเฉพาะของเขา แต่...ถึงอย่างไร?พระเจ้า...ก็ให้ความสามารถที่พิเศษหรือพรสวรรค์อย่างอื่นมาชดเชยเช่นกัน เช่น ความคิดสร้างสรรค์หรือศิลปะแขนงต่างๆต้องยกให้เขาเลย...มีความคิดสุดยอดถือว่ามีปมเด่นที่จะโชว์...เต็มที่เลย...สู้..ๆๆๆๆค่ะ 

( เรียนรู้...ในการให้โอกาสทุกคนได้แสดงความสามารถ...)

 

8.  กรุงเทพฯ...ไม่เคยหลับใหล... 

         คำกล่าวที่ว่า “ กรุงเทพฯ...ไม่เคยหลับใหล...” นั้นไม่เกินจริงเลย เมื่อท่านมากทม.จะเห็นว่าถนนหนทางสว่างไสวไปด้วยแสงสีตอนกลางคืน กลางวันก็มีผู้คนมากมายกลางคืนก็ยังทำงานกันคึกคัก ถนนไม่เคยเว้นว่างจากรถวิ่ง บางคนก็หลงแสงสีเพราะมีสถานบันเทิงมากมายผุดขึ้นต้อนรับคนนอนดึก นักเที่ยวนักดื่มทั้งหลายยิ่งถึงฤดูบอลโลกด้วยแล้ว...กรุงเทพฯ...ไม่เคยหลับใหลจริงๆ แต่...คนทำงานนั้นกลางวันจะมาแอบงีบ...ที่ทำงานแทน.. 

   ( เรียนรู้...ว่าชีวิตคืองาน...งานคือชีวิต...)

 

9.  เรียกหมอชิต...แต่ไม่ใช่สถานพยาบาล

      

        ไม่รู้...เหมือนกันว่าใคร? เป็นคนตั้งชื่อสถานีขนส่งสายเหนือและอีสานว่า...หมอชิต...ซึ่งไม่ใช่สถานพยาบาลซักหน่อยมีแต่ความจอแจ วุ่นวาย รถวิ่งเข้า-ออกตลอดเวลา ผู้คนเดินทางไม่รู้ไปไหนกันทุกวัน...หมอชิตนี้มีมิจฉาชีพแอบแฝงอยู่มากมายทั้งล่อลวง ลักทรัพย์ ข่มขู่ จี้ชิงทรัพย์ มอมยา มอมเหล้า แท็กซี่ป้ายดำซึ่งเอาเปรียบผู้โดยสาร ดังนั้นเมื่อท่านเดินทางมาใช้บริการหมอชิตนี้ คุณต้องระวังอย่าเชื่อคนง่ายเด็ดขาด ส่วนมากเข้ามาแบบเนียนๆ...มักพูดภาษาบ้านเดียวกันให้ตายใจ หลอกได้สนิทใจดีแท้ ต้องระวังกันไว้...บอกเพื่อย้ำเตือนใจจะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อคนเหล่านี้

( เรียนรู้...ว่าชีวิตเปรียบเหมือนการเดินทาง...ซึ่งก็ต้องระมัดระวังในการใช้ชีวิต )

10.  คิดถึง...อดีตแดนเนรมิต

  แดนเนรมิต...นั้นเป็นสวนสนุกกลางแจ้งพื้นที่ 33 ไร่ เปิดบริการเมื่อ 29 มกราคม 2519 มีเครื่องเล่นจากต่างประเทศมากกว่า 30 ชนิด (สวนสนุกแห่งแรกของกรุงเทพฯคือแฮปปี้แลนด์) แดนเนรมิตปิดดำเนินการ 31 ธันวาคม 2543 หมดสัญญาเช่าเวลา 25 ปี (ข้อมูลจาก...วิกิพีเดีย )

         มีคนไม่น้อยที่เคยใช้บริการสวนสนุกแดนเนรมิต ซึ่งตั้งอยู่บนถนนพหลโยธินใกล้กับเซ็นทรัลลาดพร้าวเป็นสวนสนุกของคนเมืองที่อยู่คู่กับกรุงเทพฯมานาน เด็กๆทุกคนใฝ่ฝันอยากมาที่นี่ มาเล่นรถไฟเหาะ เรือไวกิ้ง บ้านผีสิง ดูขบวนแห่พาเหรดตัวการ์ตูนในเทพนิยาย ล่องเรือในสวนน้ำและเล่นรถบั้ม พอวันหยุดเสาร์-อาทิตย์คนก็จะคึกคัก ซึ่งพอผึ้งงานนั่งรถผ่านที่ไร?ก็...ทำให้คิดถึงอดีต...ของแดนเนรมิตที่เคยมาเที่ยวสนุกสนาน ซึ่งตอนนี้กลายเป็นสนามแข่งรถโกคาร์ตซะแล้ว  

  (  เรียนรู้... อดีตที่น่าจดจำ )

 

12.  สนามหลวง...ดูหนังร้อยจอ...วันพ่อ

        เมื่อถึงโอกาสสำคัญๆที่ไร....กรุงเทพฯก็ไม่พลาดที่จะจัดงานใหญ่ที่สนามหลวง แต่ที่ชอบและประทับใจผึ้งงานก็คือได้มีโอกาสดูหนังร้อยจอ...วันพ่อ(จริงๆแล้วมีมากกว่านั้น)ซึ่งฉายรอบๆสนามหลวง หนังกางจอติดๆกันเพื่อนๆที่ไปด้วยกันหลายคนแต่ยืนหันหลังชนกัน...ดูหนังคนละจอ...หัวเราะกันคนละเรื่อง คนก็เยอะมากเวลาจะเดินไปทางไหน? ก็ต้องเกาะเอวต่อกันเป็นขบวนรถไฟ มิฉะนั้นจะหลงกัน ดีใจที่ได้มีโอกาสได้ดูหนังร้อยจอ...ติดกันหลายปีเนื่องจากพักอยู่แถวฝั่งศิริราช ต้องขึ้นเรือข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาขึ้นมาที่ท่าพระจันทร์แล้วก็เดินเลาะข้างมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มาสนามหลวง งานฉลองยิ่งใหญ่ทุกปีมีทั้งพลุ หนัง ดนตรี หมอลำ ลิเก การละเล่นต่างๆเต็มพื้นที่ของสนามหลวง ตกแต่งต้นมะขามรอบๆงดงามแสนประทับใจ เมื่อหันมามองอีกด้านก็จะเป็นพระบรมมหาราชวังซึ่งตอนกลางคืนงดงามมาก

                ( เรียนรู้... ในเรื่องที่น่าประทับใจ )

          มีเรื่องราวที่น่าสนใจอีกมากมายในบางกอก ตอนแรกตั้งใจว่าจะเขียนให้หมดในบทความเดียวยี่สิบสี่เรื่อง ซึ่งทำให้มันยาวเกินไป ผึ้งงานจึงขอนำไปเล่าต่อใน...รักนะ...บางกอก 2 ซึ่งเป็นความรัก...ความผูกพัน...ผ่านกาลเวลา.

             (ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

[ป.]

มาดูภาพแสงสีกรุงเทพ

เคยไปพัก ที่ รพ.ศิริราช ช่วงมีแห่เรือลอยกระทง ยังติดตาถึงทุกวันนี้คะ :-)

[ผึ้งงาน_SDU]

สวัสดีค่ะคุณCMUpal

• กรุงเทพฯไม่เคยหลับไหล....ใจคนก็เช่นกัน...
• แสงสียามราตรีสวยงามมากค่ะ...ผึ้งงานได้มีโอกาสล่องเรือแว่นฟ้าทานข้าวไป...ดูแสงสีสองข้างแม่น้ำเจ้าพระยาไปด้วย มีความสุขมากค่ะ
• ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมในโลกบางกอกค่ะ 

[123soul]

โรงหนังเฉลิมกรุงปัจจุบันยังมีอยู่ ลองขับรถไปดูก้ได้

ส่วนโรงหนังที่โดนทุบทิ้งเป็นลานพลับพลามหาเจษฎาบดินทร์คือ โรงหนังเฉลิมไทยครับ

อย่าเอาข้อมูลเท็จแบบนี้มาเผยแพร่นะ

[กิ่งไผ่]

อือม์ ก็เคยสงสัยนะ ว่าทำไมถึงเรียก "หมอชิต"

[ผึ้งงาน_SDU]

สวัสดีค่ะคุณ123soul

• โรงหนังเฉลิมกรุงปัจจุบันยังมีอยู่  ส่วนโรงหนังที่โดนทุบทิ้งเป็นลานพลับพลามหาเจษฎาบดินทร์คือ โรงหนังเฉลิมไทย  เป็นจริงตามนั้น
• ผึ้งงานต้องขอโทษที่ให้ข้อมูลผิด เนื่องจากจะเอ่ยถึงศาลาเฉลิมไทยแต่เขียนข้อมูลเป็นศาลาเฉลิมกรุง และได้แก้ไขโดยลบข้อมูลที่ผิดพลาดแล้วค่ะ
• ต้องขอขอบคุณที่ท้วงติง ขอรับผิดและจะระมัดระวังให้มากกว่านี้ค่ะ
• ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ

[ผึ้งงาน_SDU]

สวัสดีค่ะคุณ กิ่งไผ่

• ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจและแวะมาเยี่ยมค่ะ