เรื่องเล่าระหว่างวันที่ ๒๒ สิงหาคม - ๒ กันยายน ๒๕๕๔
๓ กันยายน ๒๕๕๔
เรียน เพื่อนครู ผู้บริหารและผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน
วันจันทร์ที่ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๔ เช้ามีภารกิจเร่งด่วนที่กระทรวงศึกษาธิการ จึงกลับเข้าทำงานช่วงบ่ายสำนักงานดูเงียบเหงาเพราะ สพฐ. จัดอบรมสัมมนาเจ้าหน้าที่ในเขตตั้งแต่ระดับชำนาญการขึ้นไปที่โรงแรมแอมบราสเดอร์ จอมเทียนพัทยา มีแฟ้มให้ทราบให้ลงชื่อที่โต๊ะไม่มากนัก ส่วนใหญ่ท่านรองฯสมมาตร ชิตญาติ สั่งการไปแล้ว นำมาให้ทราบตามธรรมเนียม เย็นขับรถไปคุรุสภารับลูกน้องจากเพชรบุรีเขต ๒ ที่มารับพระราชทานปริญญาบัตรไปเลี้ยงอาหารค่ำเป็นการแสดงความยินดี มีคุณเอื้อมพร นำคิด คุณโสภารัตน์ คงนุ่ม คุณพรทิพย์ พงษ์เกตุกรณ์ โดยมีคุณวัชรวลี พราหมณ์แก้ว เป็นสารถีรับส่ง อีกคนหนึ่งกลับไปก่อนเลยไม่ได้เจอกันคือคุณสิริรัตน์ จันเจริญยศ ใช้บริการครัวโรงแรมตรังซึ่งอาหารค่อนข้างมาตรฐานในย่านนี้ ประกอบกับที่จอดรถสะดวก ทานไปคุยไปทั้งเรื่องอดีต ปัจจุบันและอนาคต แยกย้ายกันกลับประมาณ ๔ทุ่ม ถึงที่พักต้องเตรียมเสื้อผ้าลงกระเป๋าเพื่อเดินทางไปราชการในวันพรุ่งนี้
วันอังคารที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๔ ตื่นเช้าขับรถไปซอยจรัลสนิทวงศ์ ๗๕ เพื่อหาหมอที่วัชรคลินิก วันนี้คนป่วยมีมากต้องรอคิวค่อนข้างนาน มาตรวจร่างกายหลายโปรมแกรมคือคลื่นหัวใจ สภาพปอด ปัสสาวะ ไต ไขมัน น้ำตาล ยูริก ผลปรากฏว่าปกติ แต่หมอก็สั่งยาเกี่ยวกับหลอดลมอักเสบมาพอที่จะใช้ตลอดเวลาที่อยู่ต่างประเทศ กลับบ้านเกือบเที่ยงต้องยกเลิกแผนเดิมที่จะเข้าสำนักงานในภาคเช้าก่อน ให้เต้ยมารับไปส่งโรงแรมทาวน์อินทาวน์ เขตวังทองหลาง รายงานตัวเข้าประชุมฟังคำชี้แจงจากท่านผอ.กมล ศิริบรรณ ผอ.สพร.สพฐ. เกี่ยวกับการศึกษาดูงานที่รัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา สุดท้ายทราบว่าท่านเลขาธิการ ท่านรองฯกมล รอดคล้ายและผอ.สำนักใน สพฐ. อีก ๓ ท่านต้องงดเดินทาง เพราะรัฐบาลกำลังแถลงนโยบายเหตุผลคงไม่ต้องอธิบาย จะมีดร.สมเกียรติ ชอบผล รองเลขาธิการ กพฐ. เป็นหัวหน้าคณะในครั้งนี้ บริษัททัวร์มาแจกกระเป๋าเดินทางใบเล็กและชี้แจงรายละเอียดในการเดินทาง ภารกิจหลักของการศึกษาดูงานครั้งนี้เพื่อไปดูประสิทธิภาพการใช้Tabletจัดการเรียนการสอน ของค่าย Apple เป็นหลัก มีการแบ่งงานการรับผิดชอบและเขียนรายงาน คืนนี้พักค้างที่โรงแรมคู่กับผอ.จำรูญ พรมสุวรรณ สพป. ปทุมธานี เขต ๒ และจะเป็นบัดดี้กันต่อเนื่องไปจนถึงอเมริกาตลอดการเดินทาง พบรอง ผอ.เขต หลายท่านที่เข้าอบรมโปรแกรมพัฒนาครูที่โรงแรมนี้ รวมทั้งท่านรองฯ สมมาตร ชิตญาติ จาก สพป.ปทุมธานี เขต ๑ ด้วย
วันพุธที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๔ ตื่นตีหนึ่งอาบน้ำแต่งตัวให้พนักงานโรงแรมนำกระเป๋าลงไปหน้าลอปบี้ ฝากกระเป๋าใบเล็กใส่เสื้อผ้าใช้แล้วเมื่อวานนี้ไว้กับพนักงานของโรงแรมให้เต้ยมารับกลับไปส่งบ้านพรุ่งนี้ เพราะไม่อยากขนไปอเมริกาโดยไร้ประโยชน์ เลขาธิการ กพฐ. ฝากเบี้ยเลี้ยงการเดินทางไปราชการให้ ๕ พันบาทเพื่อนำไปใช้จ่ายให้พอในทริปนี้ รถบัสพาคณะไปส่งที่สนามบินสุวรรณภูมิในเวลาไม่นานก็ถึงที่หมาย เช็คอินสายการบินยูไนเต็ดแอร์ไลน์ซึ่งอยู่ในเครือพันธมิตรการบิน สามารถสะสมไมล์ได้ โหลดกระเป๋าและขอที่นั่งติดทางเดิน เขาก็จัดให้ แลกเงินเพิ่มเติมให้ครบหนึ่งพันดอลล่าร์ เป็นทุนเงินสดไว้ใช้จ่าย รายการหนักสามารถใช้บัตรเครดิตได้ ผ่านการตรวจคนออกจากเมืองและระบบความปลอดภัยที่เข้มงวดเหมือนทุกครั้ง เดินตามลูกศรบอกทางไปรอขึ้นเครื่องที่ประตู D7 นั่งคุยกับเพื่อนร่วมทางมีทั้งที่คุ้นเคยและหน้าใหม่ มีทั้งคนหนุ่มและคนที่จะเกษียณสิ้นเดือนกันยายนนี้ ได้ที่นั่ง ๓๙ C อยู่ตรงปีกเครื่องบินพอดีเครื่องออกประมาณ ๖โมง ๑๐นาที จะแวะลงที่สนามบินนาริตะ เมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่นเพื่อพักเครื่องและพักคน ๑ ชั่วโมง จึงมีตั๋วให้สองใบ นั่งเครื่องเปิดบันทึกที่เรียนที่ศาลปกครองฟังไปตลอดสภาพอากาศปกติแม้จะมีการเขย่าบ้างเล็กน้อย พนักงานสายการบริการดี ใช้เวลาประมาณ ๖ ชั่วโมงก็ลงจอดที่สนามบินนาริตะ ข้างนอกมีฝนเล็กน้อย ต้องลงจากเครื่องไปเดินดูขนมญี่ปุ่นหมายมั่นว่าขากลับจะซื้อไปทานที่บ้าน พักเครื่องเพียง ๑ ชั่วโมง ก็เดินทางต่อไปยังเมืองซานฟรานซิสโก ซึ่งจะใช้เวลาบินอีก ๑๐ ชั่วโมง อาหารการกินบนเครื่องเป็นแบบฝรั่งให้เลือกเนื้อหรือไก่ สลัดผักขนมปังและมันฝรั่ง น้ำมีบริการตลอดรวมทั้งเครื่องดื่มกระป๋อง แต่ไม่มีไวน์และวิสกี้เหมือนสายการบินไทย หลับแล้วตื่นแล้วหลายครั้งก็ไม่ถึงสักที เครื่องถึงสนามบินซานฟรานซิสโกประมาณ ๙.๓๐น. ของวันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๔ ของเวลาท้องถิ่น เป็นการเดินทางย้อนอดีตเหมือนในหนัง เมื่อวานเราออกเดินทางวันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๔ ของเมืองไทย มาดักวันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๔ ของอเมริกาในรัฐแคลิฟอร์เนียที่ช้ากว่าเรา ๑๔ ชั่วโมง ในขณะที่เมืองไทยเป็นวันที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๔ ในตอนกลางคืน เรียกว่าหากอเมริกาเป็นกลางวันเมืองไทยจะเป็นกลางคืนที่เร็วกว่ากัน ๑๔ ชั่วโมง วันเวลาในกล้องถ่ายรูปไม่ได้เปลี่ยนจึงเป็นเวลาในเมืองไทย อาจจะมีคนสงสัยว่า ทำไมพวกนี้มายืนถ่ายภาพกันเวลาตีสามตีสี่ ผ่านพิธีตรวจคนเข้าเมืองที่มีคิวยาวมาก ออกมารับกระเป๋าเดินทางที่สายพาน เดินตามกันมาเหมือนลูกเป็ดเพื่อคอยรถบัสรับออกจากสนามบิน อากาศกำลังดีประมาณ ๑๙ องศาเซ็นเซียส หัวหน้าทัวร์ชื่อเล่นว่า ถอ เป็นสัตวแพทย์ มีคลินิกรักษาสัตว์ในกรุงเทพฯ มาหารายได้พิเศษเป็นไกด์ในอเมริกา รถพาไปทานข้าวที่ร้านอาหารจีนย่านไซน่าทาวน์ ลักษณะภูมิประเทศของเมืองซานฟรานซิสโกเป็นภูเขาสูง ๆ ต่ำ ๆ เขาตัดถนนตรงแน่วเป็นผังเมืองรุ่นเก่าเหมือนตาหมากรุก ถนนคดไปเคี้ยวมาเหมือนบ้านเราไม่เห็นมี อาคารบ้านเรือนส่วนใหญ่มีเพียง ๒ ชั้น ดูไปก็คล้ายปีนัง ผู้คนมีทั้งฝรั่งและคนเอเชียปะปนกันไป ร้านอาหารมื้อแรกในอเมริกาเป็นอาหารจีนชื่อร้าน HUNAN HOME' RESTAURANT เสิร์ฟปูเสฉวนตัวใหญ่ ๆ พร้อมเป็ดย่าง ผัดเต้าหู้ อิ่มแล้วเดินลงเนินไปขึ้นรถเขาพาไปลงเรือชมอ่าวและสะพานโกลเด้นเกตที่ท่าเรือฟิชเชอร์แมนวาร์ฟ PIER43/2 BAY CRUISE & FERRY TERMINAL ลมแรงมาก หมอกมากจนมองสะพานโกลเด้นเกตไม่ชัด เป็นอิทธิพลของกระแสนน้ำอุ่นและกระแสน้ำเย็นมาพบกัน นกนางนวลมีมากและไม่กลัวคน ตีตั๋วลงเรือชมอ่าวซานฟรานซิสโก วนไปที่สะพานโกลเด้นเกตและสะพานซานฟรานซิสโก มีเรือนจำบนเกาะอัลคาทัสซึ่งกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญของเมืองนี้ ใช้เวลาประมาณ ๑ ชั่วโมงเรือเทียบท่าให้พวกเราขึ้นฝั่งมาแวะสำรวจของที่ระลึก รถมารับพาไปสำรวจสินค้าที่ย่านถนนคนเดิน UNION SQURE ซึ่งไม่ไกลจากจุดที่ทานข้าวเที่ยงมากนัก ถนนสายนี้มีรถรางให้บริการนักท่องเที่ยวด้วย ห้าง MACYS เป็นห้างใหญ่ในย่านนี้เหมือนเซ็นทรัลบ้านเรา เดินดูสินค้าหนักไปทางเสื้อผ้า ที่ผลิตในจีนและประเทศในเอเชีย อเมริกาใต้และกลุ่มอาหรับ ข้ามถนนไปดูร้านจำหน่ายยีนส์ลีวายส์เพราะเมืองนี้เป็นต้นกำเนิดของเขา ราคาไม่แพงรุ่น ๕๐๑ ประมาณ ๑๕๐๐ บาท เข้าไปชมร้านขายอุปกรณ์ในครัว พบว่าเป็นผลิตภัณฑ์แมดอินไชน่าทั้งสิน แต่วัสดุดีกว่าที่ส่งมาขายบ้านเรา เดินประมาณ ๒ ชั่วโมงทัวร์พาไปถ่ายรูปกับสะพานโกลเด้นเกตอีกครั้งแต่เป็นหัวสะพาน ลมแรงและหนาวมากอุณหภูมิประมาณ ๑๓ องศาเซ็นเซียส ที่จอดรถของอเมริกาจะมีเสาอยู่ที่ช่องจอดรถให้หยอดเหรียญ หากหมดเวลาจะมีไฟสัญญาณเตือนให้หยอดเพิ่ม รถพากลับไปทานอาหารเย็นที่OUTBACK STEAKHOUSE เขามีให้เลือกแบบปลา ไก่และเนื้อ ปริมาณมากทานกันไม่ค่อยหมด เข้าที่พักโรงแรมถนนสายที่ ๘ ชื่อ HOLIDAY INN CIVIC CENTER HOTEL เราจะพักโรงแรมนี้ ๓ คืนวันนี้ยังเป็นวันที่๒๔สิงหาคม๒๕๕๔ ถือเป็นการเบิ้ลเหมือนเดือน ๘ สองครั้งในปฏิทินไทย โรงแรมบริการ WIFI ให้กับแขกที่มาพัก จึงสามารถหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเพราะพก IPAD2 ไปด้วย ข่าวทีวีอเมริกากำลังเตือนภัยพายุเฮริเคนไอรินที่คาดว่าจะขึ้นฝั่งตะวันออกของอเมริกา พวกเราอยู่ฝั่งตะวันตกไม่มีผลกระทบอะไร แต่ก็มีคนห่วงใยโทร.มาถามข่าวคราวเป็นระยะ ๆ
วันพุธที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๔ นอนไม่หลับตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีสองเวลาท้องถิ่นซึ่งตรงกับเวลา๔โมงเย็นของไทยนอนคุยเรื่องราวต่าง ๆ กับท่านเขตจำรูญ พรมสุวรรณ จนตีห้าอาบน้ำแต่งตัว เวลา ๖โมงเช้าลงไปห้องอาหารของโรงแรมเขาแจกอาหารกล่องให้ทานจำพวกขนมปังและผลไม้ความจริงเขาจะให้พกไปทานในรถแต่เห็นพอมีเวลาและเพื่อความสะดวกจึงให้ทานที่โรงแรม ๗โมงเช้าล้อหมุนวันนี้เราเดินทางไปเมือง Corcoran ซึ่งอยู่ลงไปทางใต้ของเมืองซานฟรานซิสโกประมาณ ๔๘๐กม. เพื่อไปดูงานการสอนโดยใช้ IPad ของครู สองฟากถนนเป็นภูเขาหัวโล้นสลับที่ราบไปตลอดเส้นทางนึกถึงหนังคาวบอย ในที่ราบเป็นสวนผลไม้ขนาดใหญ่ที่ทันสมัยใช้เครื่องบินโฉบฉีดสารอะไรก็ไม่ทราบให้แปลงต้นไม้ ระบบชลประทานสามารถใช้ระบบส่งน้ำทางท่อไปได้ทุกแปลง รถบรรทุกขออเมริกาคันใหญ่และยาวมาก ที่สำคัญสวยและเท่ห์เป็นที่สุด หากรวยจะซื้อมาขับเล่นบ้านเราสักคัน เราแวะเข้าห้องน้ำริมทางซึ่งมีสภาพไม่ค่อยดีนัก มีตู้แลกเงินอัตโนมัติและเครื่องดื่มกระป๋องแบบหยอดเหรียญไว้บริการ มี Local Road แยกเข้าตัวเมืองซึ่งมีบ้านเรียงรายอยู่สองฟากถนนส่วนใหญ่เป็นบ้านชั้นเดียวแบบบ้านสวยงาม ไม่มีรั้ว แม้จะมีก็เตี้ย ๆ เป็นรั้วประดับเสียมากว่ากันคน เจ้าหน้าที่บริษัท Apple Thailand ที่บินจากไทยไป ๓ ท่านมาต้อนรับ พาไปที่เขตพื้นที่การศึกษาของเมือง มีผอ.เขต ผู้บริหารโรงเรียน ทีมงานบริษัท Apple USA มาต้อนรับ ผอ.เขตการศึกษาเล่าให้ฟังว่าเขามีหน้าที่กำกับโรงเรียนในเมืองนี้ ๖ แห่ง ประถมศึกษา ๕ แห่งและมัธยมศึกษา ๑ แห่ง ถือเป็นเขตนำร่องที่ใช้ IPAD ในการเรียนการสอน เพราะเขตเป็น TECHNOLOGY LEARNING CENTER คณะสลับกันชี้แจงและชื่นชมการนำ IPAD มาช่วยการเรียนการสอนที่ทำให้ครูสะดวกในการสอน นักเรียนมีความรู้ประสบการณ์กว้างขวางขึ้น สนุกกับการเรียน Appe เลี้ยงข้าวกลางวันแบบเม็กซิกันคล้ายของอินเดีย ภาคบ่ายเดินทางไปดูของจริงที่โรงเรียน JOHN MUIR SCHOOL เขาแบ่งพวกเราเป็น ๔ กลุ่มสลับกันดูการสอนคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ ภาษาอังกฤษและศิลปะ ครูต้องเตรียมตัวล่วงหน้า มีใบงานให้เด็กที่สำคัญต้องมีบทเรียนที่ต้องใช้ความสามารถทางเทคนิคค่อนข้างมากจึงจะประสบความสำเร็จ สำหรับนักเรียนหายห่วง เขาสามารถเรียนรู้จากอุปกรณ์ชิ้นนี้ได้อย่างสะดวกและรวดเร็ว เพราะเป็นของในยุคเขา สรุปหนักใจเรื่องครูไม่ได้หนักใจเรื่องเด็ก เขามีกฎกติกาในการใช้ ipad หลายข้อ (๑) ipad will be charged and ready to go daily. (๒) ipad will be in case/box inside backpack to protect the ipad. (๓) The history in the internet browser will not be erased. (๔) ipads will not be allowed outside of the classroom during break or lunch w/o permission. (๕) ipads will used ONLY in designed areas while outside ,with permission of the teacher. (๖) ipad will not be plug in and synced to any other computers. (๗) students will not modify or delete any apps on the ipad. เดินทางกลับเข้าเมืองซานฟรานซิสโกในระยะทางเท่าเดิมถึงเอามืดค่ำเขาพาไปศูนย์วิทยาศาสตร์ California Academy Of Sciences เป็นศูนย์แสดงนิทรรศการแบบคลอง ๖ ของเรา แต่กิจกรรมเขามากมายทั้งการแสดง แผนกร้านอาหาร เครื่องดื่ม Apple เลี้ยงอาหารเย็นแบบฝรั่งที่นี่ อิ่มแล้วเดินดูนิทรรศการและการแสดงทางวิทยาศาสตร์ แวะร้านขายของที่ระลึกซื้อเสื้อ ๑ ตัว ประมาณ ๓ ทุ่มกลับที่พัก HOLIDAY INN CIVIC CENTER HOTEL ถนนสายที่ ๘ ดูทีวีติดตามข่าวพายุเข้าฝั่งตะวันออก
วันศุกร์ที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๕๔ ทานข้าวเช้าที่โรงแรม ๘โมงครึ่งเดินทางเลียบชายฝั่งอ่าวซานฟรานซิสโกไปดูงานของบริษัท Apple สองข้างมีชุมชนและไหล่เขาสลับกันไป วันนี้ได้เห็นการเก็บเกี่ยวพืชไร่จำพวกมะเขือเทศ ใช้รถและคนประกอบกัน ประมาณ ๑ ชั่วโมง ถึงเมือง Cupertino เข้าฝึกการใช้ ipad ที่โรงแรมCopertino. Inn. อาจารย์ฝรั่งจากบริษัท Apple USA ฝึกพวกเราในการใช้ Apps ต่าง ๆ ทั้งเช้าและบ่าย จน ๔โมงเย็นเดินทางไป VISIT TO CAMPUS AND COMPANY STORE ที่บริษัทแม่ในเมืองนี้ เลือกซื้ออุปกรณ์เพิ่มเติมสำหรับ ipad มีผู้คิดจะซื้อเครื่องกลับไทยเขาแนะนำให้ซื้อที่ไทยดีกว่าเพราะราคาเท่ากันแต่จะได้รับการดูแลที่ดีกว่า ลงไปดูส่วนผลิตและไปทำพิธีปิดอีกอาคารหนึ่งมี คุณ LISA NAKAMOTO มากล่าวปิด เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจศึกษาดูงานอย่างเป็นทางการเหลือการ Tour Study เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ รถพากลับมาซานฟรานซิสโก มากินข้าวร้านอาหารไทยชื่อมณีรสชาติไทยแท้แต่ดั้งเดิม ปริมาณก็มาก ที่ขาดไม่ได้คือน้ำปลาพริก พนักเสิร์ฟเป็นนักเรียนไทยที่มาหารายได้ระหว่างเรียน อิ่มแล้วรถพาไปซื้อของที่ Market Streetขากลับต้องเดินกลับที่พักเอาเองเพราะไม่ไกลจากที่พักมากนัก เดินดูสินค้าที่ห้าง WESTERN จนเมื่อยขาก็ไม่ได้อะไรเป็นเรื่องเป็นราว เอาไว้ซื้อที่ลอสแองเจอลีสดีกว่า เดินทางกลับโรงแรมอากาศหนาวเย็นมากแถมมีฝนปรอย ๆ แวะซื้อหมวกซานฟรานซิสโกเป็นที่ระลึก ๑ ใบ ใส่กันหนาว ๓๙ ดอลล่าร์ เป็นของแท้ที่ทำจากจีน
วันเสาร์ที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๔ ตื่นตี ๒ มาคุยกับ ผอ.จำรูญ พรมสุวรรณจนสว่าง จัดกระเป๋าเสร็จอาบน้ำแต่งตัวลงไปกินข้าวเช้าที่ห้องอาหารของโรงแรม วันนี้อำลาเมืองซานฟรานซิสโกเดินทางลงทางใต้ เลียบชายฝั่งแปซิฟิกสองฟากทางเป็นไร่อัลมอนด์ ไร่มะเขือเทศ และที่รกร้างว่างเปล่าสุดลูกตาอยู่ฝั่งซ้าย มีมหาสมุทรแปซิฟิกอยู่ฝั่งขวา ไปแวะไร่องุ่นทำไวน์ Chateau Julien เจ้าของไร่มารับด้านหน้าแจกแก้วไวน์คนละใบ เดินบรรยายไปแจกไวน์ไปจนถึงโรงบ่ม ออกมาในไร่องุ่นเดินวนไปจนถึงร้านจำหน่าย พวกเราชุ่มฉ่ำกันถ้วนหน้า ออกจากไร่ไวน์เดินทางลงใต้ไปจนถึงเมืองนมอนเทอเรย์ ซึ่งเป็นเมืองตากอากาศของแคลิฟอร์เนียได้เวลาทานข้าวกลางวันพอดี ไปทานอาหารตามสั่งมีปลา ไก่และเนื้อให้เลือก นักท่องเที่ยวหนาแน่นมากเข้าคิวจองโต๊ะนั่งกันเบียดเสียด ซื้อของที่ระลึกได้ไฟแซ็กซิบโปของยูเอสเอ ๑ อัน ไปฝากคนสูบบุหรี่ เดินทางต่อลงทางใต้ผ่านสนามกอล์ฟชื่อดังบรรยากาศดีชื่อ PEPLE BEACH หยุดซื้อของที่ระลึกและอุปกรณ์กอล์ฟกันครึ่งชั่วโมง นั่งรถผ่านเส้นทาง 17 Mile Dive ระหว่างทางได้แวะชมหาดหิน (Pebble Beach) ที่สวยงาม สนามกอล์ฟ และต้นสนไซเปรส ในทะเลมีแมวน้ำจำนวนมากขึ้นโขดหินไปร้องเสียงดังระงม บางคนบอกว่ามันหิว บางคนบอกว่ามันร้องหาคู่ ไม่มีคำตอบที่ชัดเจน การผ่านเส้นทางนี้ต้องจ่ายค่าผ่านทางหลายเหรียญ ตัดออกจากฝั่งทะเลออกทางซ้ายมุ่งหน้าเข้าเมืองเฟสโนระยะทางประมาณ ๓ ชั่วโมง มาถึงมืดพอดี แวะทานอาหารแบบบุฟเฟ่ที่ KING BUFFET มีอาหารให้เลือกมีทั้งหมู เป็ด ไก่ เนื้อ ปลา และผัก มีทั้งคาวและหวาน คนกินเก่งได้เปรียบ คืนนี้เราค้างที่โรงแรม RADISSON FRESNO เขามี WIFI บริการฟรีเช่นกัน
วันอาทิตย์ที่ ๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๔ ทานอาหารเช้าที่โรงแรมออกมาเดินเล่นบนถนนยามเช้าที่ไม่มีผู้คนตื่นมาเลย ฝรั่งเขาตื่นสายในวันหยุด เวลา ๐๙.๐๐ น. เดินทางสู่อุทยานแห่งชาติ Yosemite เพื่อชมความงามทางธรรมชาติที่สวยงามและสมบูรณ์ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก มีพันธุ์ไม้แปลกตา จำพวกต้นสน ต้นยูคาร์ขนาดใหญ่ ที่น่าสังเกตหาต้นไม้ที่ออกผลทานได้ไม่มีเลย พวกนกและสัตว์ป่าจึงไม่เห็นเหมือนบ้านเรา สายน้ำในหุบและน้ำตกที่สูงลิ่วยังมีให้เห็น อุทยานแห่งชาติ Yosemite ซึ่งอยู่ทางตะวันออกของซานฟรานซิสโกราว 350 กิโลเมตร และถูกประกาศให้เป็นอุทยานแห่งชาติในปี ค.ศ. ๑๘๙๐ และมีนักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชมกว่า หนึ่งล้านคนต่อปี โดยระหว่างทางนอกจากได้ชมความงามของสองข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้ แล้วบ้านเรือนที่เห็นก็สวยงามยิ่งนัก ไปหยุดถ่ายภาพกับหน้าผาหินแกรนิตขนาดใหญ่ El Capitan ที่มีความสูงถึง ๒,๙๐๐ ฟุต และน้ำตกโยซิเมติที่ความสูงถึง 2,425 ฟุตและไหลลงมาจากยอดเขาของภูเขาเซียร่า เนวาด้า โดยน้ำตกนี้จะมีด้วยกันทั้งหมด 3 ชั้น ขาออกมาแวะทานพิชซ่าเป็นอาหารกลางวันที่ Raley's Supermarket เมืองเล็ก ๆชื่อ GOTTSCHALKS ปากทางเข้าอุทยาน อิ่มแล้วเดินทางผ่านเขาหัวโล้น ไร่ขนาดใหญ่ ชุมชนอีก ๖ ชั่วโมงก็จะถึงเมืองลอสแองเจอลีส บ้านเราโชคดีเทวดาเลี้ยงมีพืชกินได้นานาชนิดที่ไม่ต้องปลูกก็มีอยู่ทั่วไป ในอเมริกาไม่มีเลยจะมีได้ก็ต้องลงทุนลงแรงทั้งสิ้น ชอบใจสถานีบริการน้ำมันที่มีสินค้าจำหน่ายเหมือนห้างบิ๊กซีมีของแปลก ๆ ให้ซื้อหาได้หลายชนิด เสียดายเวลามีน้อย ถึงเมืองลอสแองเจอลีสพลบค่ำพอดี ภาพวาดในจินตนาการสำหรับเมืองนี้เทียบเคียงกับฮ่องกง เมื่อมาเห็นจริง ๆ ผิดคาด เพราะเป็นอาคารแบบสองชั้นเป็นส่วนใหญ่ ตึกสูง ๆ มีน้อยมาก ถนนหนทางและผังเมืองสู้เมืองซานฟรานซิสโกไม่ได้ แต่เขามีพลเมืองมากกว่าและใหญ่เป็นอันดับ ๒ ของประเทศ ไปทานอาหารจีนที่ภัตตาคาร SUM WU SEAFOOD อิ่มแล้วไปพักที่โรงแรม DOUBLETREE ROSEMEAD HOTEL อยู่ชานเมืองออกไปประมาณ ๙ ไมล์ โรงแรมนี้เขามี WIFI บริการแขกที่มาพักเช่นกัน
วันจันทร์ที่ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๔ ทานข้าวเช้าที่โรงแรม สาย ๆ ไกด์พาไปศูนย์การค้า WESTHELD มีห้างดัง ๆ มาเรียงรายเชื่อมต่อกัน ตั้งแต่ห้าง MACY เจ้าดังของอเมริกา เดินไปเดินมาได้ LIVI'S ๕๐๑ มาหนึ่งตัวในราคาประมาณ ๑๕๐๐ บาท เข้าไปดูแผนกเครื่องใช้ในครัว หม้อหุงข้าวแม้จะทำในจีน แต่เนื้อพลาสติกหนากว่าที่จำหน่ายในบ้านเรามาก หม้อต้มกาแฟที่ใช้ในโรงแรมก็น่าสนใจแต่กลัวซื้อมาแล้วไม่มีกาแฟอย่างที่อเมริกาจำหน่าย จึงยกเลิกโครงการ เที่ยงทานอาหารบุฟเฟ่แบบญี่ปุ่นที่ร้าน TODAI RESTAURANT บ่าย เขาพาไปศูนย์การค้า Arcadia Outlet Mall สินค้าเป็นระดับพื้น ๆ ไม่เหมาะสำหรับจะซื้อหาเป็นของฝาก ไหนก็มาแล้วเลยซื้อกระเป๋าถือของสุภาพสตรี ๑ ใบยี่ฮ้อ Clark ราคาเกือบ ๑๐๐ ดอลล่าร์ แดดร่มลมตกเขาพาไปชมถนนฮอลลีวูดสายที่ดาราประทับรอยเท้าไว้เป็นดาวที่ฟุตบาท ร้านค้าส่วนใหญ่ขายของที่ระลึกทั้งของ L.A.และฮอลลีวูด พาไปโฉบถนนสินค้าราคาแพง แต่ไม่ให้โอกาสพวกเราเลย คงประมาณว่าเราไม่มีเงินซื้อหรืออย่างไร เป็นความเข้าใจที่ผิดพลาดของทัวร์หมาหลง มื้อเย็นไปทานอาหารไทยที่ภัตตาคาร THAILAND PLAZA มีอาหารไทยสารพัดมาให้กิน แต่กินไม่ลงเพราะอะไรก็ไม่ทราบ ไกด์บอกว่าที่ตรงข้ามโรงแรมก็มีห้าง MACY ฟังแล้วน่าตีก้นจริง ๆ หากบอกแต่เช้าคงไม่ไปตะรอนให้เมื่อย พอรถส่งที่หน้าโรงแรม กองทัพเศรษฐีจากเมืองไทยก็เดินข้ามถนนไปห้างที่ว่าทันที มีเวลาเพียง ๒ ชั่วโมงสำหรับการใช้จ่ายข้าวของที่ต้องการ ได้แว่นตากันแดดยี่ฮ้อเรแบนด์เป็นของฝากในราคา ๑๕๒ ดอลล่าร์ อย่างอื่นซื้อไม่ทัน กลับที่พักจัดกระเป๋าเสื้อผ้าเตรียมเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้
วันอังคารที่ ๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๔ ตื่นนอนตั้งแต่ตี๔ จัดกระเป๋าอีกรอบเพื่อให้เกิดความเรียบร้อย ความจริงเสื้อผ้าที่นำไปใช้เกือบหมดเหลือเสื้อกันหนาวกับเสื้อยืดคอกลมเพียง๒ตัวที่ยังๆไม่ได้ใช้งาน นอกนั้นเป็นของใช้แล้วจึงต้องใส่ถุงพลาสติกที่โรงแรมจัดให้ ประมาณ๖โมงก็แต่งตัวเสร็จ นั่งคุยกับบัดดี้คือผอ.จำรูญ พรมสุวรรณ ประมาณ ๗ โมง เข็นกระเป๋าไปไว้หน้าห้อง พนักงานโรงแรมจะช่วยขนไปใส่รถให้ ความจริงเราลากไปเองก็ได้ แต่จะทำให้เขาขาดรายได้ไป ไปห้องอาหารที่มีทางเข้าหลังเคาเตอร์ลอบบี้ อาหารให้เลือกไม่มากแต่คุณภาพดี ตักไส้กรอก หมูเบคอน มันทอดและแอปเปิล ๑ ลูกก็เพียงพอกับการดำเนินชีวิตยามเช้า ส่วนกาแฟพ่อครัวชาวแม็กซิกันจะมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ อิ่มแล้วก็มานั่งคุยกัน ส่วนใหญ่บอกว่าเสียดายเวลาเมื่อวานน่าจะใช้เวลาที่ห้างMacy หน้าโรงแรมจะได้ซื้อของเป็นเรื่องเป็นราวกว่านี้ พวกไกด์เหมือนกันไปหมด จะปิดข้อมูลลูกทัวร์ เพื่อไม่ให้แตกแถวไปจากที่กำหนดไว้ ทั้งที่หลายครั้ง รู้สึกว่าเสียเวลาเปล่า เวลา๐๙.๓๐น.รถนำพวกเราไปส่งที่สนามบิน ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึง ต้องลากกระเป๋าไปเข้าคิวเช็คอินผมขอที่นั่งใกล้ทางเดินเขาบอกว่าวันนี้เต็มอย่างไรไปดูในเครื่องอีกทีก็เป็นอันว่าในตั๋วไม่ได้ระบุที่นั่งไว้ เดินตามทางที่มีป้ายบอกว่าทางไปประตู ๗๗ ผ่านร้านค้าปลอดภาษีแวะซื้อของฝากอีกนิดหน่อยเป็นพวกเสริมสวยทั้งหลาย มานั่งรอเวลาขึ้นเครื่องเขาเรียกไปรับที่นั่งปรากฏว่าได้ที่นั่งแถวหลังสุดติดหน้าต่าง เพื่อนร่วมทางเป็นฝรั่งชราใจดีสองผัวเมียที่จะไปญี่ปุ่น มีขนมก็ชวนให้กินแต่เราก็ได้เพียงขอบคุณ การนั่งส่วนหางเครื่องบินจะรู้สึกว่าถูกเขย่าอยู่เรื่อยไม่สบายเลย เขามีหนังจอเล็กให้เลือกดูเอาเองหรือจะฟังเพลงก็ได้ ไม่ได้ใช้บริการเพราะใช้เวลาอ่านกฎหมายปกครองที่กำลังเรียน โหลดไว้ในIBook ของIPAD สะดวกดีเหมือนกัน สายการบินเขาเลี้ยงอาหารกลางวันเป็นอาหารญี่ปุ่นก็พอกินได้ จะใช้เลาประมาณ ๑๒ชั่วโมงจากแอลเอถึงโตเกียว เขาให้ลงพัก๒ชั่วโมงเพื่อเปลี่ยนเครื่องต่อไปกรุงเทพฯ ซื้อขนมที่ชอบกินของญี่ปุ่นหอบหิ้วขึ้นเครื่องอีกครั้ง จากญี่ปุ่นใช้เวลา ๖ ชั่วโมงก็ถึงสนามบินสุวรรณภูมิ เวลา ๒๒.๓๐ น. เต้ยมารับไปส่งบ้าน เวลาบ้านเรากลายเป็นวันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๔ ไปแล้ว
วันพฤหัสบดีที่ ๑ กันยายน ๒๕๕๔ ตื่นสายเพราะเหนื่อยกับการเดินทาง แต่ก็เดินทางไปทำงาน มีเรื่องให้ตัดสินใจหลายเรื่องโดยเฉพาะเรื่องงบประมาณ บ่ายประชุมคณะกรรมการกลั่นกรองงบประมาณเหลือจ่าย
ต่อด้วยการพิจารณาองค์ประกอบเกณฑ์การย้ายผู้บริหารสถานศึกษา และนัดหมายผู้บริหารโรงเรียนที่อยู่ในเกณฑ์จะถูกน้ำท่วมมาหารือในวันพรุ่งนี้ เย็นเดินทางไปจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อเป็นเจ้าภาพสวดพระอภิธรรมศพคุณแม่ของคุณวีรวรรณ บุญฤทธิ์ เจ้าหน้าที่ในกลุ่มนโนบายและแผน
วันศุกร์ที่ ๒ กันยายน ๒๕๕๔ ภาคเช้าประชุมผู้บริหารโรงเรียนเพื่อเตรียมพร้อมรับปัญหาน้ำท่วม มีประมาณ ๒๐ โรงเรียน ได้ให้นโยบายในการขับเคลื่อนระบบการเรียนการสอนเพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้าตามที่เห็นสมควร ส่วนใหญ่เตรียมพร้อมไว้แล้ว มีเพียงไม่กี่แห่งที่ต้องเร่งรัดในการวางมาตรการ
บ่ายประชุมคณะกรรมการเขตพื้นที่การศึกษาเพื่ออนุมัติการเปลี่ยนแปลงงบประมาณเหลือจ่าย
กำจัด คงหนู
ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต ๑
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะท่าน ผอ เขต หมู่นี้ รู้สึกท่านหล่อมากเลย อาจเป็นเพราะหุ่นเฟิร์มขึ้น อิจฉาผู้หญิงของท่านจัง ได้กระเป๋า clark ที่ชื่นชอบคงไม่มีวาสนา อยากกราบเรียนท่านว่า ท่านมีลูกน้องที่เก่งมากอยู่หลายคน โดยเฉพาะ หน่วยตรวจสอบภายใน (คุณต้อม)...เป็นบุคคลที่น่าชื่นชมมาก เธอเป็นกัลยาณมิตรที่อบอุ่นแก่เจ้าหน้าที่การเงินทุกคน เป็นบุญของพวกเราที่ได้เธอมาตรวจก่อนที่ สตง.จะมาพบเข้า อยู่กับเราถึง 4 - 5 ทุ่ม ข้าวปลาก็ไม่ได้รับประทานเธอก็ไม่บ่นซักคำ... เพราะเธออยากให้เราทำงานอย่างเรียบร้อย ถูกต้อง มีระบบ ต้องขอบคุณท่านมากที่ทำให้โรงเรียนมีความสุขกับหน่วยตรวจสอบฯ อย่างนี้ อย่าลืม พิจารณาให้เธอได้ซัก 2 - 3 ขั้นนะเจ้าคะ คริ คริ ฟ้าไม่เห็น...ท่านคงเห็น....
เห็นกับความคิดของคุณ สติมา หน่วยตรวจสอบฯ ต้องเป็นที่พึ่งของคนทำการเงินอย่างนี้แหละ ไม่ใช่มาจับผิด แต่มาเพื่อแนะนำให้ทำถูกต้อง การเงินจึงมีความสุขได้ เพราะ ใครทำการเงินอย่างมากก็เสมอตัว เป็นงานที่ทุกคนอยากทำ แต่พอให้ทำจริง ๆ ก็กลับไม่ทำ