น้ำตาไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ของความอ่อนแอเสมอไป
คนที่ร้องไห้ จึงไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็น "คนเจ้าน้ำตา"
เพราะแม้ว่าคนทุกคนจะร้องไห้ได้ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะร้องไห้เป็น
คือการร้องไห้ได้นั้น หลายครั้งที่ไม่ช่วยอะไรมากไปกว่า ช่วยซ้ำเติมให้รู้สึกแย่ลง
แต่ถ้าร้องไห้เป็น หัวใจจะใสเหมือนฟ้าหลังฝน กลายเป็นหลังร้องไห้ หัวใจจะแข็งแรง
เช่นเดียวกัน คนที่ล้มลงก็ไม่ได้หลายความจะขาหัก หรือลุกขึ้นเดินอีกไม่ได้ไปตลอดชีวิต
เพราะบางที ชีวิตก็แค่ต้องการที่จะถือโอกาสล้มเพื่อพัก หลังจากที่วิ่งเร็ว ๆ มาเป็นเวลานานเท่านั้นเอง
เกรดตก-อกหัก-พ่อแม่ไม่รัก
จะทนกลั้นน้ำตาฝืนยิ้มร่าทำไมอยู่ มีประโยชน์อะไรไหมที่จะโกหกตัวเองไปวัน ๆ
ก็ถ้าหัวใจเธอมันได้ตกแตกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว
ร้องไห้เถอะ ร้องมันออกมาดัง ๆ แต่จะร้องยังไงให้เข้มแข็งนะเหรอ?
มันเป็นเรื่องง่าย ๆ นะ ก็แค่เธอตั้งสติพูดคุยและทำความเข้าใจกับตัวเองให้แน่ ๆ ก่อน
ว่าที่ร้อง(ไห้)เนี่ย ร้องเพราะเสียใจนะ ไม่ได้ร้องเพื่อให้ใครสงสาร
ไม่ได้ร้องเพื่อให้คนที่จากไปกลับมา และไม่ได้ร้องให้คนทั้งโลกหันมาปลอบใจเธอ
ไม่ต้องกลัว ว่าร่างกายจะอยู่ในสภาวะขาดน้ำ
เพราะตามประวัติ ยังไม่เคยมีข่าวหน้าหนึ่งลงว่า มีคนร้องไห้มากแล้วตาย
และจะว่าไป การร้องไห้มันก็เหมือนกับการกินข้าว ที่ต่างก็มีจุดอิ่มตัวของตัวมันเอง
หิวมากแค่ไหน จะกินข้าวได้ถึงสองหม้อไหม
เสียใจหนักแค่ไหน จะร้องไห้ติดต่อกันได้ถึงสองเดือนไหม
และเมื่อวันเวลาพ้นผ่าน ทุกหยดน้ำตาจะเป็นครู
ที่คอยบอกคอยสอนว่าไม่มีใครเกิดมาเพื่อจะได้ในสิ่งที่หวังตลอด
โลกทั้งโลกไม่ได้เป็นของคนใดคนหนึ่ง โลกจึงไม่ได้เป็นของเธอ
แต่รู้อะไรหรือเปล่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอยังเป็นคนของโลกนะ
