ดาบสองคม
ปกติดิฉันจะเป็นคนตรงต่อเวลามาก นัดใครมักจะไปก่อนอย่างน้อย 5 นาที
และจะปลูกฝังนิสัยนี้แก่ลูกศิษย์ทุกรุ่น โดยเฉพาะเด็กที่ใกล้ชิดมากๆๆเขาจะรู้นิสัยนี้ ดีมากแต่เหตุการณ์ต่อไปนี้ ทำให้ดิฉันต้องกลับมานั่งมองตัวเองใหม่ว่าควรไตร่ตรองใคร่ครวญมากกว่านี้ไหม
เช้าวันที่25 มิ.ย.54 พวกเราทั้ง 8 คน นัดกันว่าจะไปดูงานและร่วมกิจกรรมที่โรงเรียนนาเชือก 6:30 ล้อรถเคลื่อนนะ ถึงเวลาแล้ว เหลือเติร์กคนเดียว ถามป๊อบโทรตามหรือยังป๊อบบอกว่าเติร์กไม่รับสายครับ ด้วยนิสัยตรงต่อเวลา บอกว่าไม่รอ ไปเลย เพราะไม่รักษาเวลา
พวกเราเดินทางได้ประมาณครึ่งทาง เติร์กโทรตาม บอกว่าทำไมครูไม่รอผมครับผมรีบตื่นอยู่ ผมตามครูไปได้ไหมครับ คณะก็บอกว่าตามมาเลย แต่เติร์กก็โทรตามบอกว่าขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ผมจะไปขอนแก่นแทน
เช้าวันที่ 22 กรกฎาคม พวกเรานัดกันอีกเพื่อไปอบรมเศรษฐกิจพอเพียง ที่โรงเรียนโกสุมฯ เติร์ก มาก่อนเพื่อนและก่อนเวลา เติร์กบอกว่าไม่อยากให้ผู้ใหญ่ รอครับ
พึ่งรู้ว่าเติร์กต้องช่วยยายขายอาหารตอนกลางคืนทุกวัน แล้ววันนั้นหลังจากขายอาหารแล้ว ต้องช่วยงานศพ(ยายรับทำอาหาร)พึ่งนอนไม่ถึงชั่วโมง
ในใจครูตะโกนว่า “ครูขอโทษ นะเติร์ก” วันนั้นถ้าครูลดความเป็นตัวของตัวเองลงนิดหนึ่งเติร์กคงไม่พลาดโอกาสที่จะได้เรียนรู้กับเพื่อนๆๆ
ไม่มีความเห็น