อ. วัชรพงศ์ ปรมาจารย์ของอาจารย์
แวะมาเยี่ยมกรรมกรเอ้ย...กรรมการค่ะ
ถ้าเป็นเมืองหลวงแบบนี้ชื่อฟังดูแล้วน่ากลัวเนาะ
ยังไงๆก็ขอห่างไกลไว้ก่อนดีกว่า กัววววววววววว
สวัสดีค่ะน้องติกน้ำ
นอกจากได้ความรู้แล้ว บรรยากาศม่วนซื่นหลาย
เป็นกำลังใจสำหรับคนอีสานเราค่ะ ความเสี่ยงมีมากกว่าคนภาคอื่น
อ่านเรื่องโรคนี้แล้วก็นึกถึงลูกชายค่ะน้องติกน้ำ เขาเป็น Choledochal cyst เสี่ยงมากเหมือนกัน
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ
แฮะ แฮะ พี่กีร์ กรรมการ ที่ตกสระ อา จริงๆคะ
คนใกล้ตัวเคยบอกว่า พยาบาลทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นงานบ้าน อิ อิ
ถ้าไม่อยากเป็นประชากรเมืองหลวงแห่งโรคมะเร็งท่อทางเดินน้ำดี ก็ ลดละเลิกการกินปลาดิบ (มีเกล็ด) คะ
พี่อุ้ม..... ความน่ากลัว คือความไม่น่ากลัว เอ๊ะ งง งง
ต่อไปรุ่นลูก รุ่นหลานเราคงไม่มีโรคนี้เนาะ
น้องชำนาญ คิดว่าต่อไปก็คงค่อยๆ หมดแล้วละคะ รุ่นลูกรุ่นหลานคงไม่มีแล้ว เพราะเรากำลังรณรงค์เข้าไปในโรงเรียนอนุบาลแล้ว