การเรียนคือความสนุก (ตอนที่2)

พระท่านสอนว่ามือที่ให้นั้นอยู่บน มื่อที่รับนั้นอยู่ล่าง

การเรียนคือความสนุก

(ตอนที่2)

ทัศนะต่อการมองโลกและชีวิตของหนูดีอยู่ในด้านบวกเสมอ เธอกล่าวว่า “ตลอดชีวิตหนูดีอยู่ในฐานะผู้ให้ดีกว่าผู้รับ” พระท่านสอนว่า มือที่ให้นั้นอยู่บน มือที่รับนั้นอยู่ล่าง มือบนย่อมดีกว่ามือล่างเสมอ หนูดีคิดถูก ยิ่งให้ยิ่งได้ น้ำไหลคือน้ำดี ส่วนน้ำนิ่งอยู่กับที่คือน้ำเน่า

ครูของหนูดีมีความคิดเช่นเดียวกับหนูดีเช่นกัน เพราะครูสอนศิษย์รักว่า “เพราะการให้คืนสังคมคือคำบอกรักจากลูกศิษย์ที่ครูต้องการที่สุด” ความหมายคือ การตอบแทนคุณครูคือการตอบแทนคุณสังคม ช่างเป็นความคิดที่ดี เป็นคุณแก่ผู้รับคำสั่งสอน และแก่สังคมโลกอย่างยิ่ง ใครกันจะใจกว้างใหญ่ได้เท่านี้

เธอให้กำลังใจแก่ทุกคนว่า “ความฉลาดและความเป็นอัจฉริยภาพนั้น อยู่ในตัวของทุกคนมาตั้งแต่เกิดแล้ว” ข้อนี้ตรงกับคำสอนของพระพุทธศาสนาว่า “มนุษย์เป็นสัตว์ที่ฝึกได้ ฝึกแล้วจึงประเสริฐ” คำพูดเหล่านี้ให้กำลังใจแก่ทุกคนให้ใช้ศักยภาพของตนอย่างเต็มความสามารถ

เพื่อให้ผู้อ่านแน่ใจว่าข้อเขียนของเธอไม่ผิดพลาด เธอจึงเขียนต่อไปว่า “งานวิจัยใหม่ๆ ออกมายืนยันแล้วว่า การฝึกฝน และการเรียนรู้อย่างสม่ำเสมอนั้น สามารถทำให้สมองของเรามีประสิทธิภาพดีขึ้นได้อย่างมาก” และเขียนต่อไปอย่างคมคายว่า “สมองเป็นเพียงต้นทุนเท่านั้น แต่ผลกำไรมาจากความพยายามของเขาเองจริงๆ” ตรงตามพุทธภาษิตว่า “เกิดเป็นคนต้องพยายามร่ำไป”

สมองส่วนหนึ่งที่มีชื่อว่า “ชื่อว่าฮิปโปแคมปัสแต่มีหน้าตาเหมือนม้าน้ำตัวเล็กๆ เขาทำหน้าที่ช่วยถ่ายโอนข้อมูลที่เราเรียนรู้ระหว่างวันเข้าสู่ความทรงจำระยะยาว แต่เจ้าอวัยวะนี้ทำงานในตอนที่เรานอนหลับค่ะ” นอนหลับทำให้ความจำของเรายาวนานขึ้น แสดงว่าคนเราควรนอนให้เพียงพอ บางคนนอน 5 ชั่วโมง บางคนนอน 7 ชั่วโมง คนส่วนมากนอน 8 ชั่วโมง มากกว่านั้นเรียกแบบคนโบราณว่า “นอนกินบ้านกินเมือง”

คำแนะนำอันมีค่าต่อมา เธอเขียนไว้ว่า “การดูแลอารมณ์ให้ดีก่อนการท่องหนังสือหรือก่อนการเข้าห้องเรียน จึงต้องถือเป็นความสำคัญอันดับหนึ่งเลยค่ะ” หากโกรธอารมณ์เสียจะทำให้ความจำเสียไปหลายเปอร์เซ็นต์ บางคนโกรธแล้วหายยากวิธีแก้ที่พระท่านสอนไว้อย่างง่ายๆ ว่า “เกลียดคือโง่ โมโหคือบ้า ชังน้ำหน้าเขาก็เท่ากับจุดไฟเผาใจเราเอง” ท่องสักพักหนึ่งจะหายโกรธไปเอง

ความสงบเป็นส่วนสำคัญของการพัฒนาความจำ แต่ต้องระวังนิดหน่อย “ถ้าเราสงบเกินไปเราก็จะง่วง แต่ถ้าเราตื่นตัวเกินไปใจเขาก็จะวุ่นวายจนอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง”

เขียนใน GotoKnow โดย โสภณ เปียสนิท
ใน เรื่องราวจากชุมชนห่างไกล

คำสำคัญ (Tags): #ทำอย่างไรให้เรียนสนุก#หนูดี#อัจฉริยะเรียนสนุก#วนิษา เรส

หมายเลขบันทึก: 451513เขียนเมื่อ 29 กรกฎาคม 2011 18:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม 2014 21:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน