ฉันหลบอยู่ในมุมเหงา มุมหนึ่งมานานจนรู้สึก.....
รู้สึกว่ามันน่าเบื่อ เบื่อที่จะเรียนรู้อยู่กับอารมณ์และสังคมแคบๆ เล็กๆแต่ไม่ต้องดิ้นรนมากนัก
ฉันหลับ ฉันตื่น ฉันกินข้าว ฉันทำงาน ฉันเล่น ฉันนอน
ฉันหลับ ฉันตื่น ฉันกินข้าว ฉันทำงาน ฉันเล่น ฉันนอน
ฉันหลับ ฉันตื่น ฉันกินข้าว ฉันทำงาน ฉันเล่น ฉันนอน.
ฉันหลับ ฉันตื่น ฉันกินข้าว ฉันทำงาน ฉันเล่น ฉันนอน..
ฉันหลับ ฉันตื่น ฉันกินข้าว ฉันทำงาน ฉันเล่น ฉันนอน...
ฉันหลับ ฉันตื่น ฉันกินข้าว ฉันทำงาน ฉันเล่น ฉันนอน...
ฉันหลับ ฉันตื่น ฉันกินข้าว ฉันทำงาน ฉันเล่น ฉันนอน....
.......
...
.
แล้วฉันก็ตื่นอีกครั้ง
แม้จะอยู่ใต้วัง วน เดิม แต่พยายามเพิ่ม
มุมมอง การมีชีวิตเพื่อสรรพสิ่ง
...
เพื่อครอบครัว เพื่อพ่อแม่ เพื่อหลานๆ
...เพื่อตัวเองและเพื่อ
เธอ
ไม่มีความเห็น