เวที ลปรร สำหรับวันนี้ 17 สค. 2549 เป็นห้องเรียนของนักศึกษาหลักสูตรพยาบาลเวชปฏิบัติเฉพาะทาง มีนักศึกษาทั้งหมด 12 คน เป้าหมาย คือ Best practice of community-based care in patients with chronic illness
คุณธิดารัตน์ สุภานันท์ ได้ออกมาเล่าอย่างน่าสนใจว่า คุณพ่อ เป็นเบาหวานมา 15 ปี ไม่เคยเชื่อลูกที่เป็นพยาบาล จึงต้องใช้สื่ออื่นหามาให้อ่าน และให้ไปพูดคุยกับผู้ป่วยคนอื่นๆ คุณพ่อได้ให้แนวคิดว่า "ผู้ป่วยมีปัญญาพอที่จะวิเคราะห์ได้ว่า อะไรควรกินหรือไม่ควร"
"พ่อมีความสุขกว่าคนที่ไม่เป็นโรค เสียอีก จะทุกข์เฉพาะที่ต้องเจาะเลือด"
คุณอุษณีย์ บุญเปรือง ได้เล่าถึงการสร้างnet work ทีมสหวิชาชีพดูแล โดยมีนักจิตบำบัด กายภาพบำบัด พยาบาล ญาติ ทำให้ผู้ป่วยเกิดกำลังใจ ญาติ คือ key person for caring และคิดว่าน่าจะไปดูแลตนเองที่บ้านได้อย่างมั่นใจ
คุณพรทิพย์ จันทร์ธง อยู่พัทลุง ไปพบผู้ป่วยเบาหวานที่บ้านทั้งแม่ 60 และลูกสาว 38 มีการดูแลที่ศูนย์สุขภาพชุมชนโรงพยาบาลพัทลุง ครอบครัวมีความรู้ มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ไม่กินเค็ม หวาน ไม่ซื้อแกงถุง ไม่กินของหวาน ไปร่วมออกกำลังกาย แอโรบิค ของชุมชน ซึ่งมีอยู่แล้ว ไปเยี่ยมบ้านเกือบทุกวัน ผู้ป่วยคิดว่าพยาบาลเป็นเสมือนลูกสาว จนเรียกติดปากว่า ลูกหมี
สรุปบทเรียนที่ได้: การดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรัง
-ดูแลผู้ป่วยเสมือนญาติ การเอาใจใส่ สม่ำเสมอ ทำให้ผู้ป่วยมีการปรับพฤติกรรม
-ให้ผู้ป่วยเข้าใจโรคที่เป็น อยู่กับโรคได้อย่างมีความสุข
-การดูแลอย่างต่อเนื่อง มีความหมายมากสำหรับพยาบาล เพราะแม้แต่ผู้ป่วยเสียชีวิต ก็ต้องดูแลญาติต่อ
-สร้างการมีคุณค่าให้กับผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยอยู่กับความสุขของตนเอง ไม่เอากรอบเชิงวิชาการไปตัดสินผู้ป่วย
-มีการสร้างทีมสุขภาพในชุมชน
-มีการประเมิน จดบันทึกทั้งของผู้ป่วยเอง และพยาบาล ในการไปเยียมทุกครั้ง
ยินดีต้อนรับครูพยาบาลชุมชนครับ
วิจารณ์
ดิฉัน ขอบคุณอาจารย์มาก ที่ชี้แนะ และทำให้เข้าใจKM ความตั้งใจที่อาจารย์อยากเห็นวลัยลักษณ์เป็นองค์กรการเรียนรู้ น่าจะเป็นไปได้
และที่ดีใจที่สุด คือ ดิฉันเรียนจบในสมัยที่อาจารย์เป็นนายกสภามหาวิทยาลัย ปีหน้าคงได้มีโอกาสถ่ายรูปกับอาจารย์นะคะ
ดิฉันเห็นด้วยว่า community resources มีดีอีกมากมาย หากเราใฝ่รู้
ขอเข้าร่วมวงแพลนเน็ตด้วยค่ะ จากgotoknow.org/blog/pcunurse
ครูครับ ผมขอfile นโยบายการดูแลผู้ป่วยเรื้อรังด้วยครับ
จะเอามาประกอบการเรียน
ขอบคุณครับ