ชีวิตคนคู่ที่มีคนเคียงตั้งแต่เกิดเติบโตด้วยกันมา และทำอะไรด้วยกันเสมอโดยไม่เคยพลัดพรากจากกันตลอด ๒๔ ชั่วโมง ยกเว้นเวลาทำธุระส่วนตัว คงจะมีความผูกพันรักใคร่กันไม่น้อย...นั่นคือชีวิตฝาแฝด
ฉันมีโอกาสสอนลูกศิษย์ที่เป็นฝาแฝดหลายคู่ ช่วงเปิดเทอมใหม่ ๆ บางทีก็สับสน เมื่อสักครู่เพิ่งสอนไปทำไมมาอยู่่ห้องนี้อีกแล้ว ที่แท้ก็เป็นฝาแฝดที่อยู่ต่างห้อง
จำนวนฝาแฝดที่ฉันสอน จบกันไปหลายคู่แต่มีคู่เดียวที่รู้สึกประทับใจที่สุดเพราะได้เห็นพัฒนาการของพวกเขา ตั้งแต่เป็นวัยรุ่นจนถึงวัยสาว แถมยังได้ไปเยี่ยมบ้านในฐานะครูที่ปรึกษาตั้งแต่เธอเรียนอยู่ ม.๓ ได้เห็นสภาพครอบครัวที่อบอุ่นพ่อแม่มีลูกแฝดเพียงสองคน มีอาชีพค้าขายข้าวแกง และอาหารตามสั่ง สิ่งที่พ่อแม่ฝากความหวังไว้กับลูกก็คืออยากให้ลูกเป็นนางพยาบาล และลูกก็รักอาชีพนี้
ปีที่แล้ว ฉันได้สอนเธออีกครั้งเมื่อเธอเรียนอยู่ชั้น ม.๖ สิ่งที่รับรู้และสัมผัสได้ก็คือสองพี่น้องฝาแฝดคู่นี้รักกันมาก คนพี่ชื่อพิจิตรา กล่อมน้อย มีนิสัยเคร่งขรึมแต่ใจเย็น ส่วนคนน้องชื่อพรรณิกา กล่อมน้อย มีนิสัยร่าเริงแต่ใจร้อนกว่า ทั้งสองสาวจะเดินทางมาโรงเรียนแต่เช้าเกี่ยวก้อยและพูดคุยอย่างมีความสุข เวลาเรียนก็นั่งด้วยกันตั้งใจเรียนมีนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตน มีน้ำใจคอยช่วยเหลือแบ่งปันสิ่งดี ๆ ให้เพื่อน และขวนขวายตั้งใจเรียนจนกระทั่งสอบเข้าเรียนพยาบาลได้สำเร็จ
คนซ้ายพี่สาว พิจิตรา คนขวาน้องสาว พรรณิกา กล่อมน้อย
บนหนทางแห่งความสำเร็จกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการพลัดพรากแยกกันอยู่ชั่วคราวซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิตของครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่กับลูก พี่สาวกับน้องสาว
เดือนที่แล้วพี่สาวคือพิจิตรา กล่อมน้อยซึ่งบัดนี้กำลังเป็นนักศึกษาพยาบาลอยู่ที่วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ฯ จังหวัดราชบุรีได้ได้แวะมาเยี่ยมฉันพร้อมกับเพื่อน บอกเล่าให้ฟังว่า "อาจารย์เวลาหนูกลับบ้าน แม่หนูดีใจจนร้องไห้ หนูคิดถึงน้องสาวแต่หนูยังดีมีมยุสาไปเรียนด้วยก็เลยมีเพื่อน น้องหนูไม่มีใครน่าสงสาร"
วันนี้พรรณิกาซึ่งเรียนพยาบาลศาสตร์เกื้อการุณย์ มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราชอยู่ที่กรุงเทพ ฯ แวะมาเยี่ยมและพูดคุยกับฉัน ทำให้ทราบว่าความรู้สึกของคนที่เคยผูกพันยามที่ต้องจากกันเป็นอย่างไร
"อาจารย์คะ ใหม่ ๆ หนูนอนร้องไห้ทุกคืนเป็นอาทิตย์เลยค่ะเพราะคิดถึงพิจิตรา กว่าหนูจะทำใจได้ก็เป็นเดือน โทรศัพท์คุยกันทุกวัน หนูสองคนไม่เคยจากกันเลยค่ะ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแม่สอนให้คอยเป็นเพื่อนกัน ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้ว"
ฉันได้แต่สอนให้เข้มแข็งเพราะชีวิตคนเราล้วนต้องพลัดพรากจากกัน ไม่จากเป็นก็จากตายหรือไม่ต่างคนต่างก็มีครอบครัว สิ่งสำคัญของชีวิตนั่นคือการเรียนรู้ที่จะอยู่ได้ด้วยตนเองจะทำให้เราเข้มแข็ง อดทน และทุกข์น้อยลง
อย่างไรเสียฉันรู้สึกชื่นชมพี่น้องฝาแฝดคู่นี้ที่ชวนกันทำดีตั้งใจเรียน ช่วย งานพ่อแม่ รักใคร่เป็นกำลังใจให้กันและกัน เรียนรูุ้จุดอ่อนจุดด้อยของตนเองด้วยความเข้าใจ แม้แตกต่างทางสติปัญญาบ้างเล็กน้อยต่างก็ช่วยกันเติมเต็มให้กันและกันบนสายใยแห่งความรักความผูกพันฉันพี่น้องที่มั่นคง
ธรรมทิพย์
๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๔
ขอบคุณภาพ จากเฟซบุ๊คของพรรณิกา กล่อมน้อย
มาเป็นกำลังใจสำหรับการจากลาครับ
อ่านแล้วเกิดพลังนะครับ
ทั้งที่มันเกิดจากการร่ำลาครับ
เข้าใจถึงความรักความผูกพันของคู่แฝดที่มีมากกว่าพี่น้องธรรมดานะคะ
เวลาจะช่วยให้เขาเข้าใจและทำใจกับการพรากจากกัน.....
อ่านบันทึก นึกตามไป ฉันได้รู้
ทราบเรื่องครู ดูพี่น้อง สองแฝดสาว
ที่บ้านเฝ้า เอาใจใส่ ได้เรื่องราว
เล่าถึงคราว สาวสองคน ทนแยกไป
เรียนต่างที่ ดีต่างกัน ผันชีวิต
อยู่ต่างทิศ คิดถึงกัน วันสดใส
พิจิตรา พรรณิกา ร่าเริงใจ
มีสายใย รักให้กัน ทุกวันคืน
หมอสุข
สวัสดีค่ะอาจารย์
แม้ระยะทางทำให้ห่างกัน ความรัก ความผูกพันยังแน่นแฟ้น ชื่นชมชีวิตของน้องทั้งสองค่ะ
เป็นความรู้สึกที่ดีระหว่างกันมาก ๆ เลย นะครับครู ความเอื้ออาทร ห่วงหาระหว่างกัน ทำให้ผมมองย้อนกลับไปที่ครอบครัวเลยทีเดียวครับ
เด็กสองคนนี้ ...โชดดีนัก
ฝากเป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตของน้องเค้าด้วยนะครับครู
สวัสดีค่ะ
*** ดิฉันเองก็ให้ความสนใจฝาแฝดเป็นพิเศษเช่นกันค่ะ ม.3 ปีนี้มีฝาแฝดมาให้สอน 3 คู่มากกว่าทุกรุ่นที่เคยสอนมา
ฝึกซ้อมฝาแฝดให้แสดงละคร
อ่านแล้วได้อารมณ์แห่งความพลัดพลาก
รุ้สึกบางครั้งมันอยุ่ใกล้ๆตัวเรา
สวัสดีค่ะ
การจากกัน...เพื่อที่จะได้พบกันอีกไงคะ ...
ขอให้อาจารย์มีความสุขมากๆนะคะ...ช่วงนี้ลูกศิษย์คงเตรียมตัวสอบ...
ขอให้ติดมหาวิทยาลัยดีๆค่ะ