จับความจาก Teaching Outside the Box : How to Grab Your Students by Their Brains เขียนโดย LouAnne Johnson บทที่ 11 Twenty Years from Now
ยี่สิบปีหรือสี่สิบปีให้หลัง ครูอาจจำนักเรียนไม่ได้ แต่นักเรียนจะจำครูได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหตุการณ์ที่ประทับใจศิษย์ไม่รู้ลืม โดยที่ครูไม่คิดว่าสิ่งที่ตนทำจะมีความหมายถึงขนาดนั้นต่อนักเรียน ในสหรัฐอเมริกา บริการของนักสืบที่มีคนว่าจ้างมากที่สุดไม่ใช่เรื่องสามีภรรยานอกใจกัน แต่เป็นการว่าจ้างให้หาตัวหรือที่อยู่ของครูเก่า เพื่อจะได้ติดต่อหาทางขอบคุณในสิ่งที่ศิษย์ประทับใจและรู้สึกในบุญคุณไม่รู้ลืม
สิ่งที่นักเรียนประทับใจและขอบคุณไม่จำเป็นต้องเป็นการที่ครูเอาอกเอาใจหรือแสดงความรักนักเรียน อาจเป็นความเคร่งครัดของครูก็ได้ และในตอนเป็นเด็กศิษย์ผู้นั้นอาจรู้สึกไม่ชอบครูก็ได้ แต่เมื่อโตขึ้นก็ประจักษ์ว่าที่ครูทำไปนั้นเพราะความเอาใจใส่หวังดีต่ออนาคตของศิษย์ ดังเรื่องเล่าของครูเลาแอนน์ ที่ไปชมพนักงานธนาคารว่าลายมือสวย พนักงานผู้นั้นจึงเล่าว่าเพราะครู ป. ๒ กวดขัน โดนตีมือบ่อยๆ เพราะลายมือไม่เรียบร้อย ตนเองอยากให้ครูรัก จึงหมั่นคัดลายมือ แต่ก็ไม่เคยได้รับคำชม ตอนนี้อยากขอบคุณครูคนนั้น แต่ก็หาตัวไม่พบเสียแล้ว
ครูเลาแอนน์เล่าว่า ได้รับจดหมายเล่าความประทับใจครู ประมาณ ๑๐ เท่าของจดหมายบ่นไม่พอใจครู แสดงว่าแม้หลายสิ่งหลายอย่างในสังคมจะเปลี่ยนแปลงไป แต่คุณค่าของความเป็นครูที่เอาใจใส่และปรารถนาดีต่อศิษย์ ไม่เปลี่ยน
การเป็นครูเพื่อศิษย์ ให้คุณค่าและการตอบแทนต่อชีวิตมากกว่าสิ่งตอบแทนที่เป็นวัตถุหลายเท่า อาจเป็นสิบเท่า ....ความอิ่มใจที่เห็นศิษย์ได้ดี และการตอบแทนทางใจเมื่อ ๒๐ หรือ ๔๐ ปีให้หลัง ศิษย์มาแสดงความขอบคุณ
วิจารณ์ พานิช
๑๗ ก.ค. ๕๔
นี่แหละผู้ที่มีจิตวิญญาณความเป็นครู ในฐานะเป็นครูใน รร เด็กด้อยโอกาส
ความผูกพันธ์มันมากมาย เป็นมากกว่าครู แม่ พ่อ ผู้พิพากษา หมอ นักสังคมสงเคราะห์
แต่ภูมิใจในความเป็นครูค่ะ
เป็นเรื่องที่น่าประทับใจอย่างยิ่งสำหรับผู้เป็นครู และขอใช้โอกาสนี้เรียนว่า ขอขอบพระคุณอาจารย์อย่างสูงที่นำเรื่องดีๆมาให้ได้เรียนรู้อยู่เสมอ ดิฉันประทับใจในความเป็นครูเพื่อสังคมของอาจารย์ค่ะ
ศิษย์คนนี้จะตั้งใจเรียนค่ะ ขอบคุณค่ะ