ขี่จักรยานโบราณ ตอน 3 ตามหาฝัน
วานนี้ผมไปเยี่ยม "เฮือนรถถีบ" ที่อำเภอเวียงสา ภ่ายภาพกลับมาเล่าให้ลูกชายคนเล็กฟัง เขาก็อยากไปบ้าง วันนี้จึงขวนเพื่อนๆ ขี่จักรยานจากน่านไปเวียงสา ไปกลับ 52 กิโลเมตร เพื่อไปดูให้เห็นกับตาว่า คนที่รักจักรยานนั้นมีอยู่มากมายหลายคน แต่คนที่รักแล้วแบ่งให้คนอื่นได้ปัญญานั้นมีน้อยนัก
ถามลูกเมื่อกลับถึงบ้านว่า คุณลุงสุพจน์ เต็งไตรรัตน์ นำชมเองหรือไม่ ท่านนำชมเอง และอวด "คันที่มีกระบอกใส่ร่ม" ด้วยนะพ่อ คงเป็นคันนี้กระมัง
ลูกคนนี้ บอกบ่อยๆ ว่าไปเรียนที่ไหนก็ได้ขอให้มีที่ขี่จักรยาน
อนาคตอยากเปิดร้านซ่อมจักรยาน
ทุกวันนี้เพื่อนๆ ก็ใช้โรงรถที่บ้านผมเป็นโรงซ่อมจักรยานไปแล้ว...
ความเห็น (6)
ผมสะสมจักรยานเก่าบ้าง ไม่เก่าบ้างไว้ 25 คัน คันนี้เป็นจักรยานคันแรกของลูกคนเล็ก ผมนำมาดัดแปลงขี่ดีกว่ารถพับ ปกติใช้เดินทางรัศมี 5 กิโลเมตรจากที่ทำงานโรงพยาบาลน่าน เคยใช้คันนี้ขี่รวดเดียว 20 กิโลเมตร ยังไปถึงได้ครับ
ก่อนจะมาเป็นคันจิ๋ว ซึ่งผู้ใหญ่ขี่ได้ ต้องดัดแปลงเล็กน้อย ลูกคนเล็กมาป้วนเปี้ยนไม่ห่าง
ความสุขวัยเด็ก ยังประทับใจถึงวันนี้ วันที่ลูกเป็นวัยรุ่น
คันนี้ "ทำมือ" ทั้งคัน ได้ตัวถัง Humber ทรงผู้ชาย ขึ้นสนิมซื้อมา 500 บาท ขัดสนิม ลงสีรองพื้น ทำสีเอง ดุมล้อหน้า Sturmey Archer จากจักรยานเก่าอีกคัน ดุมหลัง Sturmey Archer 3 เกียร์ AW-3 speed 3-66 ซื้อจาก ebay กระเป๋าหลังซื้อจากตลาดแบกะดินที่อัมสเตอร์ดัม ได้มาทีละชิ้น ประมาณเกือบปีครบสมบูรณ์ ขี่ได้
คนโบ ๆ ชอบทุกสิ่งที่โบราณๆ ชอบรถถีบ เพิ่งเคยเห็น เพลาอย่างนี้ เจ๋งด้วย ตัวถัง ฮัมเบอร์ เลยรึคะเนี่ย
แล้ว คันเล็กดัดแปลงนั่น ขี่ได้ ซาวโล เลยรึคะ ... ว้าว ภาพสุดท้าย ที่งกับปั่นทูนของ ชอบๆ ขอบคุณค่ะ
ฝันจะขี่จักรยานได้อย่างคนบาหลี พี่เขาขี่ไปทูนของไปเพลินๆ ภาพนี้ถ่ายที่เมืองอูบุด 5-6 ปีก่อนครับ
ฝากดอกไม้จากเวียดนามยัง คุณ Poo ครับ
