(พระปิดตาองค์ใหญ่ วัดห้วยจระเข้ นครปฐม)
......อาจจะเขียนช้าไปนิด...เมื่อปิดภาคเรียนเดือนเมษายน ได้ไปวัดห้วยจระเข้ นครปฐม จุดประสงค์คือ ขับรถไปส่งเพื่อนซึ่งหลานจะบวชเณรภาคฤดูร้อนในปีนี้ด้วย...และได้นำกล้องคู่ใจไปด้วย..เมื่อไปถึงได้จอดรถ และลงไปคุยกับลุง..ที่หน้าตู้วัตถุมงคลของวัด ตามประสาคนคุ้นเคย...
......โรงเรียนเปิดเทอม เด็ก ๆ มาโรงเรียน พ่อแม่โล่งใจ ลูกปลอดภัยและได้ความรู้ตามระดับชั้นที่ศึกษา เมื่ออยู่กับครูทำให้ผู้ปกครองวางใจ
......ช่วงปิดเทอม...เด็ก ๆ จะอยู่บ้าน ได้ฟังผู้ปกครองบ่นว่า...ภาระหนักเหลือเกิน เด็ก ๆ ซนมาก ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น..กินขนมทั้งวัน เล่นซุกสนน่าเป็นห่วง ไม่เป็นอันทำงานทำการกันแล้ว..ดีเหลือเกินที่วัดจัดให้มีการบวชเณร จะได้นำเด็กเข้ามาฝึกจิต รักษาศิล เรียนรู้ธรรมวินัยบ้าง แม้จะไม่ได้อะไรมากนักเพราะระยะเวลาสั้น...แต่ก็ต้องได้บ้างหล่ะ พ่อแม่เป็นปลื้มที่ลูกได้ครองผ้าเหลือง แม้จะเป็นเณรภาคฤดูร้อนก็ตาม...
.....ภาพพระพี่เลี้ยงทั้งจับ..ทั้งจูง..ส่ายหน้าระอา..ด้วยเด็กมีหลายระดับ...แต่ก็แฝงไว้ด้วยรอยยิ้ม...เปี่ยมสุข...
..นับก็เป็นความงดงามที่น่าชื่นชม....วัด บ้าน โรงเรียน ต่างเกื้อหนุนซึ่งกันและกัน...น่าชื่นชมยิ่งนัก...
สวัสดีค่ะหัวหน้า
ตอนนี้ทุกฝ่ายต้องหันมาช่วยกันทั้ง บ้าน วัด โรงเรียน ถ้าช่วยกัน สังคมน่าจะดีขึ้น จากจุดเล็ก ๆ หลายจุด ก็น่าจะเป็นสังคมที่ดีได้
ด้วยความเคารพค่ะ
เห็นแล้วนึกถึงความหลัง
ทางเดินของผมผ่านมาทางนี้
ทั้งถูกบวช และชักชวนคนอื่นบวช
บ้าน-วัด-โรงเรียน เหมือนดังว่าหากบูรณาการเข้าหากันเหมือนอดีตสังคมจัก อยู่เย็นสุข กินอิ่มนอนอุ่น
บวชเอาบุญตั้งใจ ใสบริสุทธิไม่ไม่คาดไม่หวัง บวชเอาเบี้ยบอก(บุญ)เพื่อน ญาติมากมาย บวชเอาหน้าจัดงานใหญ่โตมีพิธีไร้สาระเชิญผู้หลักผู้ใหญ่ ลงทุนรับมหรสพ บวชเอาบาปทำทุกอย่างที่ไม่ใช่แนวพุทธ(ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต กินเหล้า เมายา)
สวัสดีค่ะอาจารย์ โสภณ
ได้ติดตามบันทึกของอาจารย์ และได้ทราบว่าอาจารย์เคยบวชที่วัดปากน้ำ ครูปอเคยได้ไปอยู่เหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะครูฑูรย์
ได้ข้อคิดดี ๆ สมัยนี้สังคมเปลี่ยน หลายอย่างเปลี่ยน ได้ข้อคิดที่คนพยายามมองข้าม...แต่เป็นจริง