กรรมกรก่อสร้าง...(หนังสือทำมือ : รักแม่เสมอ)

ผมทำหนังสือทำมือ: รักแม่เสมอ เมื่อ พ.ศ. 2541 ทำเองทุกอย่าง มีจำนวน 30 บท ครับ ตอนนั้น อารมณ์อยากให้ของขวัญวันปีใหม่ สำหรับคนที่ผมรักครับ... โชคดีที่ผมเจอ กำลังจะกลายเป็นขยะไปแล้วครับ...และตอนนั้นผมเขียนเกริ่นว่า (ชอบเขียนกลอนมานานแล้วใฝ่ฝันว่าสักวัน...อยากเขียนเป็นเรื่องเป็นราว แต่...ติดด้วยภารกิจ เวลาไม่ลงตัว และนิสัยที่เชื่องช้า ขี้เกียจ คราวนี้จึงตั้งใจเขียนให้ได้ โดยเขียนเรื่องใกล้ตัวมากที่สุด คงไม่พ้นเรื่องราวของแม่ ที่ทำให้มีแรงบันดาลใจ จนสามารถเขียนให้ลุล่วงด้วยดี "รักแม่เสมอ" ขอบคุณแม่กับทุกสิ่งที่มอบให้ตั้งแต่เกิด รักแม่เสมอครับ และตลอดไป...)

ท้องฟ้าเริ่มร้องไห้

ฝนหลั่งไหลซบหน้าต่าง

ลูกเหงาและอ้างว้าง

อยากอยู่ข้างแม่จังเลย

 

ผู้คนเดินไปมา

ดูหน้าตาช่างเมินเฉย

ไม่เหมือนบ้านเราเลย

เหือดระเหยแล้งน้ำใจ

 

บนตึกมหึมา

ต้องอุตสาห์ทนอาศัย

ทำงานต้องว่องไว

เสร็จทันใจนายใช้มา

 

ต้องดูแลตัวเอง

ทนวังเวงเหงาหนักหนา

จำเป็นจากบ้านนา

แลกเหงื่อมาเป็นเงินทอง

 

มองลงสู่เบื้องล่าง

ช่างอ้างว้างและหม่นหมอง

ถ้าหล่นเหมือนปูนกอง

ใจแม่ต้องต้องทรมาน

 

คิดถึงแม่ทุกวัน...

ฝากพระจันทร์ช่วยส่งสาร

ลูกสู้ทนทำงาน

เพื่อที่บ้านสุขสบาย...

 

ผมขออนุญาตภาพประกอบจากพี่วินทร์ เลียววาริณนะครับ .... http://www.winbookclub.com/image)

 

[ยายธี]

...ÄÄÄÄÄÄ....ยายธีก็สงสารตัวเอง..มีบ้านไม่รู้กี่หลัง...หลังสุดท้ายที่ทำ..ก็..ไม่ได้อยู่สงสารคนทำ..กรรมกร..ก็เลยให้เขาทำไปเรื่อยๆแม้แม่กับ..พ่อจะเคยบอกว่า...ปลูกบ้านต้องตามใจผู้อยู่..ปลูกบ้านแล้วไม่ได้อยู่..ปลูกทำไม...ซื้อดินซื้อบ้านทำไม..ลูกเต้าก็ไม่มี...(ก็อยากเอาเงินไปฝังดินเนียะ..)..ฝากพระจันทร์ไปบอกแม่..ด้วยคน...อ้ะ.......สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ คิดถึงค่ะ

[ภาทิพ]

ทุกถ้อยคำไพเราะกินใจมากค่ะ

และพิเศษสุดบทส่งท้าย

คิดถึงแม่ทุกวัน...

ฝากพระจันทร์ช่วยส่งสาร

ลูกสู้ทนทำงาน

เพื่อที่บ้านสุขสบาย...