นิทานชวนอ่าน
กิจกรรมพัฒนาการอ่านคิดวิเคราะห์
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ และ ๖
เจ้านายผู้เป็นยอดแห่งนายทั้งปวง
หญิงสาวคนหนึ่งตกงาน จึงได้สมัครเป็นสาวใช้ในบ้านชายชราหน้าตาพิกลคนหนึ่ง ชายผู้นั้นแจ้งว่าเมื่อมาทำงานบ้านนี้ต้องเรียนรู้ศัพท์เฉพาะที่เขาตั้งขึ้นเพื่อใช้เรียกสิ่งของต่าง ๆ ในบ้านเท่านั้น
ชายชราชี้ที่ตนเองแล้วตั้งคำถามว่า “นี่รู้ไหมว่าเจ้าน่ะ ควรเรียกฉันว่าอย่างไร”
“เรียกท่าน เรียกคุณ สุดแท้แต่จะสั่งเจ้าค่ะ” หญิงสาวตอบ
“ไม่ได้” ชายชรารีบสั่นศีรษะห้าม “เจ้าต้องเรียกฉันว่า เจ้านายผู้เป็นยอดแห่งนายทั้งปวงทุกครั้งไป”
จากนั้นชายชราชี้ไปที่เตียงนอนแล้วถามสาวใช้ว่า “สิ่งนี้ล่ะเรียกว่าอะไร”
“เตียง หรือ แท่นนอน สุดแท้แต่จะสั่งเจ้าค่ะ”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ เจ้าต้องเรียกว่า อาสน์อ่อนนอนเพลิน” แล้วชายชราชี้ไปที่เสื้อและกางเกงซึ่งแขวนอยู่
“แล้วนี่เรียกว่าอะไรรู้ไหม”
“เรียกเครื่องนุ่งห่ม เสื้อกางเกง หรือสุดแท้แต่จะโปรดเจ้าค่ะ”
“ไม่ได้” ชายชราโบกไม้โบกมือวุ่น “เจ้าต้องเรียกว่า สองแขนสองขาน่าสวมน่าใส่”
ชายชรามองแมวที่นอนหมอบอยู่ ชี้ตรงไปที่แมวแล้วถามหญิงสาวว่า
“แล้วเจ้าตัวนี้ล่ะเรียกว่าอะไรรู้ไหม” สาวใช้พยายามนึกหาถ้อยคำต่าง ๆ แล้วตอบว่า
“ เรียก แมว เหมียว หง่าว วิฬาร์ สุดแท้แต่จะโปรดเจ้าค่ะ”
“ไม่ถูกอีกน่ะแหละ” ชายชราส่ายหน้า “ต้องเรียกว่า เจ้าหน้าขาวจอมซนขนฟู”
“ทีนี้มาดูนี่” ชายชราพาเดินไปที่เตาไฟ แล้วชี้ที่ไฟกำลังลุกอยู่ “นี่เรียกว่าอะไรฮึ”
“ไฟ ถ่านไฟ สุดแท้แต่จะโปรดเจ้าค่ะ”
“ผิด เรียกผิด เจ้าต้องเรียกว่า แสงแดดแรงร้อน” ชายชราชี้ไปที่น้ำแล้วถามว่า “แล้วนี่ล่ะเจ้าเรียกว่าอะไร”
“น้ำ หรือ วารี คงคา สาคร อะไรก็สุดแท้แต่จะโปรดเจ้าค่ะ”
“อย่า อย่า เจ้าจะใช้ชื่อธรรมดาอย่างนั้นเรียกไม่ได้ เจ้าต้องเรียกว่า ของเหลวของใช้ดับกระหายคลายร้อน”
ชายชราพาสาวใช้ออกมาข้างนอก แล้วชี้ให้ดูบ้านทั้งหลัง “นี่ล่ะ เรียกว่าอะไร”
“บ้าน คฤหาสน์ เคหา ที่อยู่อาศัย สุดแท้แต่จะโปรดเจ้าค่ะ”
“ไม่ได้ ฉันมีชื่อเฉพาะเอาไว้แล้ว เจ้าต้องเรียกว่า โดมเด่นเป็นสง่า เสียดฟ้ายอดไศล”
“ระวังนะเจ้าต้องท่องจำเอาไว้ให้คล่องแคล่วนะ จะพูดจากับฉันต้องใช้คำศัพท์เหล่านี้ให้ถูกต้อง ไม่เช่นนั้นถือเป็นโทษถึงไล่ออกอยู่ด้วยกันอีกไม่ได้”
กลางดึกคืนหนึ่งขณะที่ชายชรากำลังนอนหลับสนิท สาวใช้ได้วิ่งมาเขย่าตัวปากก็ร้องบอกว่า
“เจ้านายผู้เป็นยอดแห่งนายทั้งปวงของข้า ขอเชิญลุกจากอาสน์อ่อนนอนเพลินแล้วรีบใส่สองแขนสองขาน่าสวมใส่เสียเร็ว ๆ เถิดเจ้าค่ะ เพราะเจ้าหน้าขาวจอมซนขนฟูไปเล่นซนหน้าเตาแล้วหางเลยไหม้แสงแดดแรงร้อน วิ่งไปติดผ้าม่านและตามที่ต่าง ๆ ไหม้ตั้งหลายแห่ง ถ้าไม่รีบเอาของเหลวดับกระหายคลายร้อนมาสาดเร็ว ๆ ให้ทันการละก็
โดมเด่นเป็นสง่าเสียดฟ้ายอดไศลก็มีอันเป็นทำลายลงด้วยแสงแดดแรงร้อนเป็นแน่แท้เลยเจ้าค่ะ เร็ว ๆ ซีเจ้าคะ”
กรมวิชาการ (๒๕๓๑: ๑๕๑ - ๑๕๒)
ตอบได้ให้สวมหมวก
๑. |
ข้อใดคือข้อเท็จจริง ก. สาวใช้เฉลียวฉลาดมาก ข. ชายชราใช้ภาษาได้ไพเราะ ค. สาวใช้ใช้คำศัพท์ได้ตามคำสั่ง ง. คำศัพท์ของชายชราน่าใช้ในภาษาไทย |
|
๒. |
เมื่ออ่านเรื่องนี้แล้ว นักเรียนมีความรู้สึกอย่างไร ก. สาวใช้ไม่รู้กาลเทศะ ข. เจ้านายเป็นคนสติไม่ดี ค. แมวเป็นสัตว์ที่ซนมาก ๆ ง. การใช้คำศัพท์ได้ดี ทำให้เจ้านายรัก |
|
๓. |
การกำหนดคำศัพท์ของชายชราทำให้เกิดผลเสียอย่างไร ก. มีคำศัพท์มากเกินจำเป็น ข. สาวใช้จำคำศัพท์ไม่ได้ ค. คนอื่นฟังไม่เข้าใจ ง. เสียเวลาในการพูด |
|
๔. |
ข้อใดคือสิ่งดีในเรื่องนี้ ก. สาวใช้ไม่ดื้อรั้น ข. มีคำศัพท์ใช้สนุก ค. ชายชราเจ้าระเบียบ ง. มีตัวละครหลากหลาย |
|
|
๕. |
ถ้านักเรียนเป็นสาวใช้นักเรียนควรปฏิบัติอย่างไร ก. ใช้คำศัพท์อย่างเคร่งครัดเพื่อให้เจ้านายรัก ข. คิดคำศัพท์เองเพื่อใช้ให้เหมาะสม ค. ใช้คำศัพท์ให้เหมาะกับกาลเทศะ ง. ให้เจ้านายคิดคำศัพท์ใหม่ที่สั้น ๆ
|
|
|
๖. |
เหตุการณ์สุดท้ายของเรื่องนี้น่าจะเป็นอย่างไร ก. บ้านถูกไฟไหม้ก่อนที่สาวใช้จะพูดจบ ข. เจ้านายโกรธสาวใช้ที่ปลุกให้ตื่นในยามดึก ค. สาวใช้ได้รับรางวัลเพราะจำคำศัพท์ได้แม่น ง. เจ้านายคิดคำศัพท์เพิ่มเติม ให้สาวใช้ไว้พูดกับตน
|
|
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น