นวดหัวใจ (ตอนที่1)
การช่วยฟื้นคืนชีพ (CPR)
ด้วยการนวดหัวใจ หรือที่เรียกกันทั่วๆไปว่าปั๊มหัวใจนั้น
เป็นสิ่งที่ทุกคนควรเรียนรู้และฝึกทำให้ได้ อย่างถูกต้อง ทำไม BY Jan
จึงกล้าพูดแบบนี้
เหตุผลคือ หากผู้ที่หัวใจหยุดเต้นไม่ได้รับการช่วยฟื้นคืนชีพ
ที่ถูกต้อง ทันที ไม่เกิน 4-5 นาที โอกาสที่จะรอดชีวิต แทบไม่มีเลย
และถ้าผู้ที่หัวใจหยุดเต้นต่อหน้าต่อตาเรา นั้นเป็นเพื่อน
เป็นพ่อ แม่ พี่น้อง เป็นบุคคลที่รักยิ่งของเรา
เราจะทำอย่างไร? การรอรถพยาบาลฉุกเฉิน
(1669) ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางกว่าจะมาถึง
แล้วแต่ระยะใกล้หรือไกล ก็มักจะสายเกินไปเสียแล้ว
จากการที่ได้พูดคุยกับผู้ประสบเหตุ
หลายท่าน ที่เรียกใช้บริการ 1669 รวมถึงนำผู้ป่วยมาส่งโรงพยาบาลเอง 1
ใน 10 รายเท่านั้น ที่มีการนวดหัวใจทันทีระหว่างรอรถพยาบาล
หรือระหว่างนำส่ง สาเหตุที่ส่วนใหญ่ เขาไม่ทำพอสรุปได้ว่า
- ทำไม่เป็น จึงไม่กล้าทำ
- กลัวจะเป็นอันตราย กลัวซี่โครงหัก
- กลัวติดเชื้อโรค ถ้าจะต้องเป่าปากช่วยหายใจ
- กลัวผิดกฏหมาย
ลองถามตัวท่านเองซิว่า ท่านก็เป็นแบบนี้หรือเปล่า?
1 2 3 4 5
นี่คือภาพสัญลักษณ์
แสดงห่วงโซ๋แห่งการรอดชีวิต ล่าสุด ปี 2010
ห่วงที่ 1 คือ การโทร. 1669 ขอความช่วยเหลือจากรถพยาบาลฉุกเฉิน
(EMS)
ห่วงที่ 2 คือ การนวดหัวใจทันที อย่างถูกต้อง
ห่วงที่ 3 คือ การ ช็อค ด้วยเครื่องกระตุกหัวใจ (Defibrillator)
ซึ่งบางสถานที่
ก็จัดให้มี เช่น บนเครื่องบิน โรงแรมบางแห่ง
ห่วงที่ 4 คือ ความช่วยเหลือจากรถพยาบาลฉุกเฉิน (EMS)
ห่วงที่ 5 คือการดูแลภายหลังการช่วยฟื้นคืนชีพสำเร็จแล้ว
นั่นหมายความว่า หากห่วงโซ่นี้ ขาดห่วงใดห่วงหนึ่งไป
โอกาสรอดชีวิต
ก็เป็นไปได้ยาก
ท่านคงพอจะมองออกแล้วว่า ทำไมทุกคนจึงควรเรียนรู้และฝึกทำให้ได้
อย่างถูกต้อง เพราะ ห่วงที่ 1 และห่วงที่ 2
เป็นหน้าที่ของผู้พบเหตุที่จะต้องรีบทำในทันที
ซึ่งอาจจะเป็นเราเองก็ได้ !!!
ขอบคุณภาพจาก http://circ.ahajournals.org/cgi/content/full/122/18_suppl_3/S676/F1
ความเห็น
สวัสดีค่ะ
ตอนแรกชอบนวด และชอบสปาค่ะ มันผ่อนคลายดี แบบถึงเวลาก็ต้องไปนวดทุกครั้ง
ภายหลังออกกำลังกายสม่ำเสมอ ไม่ปวดไม่ต้องเสียตังค์ เสียเวลาด้วยค่ะ นวดเบิกได้ แต่สปาจ่ายแพงสูญเปล่าค่ะ
สวัสดีค่ะ
จะคุยต่อเรื่องนวดฟื้นคืนชีพ แต่รีบไปรับโทรศัพท์แล้วลืมไปเลยค่ะ
พี่คิมเคยช่วยบีบถุงลมให้เพื่อนในห้องไอซียู พยาบาลนวดไม่ไหว และบอกว่าสุดท้ายแล้วให้บีบไปเรื่อย ๆ
แม้ว่าเพื่อนไปแล้ว แต่พวกเราก็ยังยุ่งที่จะนวดอยู่ค่ะ
มาชม
เป็นสิ่งที่เราควรเรียนรู้นะครับ...
นึกถึงท่านมหาตมะคานธี ตอนไปอยู่แอฟริกาใต้
วันหนึ่งเดินไปร้านขอตัดผม เจ้าของร้านกลัวเสียลูกค้าที่มาตัดผมให้คนผิวดำ ขอบอกปฏิเสธ
แต่นั้นมาท่านเลยไปซื้อเครื่องมาตัดมาโกนผมเสียเองเลยละ...คือลงมือทำเอง...
เมื่อภรรยาคลอดลูกชายก้ทำคลอดเอง...เป็นต้น.
จรรย์ทำงานร.พ.ชุมชน บ่อยครั้งที่ทีมรักษาของเรา
ให้การช่วยฟื้นคืนชีพ กับคนไข้ที่เสียชีวิตก่อนถึงร.พ.
ถึงแม้จะหมดหวัง เหนื่อย หรือมีค่าใช้จ่ายในการช่วยเหลือก็ตาม
การบอกญาติว่า หมดหวังแล้ว หรือปฏิเสธการช่วยทันทีที่มาถึง
เป็นสิ่งที่เขายังรับไม่ได้เช่นกันค่ะ
เป็นแบบนี้แหละครับ แต่ว่าคราวนี้ทราบเรื่องราวแล้ว คงรอดได้อีกหลายปี นะครับ
กำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะเขียนตอน 2 อย่างไร
ให้เข้าใจง่าย และทำได้ทุกคน
สวัสดีค่ะ
เป็นบันทึกที่ดีมีประโยชน์จริง ๆ นะคะ ขอบคุณที่เขียนเพราะไม่ว่าใครก็มีโอกาสเป็นหนึ่งในห่วงโซ่แห่งการรอดชีวิต เขียนต่อนะคะ..เพราะถ้าคนอ่านแล้วเข้าใจนำไปปฎิบัติได้ ก็นับว่าเป็นบุญมาก จะรออ่านค่ะ
เขียนต่อแน่นอนค่ะ