มหาอุทกภัยกลางฤดูร้อนนครศรี ทำไมชุมชนเราจึงโชคดีที่สุด

     ตั้งแต่วันที่ 22 มีนาคม ฝนตกหนักมาก มากจนน่ากลัวทั้งที่ หมู้บ้านนาโหนดหมู่ที่ 2และตำบลกำแพงเซา เคยมีน้ำท่วมถึงแค่ 2 ครั้งคือ 2505  กับ 2531 แต่ก็มีแค่นัำไหลผ่านไม่เสียหายอะไรในครั้งนี้ที่กลัวคือการถล่มของดินจากภูเขา ถึงแม้ว่าจะยังอยู่ห่างแต่ถ้าหากเกิดขึ้นแล้วบังเอิญว่าน้ำเกิดเปลี่ยนเส้นทางทั้ง 2 ด้านมาบรรจบกัน คือ จากลานสกา และจากเขาหลวงเราคงไม่เหลือ แต่มันไม่ได้เกิดถือว่าเรายังโชคดี แต่พี่น้องภาคใต้เราไม่ได้โชคดีเหมือนเรา

     จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เราหันกลับมามองดูบ้านเกิดของเราว่าสาเหตุที่เราโชคดีในวันนี้ เราคิดว่าเพราะลักษณะทางภูมิศาสตร์ของเรายังไม่ถูกรุกราน ลำห้วยก็ยังเป็นลำห้วยแม้จะแคบลงบ้างก็เป็นไปตามธรรมชาติ น้ำยังระบายได้คล่อง และจากการสำรวจการก่อสร้างถนนขึ้นมาใหม่ทุกสายวางแนวตะวันออกตะวันตก มีเพียง2สายที่วางเหนือใต้เป็นถนนสายหลักมาแต่เดิมกับถนนของชลประทาน ซึ่งถนนชลประทานเพียงเส้นเดียวที่เป็นปัญหากั้นทางน้ำให้มีน้ำท่วมขังแต่ไม่ถึงกับสาหัส ซึ่งแนวตะวันออกตะวันตกเป็นลักษณะทอดมาตามทางน้ำ การไม่รุกล้ำลำห้วยซึ่งเป็นทางระบายน้ำธรรมชาติทำให้หมู่บ้านเราดูว่าจะโชคดีที่สุดก็ว่าได้ในอำเภอเมืองนครศรีธรรมราช แต่อย่างไรก็ตามขณะนี้ความเจริญก้าวเข้ามา พร้อมทั้งความไร้จิตสำนึกของผู้นำท้องถิ่นและชาวบ้านบางคนไม่ได้คิดวางแผนในการที่จะออกสิทธิในที่ดิน ไม่เว้นทางสาธารณะ ไว่เว้นห้วยสาธารณะ เพียงได้เงินค่าเซ็นต์ชื่อก็ได้แล้ว เจ้าของที่ดินพอได้สิทธิก็ถมให้เต็มพื้นที่ชิดริมห้วยทำให้ทางระบายน้ำแคบลง  ผู้นำท้องถิ่นไม่พูดอะไร ชาวบ้านได้แต่บ่นและมองดูด้วยความกังวล โชคดีที่ตำบลกำแพงเซามีการแข่งขันทางการเมืองท้องถิ่นไม่รุนแรงการแข่งขันการสร้างสิ่งก่อสร้างถนนมากนัก แต่ที่มีการสร้างก็จะสร้างแบบตะวันออกตะวันตก ซึ่งคิดว่านี้คงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ตำบลเราโชคดีกว่าตำบลอื่นๆอีกมาก ความโชคดีเราจะมีต่อไปหากชาวบ้านและผู้นำของเรามีจิตสำนึกและเห็นความสำคัญในการรักษาธรรมชาติเหล่านี้ไว้อย่างนี้ตลอดไป

      ในส่วนของครูเขียวเองหลังจากวันนี้เป็นต้นไปคิดว่าการจัดการศึกษาในหลักสูตรท้องถิ่น เราไม่ควรมุ่งให้นักเรียนไปสู่ความฝัน แต่ต้องทำหลักสูตรที่ให้อยู่กับความเป็นจริง คือ การมีความรู้ในการเอาตัวรอดจากภัยธรรมชาติประจำถิ่น อย่างน้อยการให้ความรู้ตั้งแต่เด็กนอกจากเขาสามารถนำความรู้ในการดูแลตนเองได้ในระดับหนึ่งแล้วเมื่อโตขึ้นเขาอาจจะสามารถนำความรู้ไปดูแลตนเองได้แล้วยังสามารถดูแลตนเองได้ดีขึ้น และสามารถถ่ายทอดไปสู่คนอื่นๆได้ด้วย