เคยตั้งใจไว้ว่าในการท่องเที่ยวแต่ละครั้ง จะต้องนำเรื่องดีๆที่ได้รับรู้ มาเขียนบันทึกให้ได้ ครั้งนี้ก็เช่นกันค่ะ หลังจากเราล่องเรือไปตามคลองเพื่อชื่นชม "ตลาดน้ำดำเนินสะดวก" คนขับเรือพาแวะชม "สวนน้ำตาลบังเละ" ได้ลิ้มชิมรสน้ำตาลมะพร้าว หวานมากๆ มีรสมันคล้ายกะทิ คนขายส่วนใหญ่เป็นเด็กวัยรุ่น ช่วยกันชักชวนให้พวกเราลองหยอดน้ำตาล หุหุ รูปร่างหลังหยอดคาดว่าคงไม่มีใครอยากซื้อ (ไม่น่าเชื่อว่าน้องๆคนรุ่นใหม่ลูกหลานชาวสวนมะพร้าว จะช่วยกันทำงานซึ่งเป็นสัญญลักษณ์ของท้องถิ่นตน ประทับใจจริงๆค่ะ)
เด็กๆช่วยกันเล่าที่มาที่ไปของน้ำตาลมะพร้าว น้องที่เป็นเจ้าของเสื้อสีแดงเขียนว่า "สวนน้ำตาลบังเละ" เล่าว่าน้ำตาลที่นำมาให้เราดื่มนี้ ได้มาจากช่อดอกอ่อนของมะพร้าวตัวผู้ (ต้นมะพร้าวต้นเดียวกันมีทั้งดอกตัวผู้และดอกตัวเมียอยู่แยกกัน) ซึ่งเค้าเรียกว่าจั่นมะพร้าว ๑ จั่นสามารถรองน้ำหวานได้ครั้งละ ๑ กระบอกเท่านั้น แล้วนำน้ำหวานนั้นมาเคี่ยวด้วยไฟฟืน ให้เหลือแค่เนื้อสีน้ำตาลแดง สีของน้ำตาลมะพร้าวแท้จะออกเหลืองเข้มไปจนถึงสีน้ำตาล ขึ้นอยู่กับวัตถุดิบและระยะเวลาในการเคี่ยว จากที่ใส่ถุงโชว์สำหรับขายนั้นเราเห้นเป็นสีน้ำตาลอ่อนและเข้ม
มีหลายคนเข้าใจผิด คิดว่าน้ำตาลปึกทำจากลูกมะพร้าว
ต้นมะพร้าว ๑ ต้นต้องเลือกว่าเราต้องการน้ำตาลมะพร้าว หรือลูกมะพร้าว
ใครต้องการฝึกหยอดน้ำตาลปึกจากมะพร้าว หยอดเป็นรูปร่างต่างๆได้
แวะไปที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวกได้เลยค่ะ
เห็นเรือผลไม้แล้ว..อยาก..กิน..
เคยไปตั้งนานแล้ว
ได้ไปดูเค้าทำน้ำตาลจากมะพร้าวที่บ้านด้วย
แต่เพิ่งรู้ว่าดอกมะพร้าวเรียก จั่นมะพร้าว
"ครูโต" ผลไม้มีทั้งไทยและเทศค่ะ (ฝรั่ง ละมุด ส้มโอ ส้มเขียวหวาน ส้มเช้ง ขนุน กล้วย องุ่น มะละกอ มะพร้าว มะยงชิด แอ๊บเปิ้ล)
"kruaoy" ไปแต่ละครั้งได้อารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างกันค่ะ อาจเป็นเพราะเพื่อนร่วมทาง