อยู่คนเดียวระวังความคิด...
...เป็นคืนที่สองแล้วสินะที่อยู่คนเดียว ยังดีที่มีเจ้าทอฟฟี่เป็นเพื่อน ตอนนี้หลับไปแล้ว หมุ่บ้านเริ่มเงียบ เสียงนกกลางคืนร้องอย่างที่ไม่เคยได้ยิน...
"อย่าเครียดนะพ่อ อย่านอนดึกล่ะ ..." ข้อความในมือถือที่ลูกสาวส่งให้ก่อนขึ้นเครื่องไปจีน
...เรื่องราวเครียดๆทั้งหลายมันผ่านไปแล้ว มันน่าจะถึงจุดสูงสุดแล้วล่ะ
...เครียดทั้งเรื่องงาน เรื่องเงิน สุขภาพ จนวันหนึ่งเคยเปรยกับเพื่อนที่ทำงานว่า
"ผมเข้าใจนะ ว่าทำไมคนถึงกล้าฆ่าตัวตายได้"
...อยู่คนเดียวมันเป็นเวลาที่ได้ทบทวนความคิด ความรู้สึกต่างๆที่ผ่านมา ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต
...แต่พระท่านให้อยุ่กับปัจจุบัน
...ผมจะอยุ่กับปัจจุบัน จะเอาวิกฤติชีวิตครั้งนี้มาเป็นโอกาสในการปฏิบัติธรรม
...จะอยู่เพื่อคนอื่นๆ จะไม่เอาตัวตนเป็นที่ตั้งแล้ว ตัวเราไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง มันเป็นเพียงก้อนทุกข์เท่านั้นเอง
เจ้าทอฟฟี่...
..
ความเห็น (3)
โอกาสในการเป็นคนนั้นยากยิ่ง
เมื่อเราได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่ อย่าทำลาย
ยิ่งโชคดีที่ได้พบพระพุทธศาสนา ธรรมะ ยิ่งเข้าใกล้ความจริง..
เกิดมาทำไม..เพื่ออะไร..ไม่มีอะไรสายเกินไป
พ่อแม่ไม่ได้ให้กำเนิดเราเพื่อมาตาย
ความทุกข์ให้ธรรมะเรามากมาย "ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม"
โอกาสในการหลุดพ้นจากกองทุกข์ คือปัจจุบันนี้..
เสียอะไร เสียไป อย่าให้ใจเสีย
จาก..
"คนทำดี แม้ชีวีจะหาไม่"
ย้อนกลับไปอ่านบันทึกนี้อีกครั้ง
กับความรู้สึกที่มันยังวนเวียนอยู่