การเรียนรู้สู่มืออาชีพ

              การหารายได้เลี้ยงชีวิตและครอบครัวก็คือ อาชีพ แต่การที่จะมีความก้าวหน้าในอาชีพหรือในหน้าที่การงานก็ขึ้นอยู่กับ ความรู้ ความสามารถ ความขยันอดทน ความรับผิดชอบ ความซื่อสัตย์ หรือไม่เพียงใด ทุกคนที่มาประกอบอาชีพก็ต้องมีทุนเดิม เช่น อาจจะเรียนมาทางด้านนี้โดยตรง หรืออาจจะมีความรักในอาชีพนี้ถึงแม้จะไม่ได้เรียนมาก็ตาม จึงมีความต่างกันระหว่างสองเหตุผลคือทำด้วยความรู้และทำด้วยใจหรือถ้ายิ่งดีก็ต้องทำด้วยทั้งความรู้และใจ มีคนเขาบอกว่าเราจะไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานเลย ถ้าเราไม่มีใจรักในอาชีพที่กำลังทำอยู่ เพราะเขาไปสมัครงานหลายอย่างหลายตำแหน่งมีทั้งชอบไม่ชอบ สมัครแบบหว่านแห แต่บังเอิญไปได้งานที่เขาไม่ชอบ ก็เลยจำใจต้องทำ ขณะที่ทำงานก็ทำไปวันหนึ่งๆ ไม่มีความคิดที่จะพัฒนางานตัวเองหรือพัฒนาตัวเองให้มีศักยภาพที่จะทำงานนั้นๆให้ดีขึ้น ตำแหน่งตนเองจะได้ก้าวหน้าตามไปด้วย หรือได้รับเงินเดือนหรือค่าตอบแทนสูงขึ้น พอตื่นเช้าก็นึกเบื่อว่าวันนี้ต้องไปทำงานอีกแล้ว กลับกลายเป็นเบื่อชีวิตตัวเอง มองว่าตัวเองไม่มีคุณค่า แต่บางคนอาจคิดไปอีกมุมมองหนึ่งว่า ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเพราะไม่ชอบงานที่ทำ ถ้าชอบเดี๋ยวทำไม่หยุด ที่สำคัญเจ้านายจะได้ไม่ต้องเรียกใช้บ่อย เพราะเห็นว่าทำงานไม่ได้เรื่อง คิดแบบนี้ก็สบายไปเลย แต่อีกด้านหนึ่ง เราไม่มีคุณค่าใช่หรือไม่ บางท่านเคยกล่าวไว้ว่า “งานคือชีวิต ชีวิตคืองาน”  ถ้าเราไม่สามารถพัฒนาตนเองให้ทำงานดีทำงานเป็น ชีวิตเราก็คงไม่สมบูรณ์เหมือนเฉกเช่นคนอื่น ซึ่งอาจจะเทียบเคียงคำกล่าวของนักจิตวิทยาท่านหนึ่งที่ว่า “ชีวิตคือการศึกษา การศึกษาคือชีวิต” ดังนั้น ชีวิต..การศึกษา..งาน ก็อยู่ในวงโคจรเดียวกันของคนที่เป็นศูนย์กลาง

             แต่สำหรับคำว่า “การศึกษา” บางท่านอาจจะเข้าใจว่า การศึกษา คือ การเล่าเรียนเฉพาะในสถานศึกษาหรือสถาบันการศึกษาเท่านั้น นั่นเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น แท้ที่จริงแล้วชีวิตคนเราได้รับการศึกษามาตั้งแต่เกิดจนหมดลมหายใจ หรือบางท่านอาจจะใช้คำว่า “การเรียนรู้”  การศึกษาจึงอาจจะไม่เกี่ยวกับครูหรือผู้ให้ความรู้ อาจจะไม่เกี่ยวกับตำรับตำรา อาจจะไม่เกี่ยวกับห้องเรียน รวมความแล้ว “การศึกษา” หรือ “การเรียนรู้” หมายถึง การที่บุคคลได้รับประสบการณ์จากสื่อหรือสถานการณ์ต่างๆ ทั้งทางตรงหรือทางอ้อม และมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงไปสู่เจตคติ ความคิด ความเชื่อ ความรู้ ความสามารถ และแสดงออกทางพฤติกรรมที่เหมาะสมดีงาม

               การจัดการความรู้ (Knowledge Management : K.M.) เป็นกระบวนการหนึ่งของการพัฒนาคนในองค์กรหรือในหน่วยงาน อาจเรียกว่า การถ่ายโอนความรู้หรือประสบการณ์จากคนสู่คน เราจะเห็นว่าทุกวงการจะมีบุคลากรที่ทำงานเก่งแบบมืออาชีพ โดยที่เขาคนนั้นอาจจะไม่ได้ร่ำเรียนมาทางนั้นโดยตรงหรือเรียนมาก็เรียนน้อยไม่จบถึงขั้นปริญญาตรี โทหรือเอก แต่เขามีความมุ่งมั่นในการพัฒนาตนเองและพัฒนางานในความรับผิดชอบได้ก้าวหน้ากว่าบุคลากรอื่นที่มีสถานภาพหรือตำแหน่งเท่าเทียมกัน จึงเป็นผลงานที่สวยหรูจากใจที่สู้งาน เป็นเทคนิคการทำงานอันล้ำเลิศและมีคุณค่า หากแต่ละองค์กรหรือหน่วยงานที่มีระบบการบริหารจัดการที่ดีก็จะสามารถจัดระบบการถ่ายทอดเทคนิคเหล่านี้จากคนสู่คนในองค์กรหรือหน่วยงานนั้นได้ ผลสุดท้ายอาจนำไปสู่การพัฒนาวัฒนธรรมการทำงานของคนในองค์กรได้ทั้งระบบ  แต่เมื่อขาดการถ่ายทอด เมื่อบุคลากรที่มีคุณภาพออกจากงานไป ก็จะเหลือเพียงผลงานและชื่อเขาที่คงอยู่เท่านั้น

               ดังนั้น องค์กรหรือหน่วยงานต้องสร้างบุคลากรให้เป็นมืออาชีพ องค์กรหรือหน่วยงานนั้นจึงจะอยู่ได้อย่างยั่งยืน เพราะเมื่อบุคลากรสร้างสรรค์ผลงานได้ดีเยี่ยม องค์กรหรือหน่วยงานย่อมได้รับความศรัทธาหรือความนิยมชมชื่นของสังคมไปด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เห็นได้เด่นชัดคือความพึงพอใจของผู้รับบริการหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ปัจจัยหรือกระบวนการขับเคลื่อนบุคลากรให้มีคุณภาพ คือ

1. สร้างคน ให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการวางแผน ปฏิบัติและประเมินผลร่วมกัน เพื่อสร้างความรู้สึกการเป็นเจ้าของ

2. สร้างโอกาส ต้องเปิดโอกาสให้ทุกคนได้แสดงความสามารถอย่างเต็มที่ และต้องยกย่องชมเชยคนที่มีผลงานดีเด่นอย่างต่อเนื่อง ที่สำคัญต้องให้โอกาสคนที่ยังทำงานไม่ดีได้เรียนรู้การทำงานที่ดีจากผู้ร่วมงานอื่นๆ

3. สร้างบรรยากาศและสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการทำงาน ทั้งด้านกายภาพ การทำงานเป็นทีม การยอมรับความคิดเห็นซึ่งกันและกัน

               ผู้นำองค์กรหรือผู้บริหารหน่วยงานจะใช้เทคนิคอย่างไรจึงจะเกิดการเปลี่ยนแปลงทั้ง 3 มิติ  ก็ต้องแล้วแต่ความสามารถหรือภาวะผู้นำเป็นสำคัญ

สวัสดีครับ