เจ้าลายสัตว์เลี้ยงที่ฉันรัก


มันนั่งอยู่กับที่ ทำหัวตก ปีกลู่ข้างลำตัวน่าสงสารจริง ๆ แล้วส่งเสียงร้องก็อก ๆ เบา ๆ

              เจ้าลาย สัตว์เลี้ยงที่ฉันรัก (1)

 

             ตั้งแต่จำความได้   พ่อกับแม่พาฉันย้ายบ้านหลายครั้งหลายคราว   บ้านหลังนี้มีบริเวณกว้างขวางพอสมควร   พ่อปลูกผักสวนครัวไว้มากมาย  ส่วนแม่ก็ชอบซื้อ   ชอบขอสัตว์นานาชนิดมาไว้ที่บ้าน   แต่ไม่เคยเลี้ยงเอง    ปล่อยให้พ่อดูแลแทบทั้งหมด    ที่บ้านมีหมาเป็นฝูง   เป็นฝูงจริง ๆ  เพราะฉันนับไม่ถ้วนเลยว่ามันมีกี่ตัวกันแน่  แต่หมาทุกตัวมันจำเจ้าของได้  ไม่เคยกัดคนในครอบครัว  ยกเว้นเจ้าลายไม่ต้องทายหรอกว่ามันเป็นตัวอะไร   เพราะไม่เคยมีใครทายถูก     มันไม่ใช่หมา   ไม่ใช่แมว  ไม่ใช่เสือ แต่มันเป็นไก่งวง  

             เจ้าลายเป็นไก่งวงตัวผู้   นิสัยดุร้ายยิ่งกว่าหมาทุกตัวในบ้าน   ธรรมดาไก่งวงที่พ่อเลี้ยงไว้ฝูงใหญ่     (พ่อไม่ได้มีฟาร์มหรอก   พ่อเลี้ยงปล่อยๆไว้ในบริเวณบ้าน   พอพวกมันเบื่อ   ก็จะพากันข้ามรั้วไปหากินที่ลานวัด   ตกเย็นก็หาทางกลับเข้าบ้านเอง)     ไม่มีตัวไหนดุร้ายเลย     แต่เจ้าลายเป็นไก่งวงอันธพาล    ทุกคนในหมู่บ้านกลัวเจ้าลายกันทั้งนั้น    รวมทั้งฉันด้วย    มันเป็นไก่รุ่นหนุ่ม   ชอบกระโดดจิก   กระโดดเตะ   ทุกคนที่อยู่ใกล้   วัน  ๆ    มันต้องหาเรื่องทำร้ายคนอื่น ๆ  ไปทั่ว      วันไหนที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตให้มันทำร้ายได้      เจ้าลายมันจะคลั่งเป็นบ้าเป็นหลัง   แล้วมันก็วิ่งไปในดงกล้วย   ส่งเสียงร้องโอ๊กอ๊าก ๆ    ก่อนกระโดดเตะ   กระโดดถีบ    จนหนำใจ  มันจึงจะกลับไปหาที่นอนอย่างสงบสุขได้

 

          เมื่อก่อนฉันก็ไม่ค่อยสนใจนัก     พอมันมาใกล้ ๆ   ฉันก็จะรีบหนี      แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังยืนอย่างมีความสุขอยู่ริมบ่อน้ำ   ฉันได้ยินเสียงวิ่งตุ้บตั้บ ๆ   และเสียงร้องเอิ้กอ้าก ๆ  ของเจ้าลาย  ฉันยังไม่ทันหันไปดู  เจ้าลายก็ถึงตัว  มันกระโดดเตะฉันเข้าที่ก้น ฉันหัวทิ่มหัวตำตกลงไปในบ่อ  ส่วนมันยืนตีปีกพั่บๆ อยู่บนฝั่ง    ฉันสำลักน้ำแทบตาย  และก้นก็เขียวเป็นจ้ำอยู่หลายวัน 

          แม่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ    วิ่งไล่มันทั้งวัน    กะจะจับเอามาต้มข่าไก่ใบมะขามอ่อน   โทษฐานที่มันเตะลูกสาวคนโปรด     แต่จนแล้วจนรอดแม่ก็จับมันไม่ได้      ตัวเองต้องมานั่งดมยาเป็นชั่วโมง   แม่เลยยื่นคำขาดกับพ่อว่า   ต้องทำโทษมันให้ได้   แล้วแม่ก็บ่นพ่อกับเจ้าลายอีกยืดยาว   พ่อรออย่างใจเย็นให้เจ้าลายเผลอ  แล้วพ่อก็จับมันได้   พ่อผูกขาข้างหนึ่งของเจ้าลายไว้กับต้นมะขามเทศ   แต่ปล่อยเชือกที่ผูกให้ยาวเกือบ  3  เมตร    เจ้าลายแทบคลั่งตายมันร้องเอิ๊กอ๊าก ๆ   เสียงดังลั่น   กระโดดเตะต้นมะขามเทศเต็มเหนี่ยว    แต่ต้นมะขามเทศไม่เหมือนต้นกล้วย   ยิ่งเตะยิ่งเจ็บตัว   แม่บอกว่า   7  วันจึงจะปล่อย     แค่วันเดียวเจ้าลายก็แทบจะลงแดงตาย    พอวันที่  2  มันเริ่มประท้วงไม่ยอมกินข้าว  ไม่ยอมกินน้ำ   ยืนซึมกระทือ   ไร้ชีวิตชีวา   ฉันจึงบอกกับแม่ว่า  “ ปล่อยเจ้าลายเถอะ  สงสารมัน “     แต่แม่บอกว่า  “  มันแกล้งทำ  ต้องให้มันรู้สำนึกจริง ๆ   เสียก่อน สัก  7   วันถึงค่อยปล่อย “    พอเริ่มเข้าวันที่ 3  มันนั่งอยู่กับที่   ทำหัวตก   ปีกลู่ข้างลำตัวน่าสงสารจริง ๆ       แล้วส่งเสียงร้องก็อก ๆ   เบา ๆ  

          ฉันสงสารมันมาก  กลัวมันจะตาย   ทั้ง ๆ   ที่ก้นฉันยังไม่หายเขียวเลย     แต่ฉันก็ไม่อยากให้มันต้องถูกทำโทษต่อไป     พอพ่อกับแม่เผลอ     ฉันแอบย่อง ๆ   ไปตัดเชือกที่ผูกขามันออก    และบอกมันว่า 

“   เราเป็นเพื่อนกันนะ   “     แต่เจ้าลายมันมันไม่ฟังฉันหรอก   พอมันเป็นอิสระ มันก็ส่งเสียงเอี๊กอ๊าก ๆ     แล้วกางปีกวิ่งถลาเข้าไปในดงกล้วยทันที    เสียงมันซ้อมต้นกล้วยดังตุ้บตั้บ ๆ   สลับกับเสียงร้องบ้า ๆ   บอ ๆ   ของมันดังลั่น  

                                        ………………………………………………………..

          อัมพร   ทานประสิทธิ์

วันพฤหัสบดีที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 428278เขียนเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2011 23:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

มีวิธีการลงโทษไก่งวงแบบนี้ด้วยหรือครับ

เอ ดูเข้าทีดีเหมือนกัน

ว่าแต่ว่า เวลาปล่อยแล้ว

ทำไมมันเตะซ้ำ

หรือมัวยินดีกับเสรีภาพจนวิ่งไปอย่างเร็ว

ท่านค่ะ ...  ต้องติดตามอ่านตอนที่ 2  ค่ะ

แล้วจะรู้ว่ามันร้ายกว่าที่ท่านคิด

(ที่มันไม่เตะซ้ำ เพราะมันคงคิดวิเคราะห์ได้ตามประสาไก่มั้ง

ค่ะ  ว่าเตะต้นกล้วย  มันจะเตะได้เต็มที่และไม่ถูกทำโทษใน

เวลานั้น)

 

เจ้าลายน่ารักที่สุดเลย :) กำลังนึกภาพมันกระโดดถีบต้นกล้วย ซ่าส์จริงจริ๊ง

จ๋า :D

สวัสดีค่ะ

ที่บ้านก็เคยเลี้ยงค่ะ เลี้ยงไว้หลังบ้านเหมือนกัน  คุณพ่อให้ทหารทำคอกกั้น  มันเดินเพ่นพ่านอยู่ในนั้น  วันดีคืนดีก็ไล่เตะเราแบบนี้แหละ

เมื่อมีลูกก็แจกจ่ายให้คนอื่นเขาไปเลี้ยง

หนู Jaa...

     เจ้าลายมันสุดซ่า  และเจ้าเหมียวของ Jaa ก็น่ารักมาก

 ความรักความผูกพัน ของคนกับสัตว์เลี้ยงจะทำให้เรา

 มีเมตตา  จิตใจอ่อนโยนลง  

คุณครูคิมค่ะ

      สมัยเป็นเด็กเห็นเพื่อนบ้านเอาเป็ดมาแลกไก่งวง 

เอาลูกไก่มาแลกลูกเป็ด  บางครั้งก็เอาลูกห่านมาให้  บางครั้ง

ก็มาขอลูกแมวไปเลี้ยง ....  แม้วันเวลาจะไม่หวนกลับมา .....

แต่ก็มีความสุขที่ได้คิดถึง

 

ครูอัมพรขา

    จ๋ากำลังคิดจะถามเชียวว่ามีรูปจอมซ่าหรือเปล่า เมื่อวานเพื่อนทำ Turkey Chili (ซุบถั่วใส่เนื้อไก่งวงบด) ก็คิดไปว่านี่เรากำลังหม่ำญาติเจ้าลายอยู่ ถ้ามันรู้คงอยากกระโดดเตะก้านคอจ๋าแน่ ขอบคุณที่แวะไปเที่ยวกับเหมียวนะคะ

จ๋า :)

หนูJaa
  • พ่อเป็นคนถ่ายรูปเจ้าจอมซ่า(ตัวกลาง)  แล้วใส่กรอบไว้ข้างฝาตามประสาคนต่างจังหวัด
  • ครูให้น้องแกะออกมาจากกรอบ  สแกนส่งมาให้
  • เขียนครั้งแรกไม่มีรูปหรอก  เพิ่งใส่เพิ่มทีหลัง
  • ครูจะตามเหมียวไปเที่ยวอีกจ้ะ ถึงจะเปลี่ยนเป็นก้อนหิน 
  • ครูก็จะตามไปนะจ้ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท