เยาวชนน้อยตามรอยแสงธรรมที่เชียงแสน

เด็กๆหลายคนเข้าวัดปฎิบัติธรรมตามผู้ปกครองมาสวดมนต์ปฎิบัติธรรมที่วัดพระแก้วเมื่อสอบถามไปแล้วบอกว่าผู้ปกครองขอร้องให้มา โรงเรียนให้มา แต่เมื่อมาแล้วรู้สึกชอบและใจเย็นขึ้น นิ่งขึ้น มีสมาธิขึ้นจึงอยากมาอีก แต่ก็ยังกลุ่มเด็กเยาวชนตั้งแต่ระดับอนุบาล ถึงประถม และมัธยม ชายหญิงหลายคนที่ยังไม่ซึมซับและไม่อยากมาร่วมกิจกรรมอีก ทางห้องเรียนวัดพระแก้วจึงจัดกิจกรรมเดินจาริกบุญที่เชียงแสนตามรอยแสงแห่งธรรมโดยมีสมาชิกสวดมนต์ฎิบัติธรรมวันเสาร์ ประชาชนทั่วไป นิสิตฆราวาสห้องเรียนวัดพระแก้ว และเด็กๆอีกกลุ่มหนึ่งร่วมเดินทางไปครั้งนี้ ข้าพเจ้าเองเลือกที่จะนั่งกับเด็กๆเพื่อจะสังเกตพฤติกรรมและสร้างความคุ้นเคย สอบถามเด็กหลายคน บอกว่า ถูกบังคับมา ไม่อยากตื่น อยากเล่นเกมส์ บางคนมีจุดประสงค์ต่างไปอีก เมื่อเห็นในถุงเปล้มีกล่องพลาสติกสีขาวไม่มีอะไรในนั้นเมื่อพูดคุยถามว่าเอากล่องพลาสติกมาใส่อะไรคะลูก ผมเอามาใส่ดินหรือหาหนอนตัวสีขาวในดินไปเพาะเลี้ยงให้เป็นด้วงครับ เหรอคะ...ด้วงนี่ที่โรงเรียนนิยมเลี้ยงกันหรือ แล้วหามายังไง ซื้อมาตัวเท่าไรลูก ที่ห้องมีผมเลี้ยงคนเดียว ตัวละสิบกว่าบาทครับ...เป็นตัวหนอนแล้วต้องหาดินให้กินโดยต้องร่อนเอาแต่ดินที่ละเอียด เออ..ดีแฮะ...ดีกว่าเลี้ยงสุนัขอีกคะ... ครูกระต่ายว่าไม่เปลืองเงินด้วย ไม่ต้องเสียเงินค่าอาหาร นึกชมผู้ปกครองในใจว่า...เอาใจใส่และเข้าใจลูกดีจังเพราะเห็นหนังอ่านหนังสือเกี่ยวกับด้วงเป็นเล่ม ทำให้เด็กละเอียดอ่อนและรักสัตว์ฝึกให้เป็นคนอ่อนโยน หันไปอีกข้าง เด็กชายตัวน้อยๆหลายคนนั่งมุงอ่านการ์ตูน ครูกระต่ายขอดูด้วยคนสิ...ในการ์ตูนนั้นเป็นเรื่องการต่อสู้แต่จะสอนคำศัพย์ภาษาอังกฤษแทรกสอนอยู่เมื่อจบเป็นตอนๆ นี่ก็น่ารักคะ..แสดงว่าผู้ปกครองใส่ใจและดูแล้วว่าในการ์ตูนอย่างน้อยก็ได้รู้ศัพย์ภาษาอังกฤษ แต่นั่งอ่านหนังสือเวลารถวิ่งนี่เสียสายตาดูรูปกันดีกว่าคะ ทีนี้หันมาถามเด็กชายตัวน้อยๆที่นั่งข้างๆ อีกคน มาเดินเพื่ออะไรลูก เดินเพื่อแม่ครับ ฉลาดตอบจริงคนนี้ เมื่อรถจอดเจอแม่เท่านั่นแหละ คนนี้หายคนแรก ไปอยู่กับแม่สะงั๊นไม่มาหาคุณครูกระต่ายอีกเลย เมื่อเดินไปตามจุดต่างๆถึงเจอกันถามเจ้าตัวเล็กอีกที ไหนมาบอกว่าเดินเพื่อแม่ไงลูก ..แล้วทำไมไม่ไปกับกลุ่มเด็กๆด้วยกันครับ หนูเปลี่ยนแล้ว เป็นเดินกับแม่ ข้าพเจ้าเองต้องหัวเราะและยิ้มกับความฉลาดของเด็กคนนี้ แล้วอยากให้แม่เป็นอะไรครับ เป็นนางยักษ์....อ้าวทำไมลูก...งงไปเลยคะ..คนถาม ถ้าเป็นนางยักษ์ก็ยังดุ คอยสอน คอยดูลูกได้ แต่ถ้าเป็นนางฟ้า แม่ต้องอยู่บนสวรรค์หนูไม่ได้อยู่กับแม่ น่ารักจริงๆคะเด็กๆ เมื่อรวมกลุ่มได้แล้วมีเด็กประมาณ20คน พระนิสิต5รูป และครูกระต่ายอีกหนึ่ง ร่วมกับรับผิดชอบแยกกลุ่มเด็กไปจากผู้ใหญ่ แรกๆๆก็ไม่นิ่งกันคะ คุย วิ่งบ้างยืนบ้างเมื่อสร้างความคุ้นเคยแล้วกิจกรรมแรกคือให้เก็บใบไม้มาคนละใบถามที่ตัวเองชอบ แล้วให้มาบอกทีละคนบอกว่าเลือกใบนี้เพราะอะไร เด็กผู้หญิงจะเลือกใบเรียบๆไปไม่มีลวดลาย สีเขียว.ใบอ่อนๆบอกว่า สวยดี ดูแล้วสบายตาก็เลยอธิบายเพิ่มเติมไปว่า คล้าย ลูกๆไงคะ ที่เรียบร้อย ว่าง่าย พูดจาไพเราะ ใครเห็นใครก็ชอบ อยู่ใกล้แล้วสบายตาสบายใจและหนูยังเด็กๆเลยสดใสสีอ่อนๆเหมือนใบไม้สีเขียว มีเด็กผู้ชายที่อายูโตขึ้นมาจะเลือกใบไม้ที่ใหญ่ๆสีเหลืองบอกว่าชอบสี เลยอธิบายเพิ่มเติมว่าเห็นใบคะเมื่อเราเด็กๆก็เหมือนใบไม้อ่อนๆสีเขียวสดใสแต่เมื่อเราแก่ตัวลงก็เหมือนใบไม้ที่แห้งกรอบจนเหลืองถูกนิดเดียวก็หล่นแตกกระจาย เหมือนผู้ปกครองเราไงลูกถ้าเราพูดเพราะๆด้วยไม่ดื้อ คุณพ่อคุณแม่เราก็จะสดชื่นและมีความสุข เราจึงต้องรู้จักระวังและสำรวมทั้งคำพูดและการกระทำ มีคนเดียวในกลุ่มเลือกใบไม้ไม่เหมือนใคร เลือกที่มีลวดลาย สีจุดสีดำ สีเหลือง บอกว่าเลือกพอมีหลายสีดีดูแล้วมีอะไรมีสีสันยุ่งไปหมด เหรอคะ..เหมือนหนูไงลูกที่วุ่นวาย วิ่งไปวิ่งมาไปอยู่สุข ก็ผมไปอยากมาถูกบังคับให้มา อยากเล่นเกมส์อยู่บ้าน แล้วตอนนี้เราอยู่ไหน มีเกมส์ให้เล่นไหม กลับก็ไม่ได้ เอาไปวางที่หัวใจสิ มีความสุขไหมเอ่ย เมื่อเราไม่ยอมรับว่ามาทำอะไร หลายเลียงตอบ ไม่มีเลย นั่นไงคะทีนี้ลองคิดกันไหมน่ะ เราจะร่วมผจญภัยกันแต่เป็นการผจญภัยอย่างเราตามรอยแสงแห่งธรรมดูรอบตัวสิคะ...เห็นไหมผู้ใหญ่เสียงดังไหม ลูกๆทำได้ไหม....หลายคนทำได้คะแต่ก็มีอีกสี่ห้าคนส่วนมากเป็นเด็กผู้ชายที่ยังทำตามบ้างไม่ทำบ้าง พระนิสิตเตรียมกิจกรรมมาให้เด็กๆเล่นกัน อย่างแรก เขียนชื่อเล่นตัวเองลงในใบรายชื่อที่ในมาและใส่ซองพลาสติกติดไว้ที่เสื้อตัวเอง ต่อไปในแต่ละจุดจะให้เขียนชื่อสถานที่ที่ผ่านว่าพระธาตุอะไรบ้างโดยทำไปแผนที่มาให้และสติกเกอร์ติดตามจุด แบ่งกลุ่มให้ดูแลกัน เพื่อเห็นเด็กๆจะเบื่อก็แทรกด้วยการเล่นเกมส์เพื่อให้อยู่กับสติ และเริ่มสอนกราบพระอย่างถูกวิธีโดยให้เด็กๆทำกันเองและเมื่อหลายจุดก็เริ่มทำพร้อมเพียงและสวยงาม จุดสุดท้าย ให้วาดรูปตามจินตนาการหรือ พระธาตุที่ตัวเองเดินผ่านมา มีเด็กผู้ชายคนเดียวกับที่เลือกใบไม้ที่มีสีสันและไม่มีสุขนั่งวาดนิ่งเลยจุดนี้ วาดเป็นสี่เหลี่ยมหลายอันซ้อนๆกันและจุดตรงกลาง ไม่เหมือนใครอีกแล้ว... วาดอะไรคะลูก...ผมวาดมองจากบนฟ้าเป็นชั้นๆครับจุดกลางๆน่ะยอดพระธาตุ เลยต้องตัดสินให้รางวัลที่สามในเรื่องความคิด เด็กๆเริ่มนิ่งขึ้นเริ่มเรียนรู้ เริ่ม คุ้นเคย เลยสอนการนั่งสมาธิแบง่ายให้ๆทีนี้ได้ผลคะยอมทำตามแบบเต็มใจ ที่ได้ผลระดับดีต้องยกความดีให้พระนิสิตคะที่ช่วยกันดูแล และเตรียมกิจกรรม เอาใจใส่เป็นอย่างดี ครูกระต่ายมอบของที่ระลึกเพื่อให้เด็กๆเพื่ออย่างน้อยก็ให้เด็กคิดว่าได้มาร่วมกิจกรรมครั้งนี้และอาจจะมาเจอกันอีก พระนิสิตตรียมของรางวัลที่หนึ่งที่สอง ที่สามมาให้ เจ้าเด็กคนนี้อีกแล้วได้ที่สามแกะของขวัญก่อนใคร เป็นขนมหมดในนั้น อ้าวคุณครูกระต่ายผมให้ครับ หนูเก็บไว้กินสิคะ ขอบคุณคะ ที่ให้เพราะผมไม่ชอบอันนี้ครับ...มันไม่มีไส้... แหม...เหตุผลชัดเจน... นี่แหละคะเด็กๆอย่างน้อย...ก็ทำให้เรามีความสุข เมื่อนึกถึง เห็นภาพตอนที่เด็กๆผู้หญิงช่วยอาสาถือของ แบ่งขนมให้ เห็นรอยยิ้ม เห็นความสุขจากการพูดคุยต้องขอบคุณเด็กๆทุกคนคะที่มอบความสุขให้

                        กระต่ายใต้เงาจันทร์

[อัมพร]

สุขไหนของครู 

จะเท่าสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มของเด็ก

ใช่ไหมค่ะ