ได้แต่หวัง... อย่าไปรบกวนเทวดาเดินดิน (อีกเลย)

ได้แต่หวัง อย่าไปรบกวนเทวดาเดินดิน (ยายยิ้ม..อีกเลย)

โดย meepole

เมื่อคืนได้ดูรายการคนค้นฅน ช่วงสั้นๆ จับความได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะมีหลายชีวิตที่เอามาเป็นเรื่องเรียนรู้ ไปสะดุดตาตรงเห็นหน้ายายยิ้ม  และสะดุดใจเมื่อมาอ่านข้อเขียนของคุณคนบ้านไกล ใน blog GTK เลยทำให้ได้รายละเอียดเพิ่มขึ้น และรู้ว่ายายมาทำอะไร และอ่านที่ครูคิมมาตอบไว้ว่าเรื่องราวนี้เคยลงในหนังสือมาแล้ว meepole เลยไม่แน่ใจว่าจะมีอีกกี่รายการ กี่ธุรกิจที่จะพายายไปออกรายการเผยแพร่ 

 อันที่จริงแล้วเป็นสิ่งที่ดีที่เราจะเอาแนวคิด วิถีชีวิตของคนที่มีความพอเพียง มีความเสียสละ หรืออะไรก็ตามที่สร้างสรรค์สังคมออกมาให้เป็นแบบอย่างที่ดี แม้ว่าหลายคนที่ได้อ่านได้ยิน อยากจะมีชีวิตแบบนั้น แต่ก็ทำไม่ได้ด้วยห่วงภาระของโลกความจริงที่ตัวเองต้องรับผิดชอบอยู่ แต่เราเอาแนวคิดของการใช้ชีวิตแบบ minimum ได้ อย่าเต้นไปตามกระแสสังคมมากนัก อยู่กับชีวิตที่สงบเย็นกับตัวเองอย่างเท่าทันในแต่ละวัน ระวังไม่ให้ข้างนอกมาวุ่นวายกับใจเรา ใจเราก็อย่าออกไปกวนน้ำข้างนอกให้ขุ่น ก็น่าจะเป็นสุขเสมอกับยายยิ้มได้ไม่ว่าจะอยู่ในสังคมที่ยุ่งเหยิงเพียงใดก็ตาม

 เคยพูดกับหลายๆคนว่า ชีวิตเราเลือกเกิด เลือกตายไม่ได้ ระหว่างเส้นทางชีวิตนั้นขอเลือกเอง เลือกที่จะเป็น เลือกสังคมที่จะเข้าและวิถีชีวิตที่จะอยู่ ให้คุ้มกับได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์ที่มีปัญญา และมีหิริ โอตตัปปะเป็นตัวกำกับ ชีวิตเราก็เป็นเทวดาเดินดินได้  อะไรมากระทบก็ว่ากันไปตามเหตุการณ์ๆไป เพราะมันก็เป็นเช่นนั้นเอง แล้วก็เดินหน้าต่อสร้างแต่สิ่งดีจรรโลงเพื่อนร่วมโลกต่อไป

นี่คือสิ่งที่เรียกว่าสุขหรือทุกข์ อยู่ที่ใจ

สำหรับยายยิ้ม ป่าแห่งนั้นคือสวรรค์ของยาย ยายก็เป็นเหมือนเทวดาในป่า อิ่มด้วยทุกอย่างที่มี เหลือเจือจานให้สิ่งรอบตัว ธรรมชาติ สัตว์

 ก็หวังว่าสังคมจะปล่อยให้ยายอยู่กับชีวิตธรรมชาติที่ยายรักเช่นนั้น ไม่จับมาเป็นโอกาสของรายการต่างๆอีก ดนดี ที่ทำดี เมื่อเราเห็นการกระทำ รู้เรื่องราวของเขา เอามาเผยแพร่ให้เป็นตัวอย่างก็น่าจะพอ เคยมีหลายตัวอย่างมาแล้วที่พบเห็นวิถีชีวิตที่เราคิดว่าดี เราอยากเป็น (แต่ก็เป็นไม่ได้) แล้วไปรบกวนวิถีชีวิตเขา คิดว่าเขาโดดเดี่ยว คิดว่าเขาควรจะสบายกว่านี้ตามความคิดของเรา ไปกระทบกิจวัตรหลายๆอย่าง ชีวิตที่สงบก็ไม่สงบ ที่ได้พักก็น้อยลง เพราะรายการต่างๆต้องไปจองตัวจองคิว ในที่สุดก็อยู่ในโลกมายานี้ได้ไม่นาน

ถ้า meepole สามารถขออะไรได้ อยากจะขอให้ยายยิ้มได้มีวิถีชีวิตในแบบที่ยายพอใจ และมีความพอกับมันมาตลอด อย่าให้ต้องเป็นเหยื่อของธุรกิจของใครๆเลย (เพราะยายจะไม่ได้เดินออกกำลังในป่าที่อากาศบริสุทธ์  แต่ต้องนั่งรถ มาอยู่ในป่าคอนกรีตที่มีแต่มลพิษ)

ความสำเร็จในการเป็นมนุษย์ของยายมีตั้งแต่ที่ยาย ขาดความทุกข์ แล้วเพราะยายอยู่เหนือความเป็นมนุษย์แล้ว และขอให้ยายได้เสวยสุขที่สงบในบั้นปลายเสมือนเทวดาเดินดิน อย่าได้ถูกรบกวนเลย เราก็จะได้บุญที่ไม่ไปรบกวนยาย และช่วยกันสร้างสรรค์สังคมคนละไม้คนละมือ ตามวิถีชีวิตแห่งตน ก็เป็นสุขที่สงบเช่นกัน

ลองเข้าไปอ่าน ยายยิ้ม ของคนบ้านไกล ที่นี่นะคะ

 http://gotoknow.org/blog/fly001/422542

[คนบ้านไกล]

สวัสดีครับ 

เห็นด้วยครับกับคุณ mee pole ว่าอย่างไปรบกวนยายยิ้มเลย

แต่ความดีของคุณยายยิ้มมันหอมทวนลมครับ

ยายยิ้มได้ปลุกระดม ความคิดสร้างสรรค์ การเป็นอยู่ง่ายๆ ที่คนรุ่นใหม่กำลังแสวงหา

ตอนนี้ไปช่วยคุณยายยิ้มจะเยอะแล้ว

ลองอ่านดูครับ

เมื่อ สิบกว่าปีที่แล้ว ยายยิ้มฟังในหลวงว่าการทำฝา ยจะทำให้ป่าชุ่มชื้น
แกเริ่มทำฝายตั้งแต่ตอนนั้น
สิบกว่าปีผ่านไป ทำฝายคนเดียว ได้ 11 ฝาย
ตอนนี้แกอายุ 83 ยังตั้งใจทำอีก 3 ฝาย
และศาลาที่พักพระธุดงค์ (พระธุดงค์ผ่านป่าบ้านแกบ่อย)ด้วย

ผมกับเพื่อนไปค้างบ้านยายมาครับ http://www.facebook.com/al bum.php?aid=35962&id=100000305359039 วันนั้นบ้านยายยังกันลมกันฝนไม่ได้เลย และไม่มีห้องน้ำด้วยซ้ำ แต่พอถามว่ายายอยากให้ช่วยทำอะไร แกบอกอยากให้ทำฝายอ่ะหนอ (จะมีคนแบบยายอีกมั๊ย) ข่าวล่าสุด มีนักศึกษา ม.นเรศวร ขึ้นไปช่วยทำฝาย วันเสาร์ที่ 8 มค. เห็นป้ามณี บอกทำได้ฝายเดียว ยังไม่เสร็จดี น้องๆเค้าไปเช้าเย็นกลับ (ไปแต่ตี 5) ส่วนห้องน้ำใช้ได้แล้วครับ แต่ฝาบ้านยังไม่เสร็จดี  วันที่ 29 จะมี นศ.เอแบค ขึ้นไปอีกกลุ่มนึงครับ ผมว่าจะเตรียมไปช่วยยายทำฝายครับ (ก่อนไปจะตรวจสอบก่อนว่าน้อง นศ. ทำเสร็จไปแล้วหรือยัง) ถ้าฝายเสร็จแล้ว ยังมีศาลาที่ยายอยากทำให้พระธุดงค์พัก หรือถ้างานเหล่านี้เสร็จหมดแล้ว อาจช่วยยายทำแปลงผัก ไอเดียน้องที่ไปด้วย ปล. :: งานที่จะทำขึ้นอยู่กับจำนวนคนที่จะเข้าร่วมนะครับ ถ้าคนมากพอ เราจะทำฝายหรือศาลากัน  ถ้าไปน้อย ก็ทำแปลงผักให้ยายก็ได้ :) ผมปรึกษาป้ามณี (ป้ามณีอยู่เชิงเขาที่ยายอยู่ จะติดต่อผ่านป้ามณีอยู่ตลอดครับ) แล้วครับ http://www.facebook.com/photo.php?fbid=175247875828723&set=a.175246129162231.35962.100000305359039 อุปกรณ์ (จอบ,เสียม) ขอยืมจากชาวบ้านแถวนั้นได้ครับ เราควรเตรียมไปบางส่วน - ถุงมือ - รองเท้าบู๊ท (ว่าจะซื้อไปให้ยายด้วยครับ) ยายแกใส่รองเท้าข้างเดียวกัน http://www.facebook.com/photo.php?fbid=175246989162145&set=a.175246129162231.35962.100000305359039 - เตรียมหมวกไปด้วยนะ - เสื้อกันหนาว,เต้น,ถุงนอน - ยา,อุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้น (ฝากน้องๆพยาบาลด้วยครับ) ... สำหรับคนที่เข้าร่วม ขอให้ยืนยันก่อนวันที่ 1 กุมภา นะครับ ส่งเมลล์มาที่ :: [email protected] จะได้จัดเตรียมอุปกรณ์และอาหารให้พอ ถ้ากินอะไรไม่ได้บอกด้วยนะครับ งานนี้แชร์ๆกันนะครับ ไม่เอากำไรใดๆทั้งสิ้น เดินทางกันเย็นวันที่ 4 กุมภา กลับเย็นวันที่ 6 กุมภาครับ

[คนบ้านไกล]

ผมดู Youtube ของคุณยายยิ้มแล้วคิดถึงแม่ผม

พูดเหมือนกันเลย

เวลาลูกๆมาหา มันดีใจ มันชื่นใจ

แต่เวลาที่ลูกจะจาก ใจของผู้เป็นแม่มันเหี่ยวแห้ง

มองดูลูกจากไป จนลับตา

อยากให้ลูกๆมาเยี่ยมแม่อีก

บางที .. ครับ บางที

พวกหนุ่มๆสาวๆที่ไปเยี่ยมและไปช่วยคุณยายยิ้มถึงที่บ้าน

อาจจะทำให้คุณยายยิ้ม ชื่นในหัวใจ ก็ได้ครับ

[mee_pole]

สวัสดีค่ะ

คงได้แต่อนุโมทนากับคนที่คิดจะทำสิ่งดีๆ แต่ไม่อยากให้เป็นกระแส เหมือนรายอื่นๆ

อยากให้เป็นแบบที่คุณบ้านไกลบอกไว้คือ "ยายยิ้มได้ปลุกระดม ความคิดสร้างสรรค์ การเป็นอยู่ง่ายๆ ที่คนรุ่นใหม่กำลังแสวงหา"

อยากให้เขาได้แนวคิดไปปรับใช้กับวิถีชีวิต ของเขาจริงๆ คือการอยู่อย่างรู้จักพอ และเหลือน้ำใจเจือจานสังคม ไม่หวังสิ่งตอบแทน สังคมเราจะโล่ง โปร่ง สบายมากขึ้นทีเดียวนะคะ

[mee_pole]

ที่เป็นห่วงยายคือ กลัวว่าวันเวลาผ่านไป กระแสข่าวลดลง คนก็จะเริ่มไม่แวะไปเยี่ยมยาย ยายอาจจะเหงามากกว่าเดิม(ที่เคยอยู่กับธรรมชาติจนชินแล้ว) meepole อาจคิดกลัวไปเองมากไปก็ได้นะคะ ต้อง วางๆๆๆ หุ หุ

ลืมบอกไปค่ะว่า ชอบรูปวาดนี้ค่ะ ดูแล้วเห็นใบหน้าที่หมดทุกข์ของยายเขาค่ะ ขอบคุณนะคะ