หลุมที่ฉันขุด
หลุมที่ฉันขุด..
ฉันขุดหลุมเพื่อไปให้ถึงแกนโลก เผื่อได้เจอแก่นแห่งสัจธรรม
ฉันลงมือขุด ด้วยมือ ด้วยเท้า และเรี่ยวแรงที่ฉันมีอย่างหนักหน่วงและไม่ย้อท้อ
ด้วยความหวังและความฝันอันเต็มเปรี่ยว
ฉันก็ขุด ขุดไปเรื่อยๆ ท่ามกลางสายลมและแสงแดด และสายฝนในบางครั้ง
ฉันดีใจที่ฉันได้เริ่มต้นลงมือขุดตั้ง ยังไม่ลืมตาดูโลกเลย
ตั้งแต่ในท้องแม่ ตั้งแต่ได้เริ่มคลาน
ตั้งแต่อนุบาล ตั้งแต่ผ่านการเล่าเรียน
ตั้งแต่ได้เริ่มรัก ตั้งแต่รู้จักการทำงาน
ตั้งแต่มีครอบครัวให้ผูกพัน จนถึงวันลงหลุมจริงๆ
ขุมที่ฉันขุดมีทั้งหลุมเล็กหลุมใหญ่ ตามช่วงวัยและกำลัง
ในบางครั้งเจอภายุผล ก็เปรียกปอนด้วยสายน้ำทีอาบทั้งตัว หัวใจ และใบหน้า
แต่ก็ไม่เป็นไร ยังขุดต่อไปเรื่อยๆ เจอหินก้อนใหญ่มาก ดั่งภูเขาที่จมดินมาแสนนาน แล้วจะผ่านไปยังไง บางครั้งก็ต้องทนทุบแล...ะทนทุกข์ หวังให้ผ่าน ผ่านแล้วผ่านเล่า บางทีก็ท้อ เหนื่อยอ่อน กับก่อนเห็นแม้เล็กแต่ เจ็บแสบและปวดร้าว
จนอยากจะถอย
แต่ยังไม่ ไม่!! ฉันมาไกลเกิน..
..มาไกลเกินกว่าจะเริ่มใหม่ จะไปต่อก็ลำบาก
ทนอยู่ก็แสนหนัก จะหยุดพักก็ร้อนรน..
ฉันมีสิทธิ์เลือว่าจะไปต่อยังไง แต่หลายครั้งฉันเลือแล้ว เลือกจนคิดว่าที่สุดที่จะดีได้และใจต้องการ
แต่เรื่องราวต่างมันก็มารบกวนความคิด คิดๆๆ และเข้าถึงความรู้สึก แทรกผ่านอารมสู่จิตใจ หลายครั้งจำเป็นต้อง ถมหลุมที่ฉันขุด ขุดมานาน ทั้งที่มีเหตุผ...ลยกมาอ้างร้อยแปด และไม่มีเหตุผลแม้ให้คิดสักนิดเดียว
หรือว่าจำต้องถมหลุมนี้จริงๆ ขึ้นมาสูดอากาศที่ดีกว่า หรือจะเลิกขุดไปเลย
หรือจะย้ายที่ขุดเสียดีกว่า
และแล้วฉันมองอดีตที่ผ่านมา ฉันเห็นหลุมที่ฉันขุดเต็มไปมากมาย
ยังจำร่องรอยนี้ได้เสมอ หลุมที่ทำฉันเกือบเอาชีวิตไม่รอด หลุมนี้นี่เอง ที่ให้ประสบการณ์ที่ดีแก่ฉัน และหลุมนี้ที่ใครบอกว่ามันไปไม่ได้แต่ฉันก็ผ่านที่เข่าว่ามาได้ หลุมนี้นี่เอง ที่คนนั้นบอกว่าไม่สวย ไม่ดี ไม่ได้เรื่อง ไม่ถูกต้อง หลายคนเสนอแนะอย่...างนั้นอย่างนี้ดีไม่ดี ต่างก็มอบทั้งภาระและหน้าที่ให้ พร้อมความรับผิดชอบ กฎระเบียน ที่ตอดอยู่ในหัว และรอบตัวเสมอมา ให้ฉันเลือกเอาอีกแล้ว
และตลอดระยะทาง ที่จะไป ก็อยู่บนเส้นทางของกรอบสังคมอย่างนี่เอง
เส้นทางที่จะเดินไป แม้จะมีกรอบมากมาย เป็นทั้งข้อจำกัด และไม่กัด ให้ปวดหัว
ก็ยังดีที่มันช่วยนำทางเราไป เราก็ไปต่อ ไปเรื่อยๆ หลุมแล้วหลุมเล้า เฝ้าแต่หลุม
ระยะทางเป็นบทพิสูจปัญญา
ภาระที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย มีเส้นชัยคือสัจจะแห่งปัญญา
...การแข่งขันที่มีทุกข์เป็นกติกา มีเวลาเป็นผู้ตัดสินชะตาคน
แล้วแต่ว่าคนจะไปในแต่ละทาง ก็ค้นหาตัวตนกันไป ทุกหลุมมีคำตอบในตัวของมัน ตามที่ตนได้เลือกไว้ ตามที่ตนอาสา..ที่จะสู้กับปัญหาของแต่หละหลุมที่กำลังทุ่มเทอยู่
ปัญหาที่เขาแบกมา ปัญหาที่เราค้างอยู่
ปัญหาของเราทั้งคู่ ปัญ...หาที่ไม่รู้อีกมากมาย
จะรับได้ไหมกับปัญหา ไม่รู้ว่าจะมาในเมื่อไหร่
คือปัญหาที่เกิดขึ้นจากใคร หรือหัวใจอาสา..รับปัญหาเอง
ที่สุดแล้วการเดินทางที่เหนื่อยล้า และเข้มแข็ง ก็ต้องหยุดพัก ที่เวลาและลมหายใจเป็นคนบอก จะถึงซึ่งแก่นใหมนั้นคงต้องฟันฝ่า ด้วย ความฝัน แรงบันดาลใจ รวบรวมแรงจูงใจ และที่สำคัญคือศรัทธา ที่มั่นคง มุ่งมันและมั่นใจ ใคความทุ่มเทและทุ่มทน ไปสู่จุดห...มาย ที่เราเลือก และยอมรับในสิ่งที่จะเป็น..
และค้นหา
มีเหมือนกันคือปัญหา มีต่างกันคือปัญญา
ได้เหมือนกันคือกายมา แต่ที่ค้นหาต่างกันคือจิตใจ
Tharmha Jatoตามหาใจ
ความเห็น (9)
มหาวิทยาลัย เรียน 4 ปี จบเพื่อที่จะไปทำงาน แต่การทำงาน กี่ปีถึงจะจบ
มีหลุมอะไรบ้างที่เราจมอยู่เช่นนี้
ฉันอยู่ในหลุมไหน ใกล้ไกลระยะทาง
หลุดพ้นหรือยังห่าง หรือว่าวางยังไม่เป็น
- หลุมอะไรก็ไม่หนักเท่าหลุมพราง
ซึ่งเป็นกับดักขังใจชั่วชีวิต - ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ค่ะ เราต่างเป็นนักขุด
ด้วยกันทั้งสิ้นนะคะ
***๕๕๕ ครับ ไม่รู้จะเจอรึเปล่า
สวัสดีครับ... ผมชอบคำนี้ครับ ‘ตถตา’ = ‘เพราะมันก็เป็นเช่นนั้นเอง’
บังคับให้คุณชอบด้วย (ผมเริ่มขุดหลุ่มให้ผมและคุณแล้ว) เ
ราขุดหลุมได้ เราก็สามารถลบหลุมนั้นได้ไม่ใช่หรือ?
เราเลือกหลุ่มที่ชั่วร้ายที่สุด...กลบทิ้งอย่างไร้ร่องรอย
เราเลือกหลุมที่งดงามที่สุด...ขุดลึกลงจนเป็นอุโมงยางเหยียด เพื่อค้นหาแสงสว่างที่ปลายทาง
แสงสว่างนั้นเราอาจคงอยู่หรือไม่นานก็จะเสื่อมสลาย ...ที่เห็นและเป็นอยู่ ที่รู้และเป็นไป...
ตามปรากฏการณ์ที่แสนธรรมดาของชีวิต ‘ตถตา’ ครับ
ขอให้คุณมีความสุขและพละพลังที่ดี เพื่อมีแรงเขียนบันทึกให้ผมและทุกคนได้อ่านครับ...
๕๕๕ ขอบคุณครับ ความเห็นแจ้งยังคงมีอยู่ในทุกคน
กลับมาเขียนบันทึกใหม่ได้แล้วนะครับ
หวังว่า คงสบายดีนะครับ
ออกต่างจังหวัดบ่อยครับช่วงนี้ ขอบคุณมากๆเลยครับ สบายดีครับ