นัดรวมพลเวลา ๐๖.๓๐ น. บรรทุกคนและบรรทุกของขวัญไป ๒ คันรถปิคอัพ พอไปถึงหน้าวังจันทรเกษม แทบขนของกลับบ้านเฮา ก็แหมท่านผอ.ดิศคะ ดูป้ายไวนิลกลุ่มศูนย์ฯ แล้วอยากจะกินลาดหน้าจังเลย ขอประท้วง บ้านลาดเรือหลวง เปลี่ยนเป็น บ้านราชเรือหลวง จะได้หรือไม่ คาดว่าปีหน้าจะไม่มาแล้ว(น้อยใจ) ฮือ ๆ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเพราะได้นำเรือห้องสมุดมาบริการ(ข้างเรือเขียนว่ามหาราช)ก็เลยโมเมเสียเลย
เมื่อได้ฤกษ์ดีก็จัดวางของขวัญ ของรางวัล อุปกรณ์ปาลูกโป่ง ติดป้ายศูนย์ฯ กศน.อำเภอมหาราช แล้วระดมกันสูบลูกโป่งใส่ในช่อง
ถึงเวลาแล้ว ท่านผอ.ดิศ กล่าวเปิดงาน ก็เป็นอัน OK เริ่มปฏิบัติการได้ทันที
ทุกคนทำงานมือไม้ให้ไขว่ไปหมด แต่ขายังไม่ขวิด เด็ก ๆ ก็ไม่มีการถอยเข้าแถวกันยาวเหยียด
เหตุการณ์ขำ ๆ
มีเด็กชายผู้หนึ่งปาลูกโป่ง แล้วเล็งลูกดอกอย่างตั้งใจ แล้วก็บรรจงปาลูกดอกไป คุณพระช่วย เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น แทนที่ลูกดอกจะปักฉึกลงบนลูกโป่งสีใดสีหนึ่ง กลับปักฉึกลงบนต้นขาซ้ายของครูขวัญ ที่กำลังบรรจงสูบลูกโป่งอยู่ด้านหลังของตู้ที่ใส่ลูกโป่ง ๕ ห้า 5
(คุณคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือหลอก - คัดลอกคำพูดมาจากรายการจ้อจี้)
เมื่อมีเวลาได้ไปเยี่ยมชมเรือห้องสมุด ได้บรรยากาศ และ รูปแบบที่แปลกไปอีกอย่างหนึ่ง(จะทำยังไงดีนะ ถ้าเรือห้องสมุดจะมามหาราชบ้าง)
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา
ลูกโป่งหมด , ของรางวัลหมด จะไปหยิบยืมของเพื่อนบ้านก็หมด แต่มีอย่างหนึ่งที่ไม่เคยหมดคือหมดความตั้งใจ
ปีหน้าพบกันใหม่นะเด็ก ๆ ณ เวลานี้ขอทำหน้าที่แม่ที่ดีพานายเอก กะ นายอิล ไปเที่ยวงานวันเด็กก่อน บ๊าย บาย
ขอร่วมแจมหน่อย นะ บ้าน = บ้านแพรก ราช = มหาราช เรือ = ท่าเรือ หลวง = นครหลวง