พระธรรมคำสอน
วันนี้ข้าพเจ้า ได้อ่านหนังสือธรรมะเล่มหนึ่ง พระท่านสอนไว้ว่า "ให้รู้จักตน ให้รู้จักคน ให้รู้จักงาน ให้รู้จักกาลเวลา" ถ้าทำได้เช่นนี้ได้ทั้งหมดก็คงจะดี ตามความคิดของข้าพเจ้า การรู้จักตัวเองก็รู้จักอยู่หรอก แต่อาจจะมองไม่เห็นแค่บางส่วน การทำงาน เราก็ทำอยู่แล้ว ทำงานตามหน้าที่ ทำให้ดีที่สุด ต้องฝ่าฟันอุปสรรคให้ได้ แต่สิ่งที่คิดว่ายากที่สุดคือ การที่เราจะรู้ใจคนนี่สิมันยาก บางที รู้หน้าไม่รู้ใจ แต่ก็ไม่เป็นไร ใช้คติที่ว่าตนแลเป็นที่พึ่งของตน นั้นดีที่สุด
ความเห็น
บางที คนเราต้องรู้จักยอมรับคนอื่น ถือเป็นสิ่งที่ดี ก่อนที่จะไปรู้จักคนอื่น ให้เรียนรู้ตัวของตัวเองให้ดีเสียก่อน อย่าพึ่งไปบอกว่าคนนั้นดี คนนั้นไม่ดี คนหนึ่งจริงใจ อีกคนหนึ่งเสแสร้ง ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน มีความเสมอภาคกันทุกคน แต่อาจจะแตกต่างกัน คือถูกเลี้ยงมาไม่เหมือนกัน แต่ในที่นี้ ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถหลอมให้เข้ากันได้ ถ้าทุกคนเปิดใจยอมรับกับสิ่งที่คนอื่นเค้าเป็นอยู่
...ไม่นึกว่าจะเป็นคนธรรมะธรรมโมนะเนี่ย...ดูถูก(สบประมาท) เอ้ยดูผิดไป คนเรามักมองไม่ค่อยเห็นตัวเอง แม้จะบอกว่าเห็นตัวเองก็มักจะเห็นตัวเองดีกว่าคนอื่น(ยกหางตัวเอง...โอ้อวด) หรือไม่ก็มองเห็นแต่หน้าตัวเองสวยอยู่ในกระจก(บางทีต้องมีกระจกถึง 6 ด้าน) แต่มองไม่เห็นถึงจิตใจของตัวเอง พุทธศาสนาจึงสอนให้เรามองหาตัวเอง พัฒนาจิตใจของตนเอง สาธุ