น้ำใจที่กำลังจะแห้งเหือดหายไป

"น้ำใจ" เป็นคำคำหนึ่งที่มีความหมายในเชิงความรู้สึกที่มนุษย์พึงมี แต่ "น้ำใจ" ไม่สามารถกำหนดหรือบังคับให้ทุกคนนั้นแสดงออกได้ด้วยการบังคับ

"น้ำใจ" ยังเป็นเครื่องหมายคำถามอยู่กับตัวเราว่า เรารู้จักคำคำนี้ กันดีพอหรือยัง

"น้ำใจ" คนทุกคนยังคงแสวงหาคำคำนี้ แต่ลืมไปว่า น้ำใจ นั้นมาจากตัวเราเอง ต้องเริ่มต้นที่ตัวของตัวเองก่อน ก่อนที่จะแสวงหาจากผู้อื่น คนอื่น ไม่ว่าจะเป็นคนใกล้ตัว หรือไกลตัวก็ตาม

"น้ำใจ" ควรเริ่มต้นจากตัวเราให้ได้ ก่อนที่จะหวังจากผู้อื่น เริ่มต้นจากคนใกล้ตัวของเรา เริ่มต้นที่จะมี "น้ำใจ" กับคนใกล้ตัวที่เรารักก่อน แล้วเราก็จะเริ่มต้นกับคนไกลตัวได้อย่างจริงใจ และมีความสุข เรารู้จักการมีน้ำใจให้ผู้อื่น หรือยัง รู้หรือไม่ว่า น้ำใจ มีตัวตน ลักษณะ หรือ โครงสร้าง รูปร่างแบบไหน

คุณรู้หรือยังว่า จะเริ่มจากตรงไหนก่อน ถึงจะรู้ว่า นี่คือ "น้ำใจ"

น้ำใจต้องเริ่มที่ตัวเราเองเสมอ คุณพร้อมที่จะให้น้ำใจกับใครๆ หรือยัง การมีน้ำใจอย่าหวังซึ่งผลตอบแทนที่กลับมา แบบนั้นไม่เรียกว่าน้ำใจ แต่เป็นเรื่องของการหวังผลตอบแทนจากการที่เรากระทำไปด้วยประโยชน์แอบแฝง ไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่า "น้ำใจ"

น้ำใจ มีได้กับคนทุกระดับ ไม่มีข้อยกเว้น ยากจน จน รวย ร่ำรวย มหาเศรษฐี ทุกคนทุกระดับก็สามารถมีน้ำใจให้แก่กันและกันได้ ไม่มีข้อยกเว้น

ถ้าจะมีข้อยกเว้น ก็มีเพียงอย่างเดียว "ไร้น้ำใจ" 

 

 

 

 

 

[แพช พัชรี]

สิ่งนี้เป็นสิ่งที่หลายคนมองข้าม โดยเฉพาะชั่วโมงเร่งรีบที่อยู่ในเมืองกรุง เข้าใจว่าหลายคนมี แต่ไม่มีโอกาสทำ  "น้ำใจ"

[นาย เกรียงไกร เวียสุวรรณ]

มีคนเคยบอกว่า "กี่บาทล่ะที่ว่า น้ำใจ" อึ้งไปเลย กับคำๆ นี้