AHELO ย่อมาจาก The Assessment of Higher Education Learning Outcomes เป็นโครงการของ OECD ซึ่งหมายความว่ากลุ่มประเทศร่ำรวยเขารวมตัวกันขับเคลื่อนคุณภาพอุดมศึกษาของเขาด้วย AHELO เป็นกลไกหนึ่ง
จุดสำคัญคือเป็นการ assess ที่ Learning Outcomes ซึ่งเป็นการวัดที่ทำยาก ต้องช่วยกันหาทางพัฒนาวิธีการ จึงต้องมีโครงการ AHELO ถ้าไม่เอาใจใส่จริงจัง การวัดผลสัมฤทธิ์ในการเรียนก็จะไปวัดที่ความจำ หรือวัดเนื้อหาวิชา ซึ่งล้าสมัยไปแล้ว ไม่เป็นการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ ๒๑
สิ่งที่เขาวัดคือ performance หรือวัดสิ่งที่ นศ./บัณฑิต “รู้และทำได้” ไม่ใช่แค่รู้เฉยๆ
ที่จริง AHELO เป็นการสร้าง “สารสนเทศ” สำหรับ “ผู้ใช้” ๔ กลุ่ม คือ
• มหาวิทยาลัย ใช้ในการปรับปรุงการจัดการเรียนการสอน
• นศ. ใช้เลือกที่เรียน
• ผู้กำหนดนโยบาย ใช้สร้างความมั่นใจว่าเงินที่ใช้สนับสนุนอุดมศึกษานั้น คุ้มค่า
• นายจ้าง ใช้เลือกบัณฑิตมาทำงาน
มองในมุมหนึ่งนี่คือเครื่องมือสำหรับกำกับดูแลระบบอุดมศึกษาในภาพใหญ่นั่นเอง OECD ใช้การประเมินเป็นเครื่องมือกำกับดูแลให้การศึกษาเป็นพลวัต และคุ้มค่าการลงทุน โดยเขาจัดการประเมินที่เราเรียกกันติดปากว่า PISA (Programme for International Student Assessment) และ PIAAC (Programme for International Assessment of Adult Competencies)
AHELO วัด ๓ อย่าง
๑. ทักษะทั่วไป (Generic skills) เช่น critical thinking, analytical reasoning, problem-solving, written communication เป็นต้น
๒. ทักษะรายสาขา (Discipline-specific skills) ตามสาขาที่เรียน เช่น เศรษฐศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์
๓. สารสนเทศเชิงบริบท (Contextual information) เพื่อให้เข้าใจพื้นฐานของ นศ. และบรรยากาศของการเรียนรู้
ผมมองว่า นี่คือการใช้พลังเชิงบวกของการประเมิน
วิจารณ์ พานิช
เป็นการประเมินเพื่อพัฒนาจริงๆครับ
ผมเห็นด้สวย มหาวิทยาลัยจะต้องยกเครื่องการสอน เพราะว่าวิธีที่สอนทุกวันนี้
ไม่ได้สอนให้นักศึกษาคิด แก้ปัญหา ทำงานเป็นทีม มีทักษาะในการสื่อสาร
ผู้ที่ประสบความสำเร็จในปัจจุบัน มีน้อยมากที่เกิดจากวิธีการสอนของเราในทุกระดับ
ดังนั้นการปฏิรูปการศึกษาครั้งวที่2 ที่มี ศ.ดร. ยงยุทธ ยุทธวงค์ เป็นประะาน ก็คงไม่มีอะไร
เปลี่ยนแปลงมาก ดูง่ายๆ จากการที่ทุกวันนี้มหาวิทยาลัยรับนักศึกษา รวมทั้งที่ สกอ.จัด
admission ด้วย มันวุ่นวายไปหมด