" ตาหมู ตาหมู พระอะไรไม่รู้มีสี่เหลี่ยมทาสีดำๆ
แล้วปิดทองเต็มเลยดูไม่รู้เรื่องเลยว่ะ" ชายวัย 60 ปี เศษ
คุยกับ "น้าหมู" เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวของเขาอย่างออกรสออกชาติ
"พระนี้วางอยู่บนพานมีหลายองค์หลายอย่างเจ้านายข้าเขาให้ข้าหยิบมาองค์หนึ่ง
ตอนที่เขาใช้ข้าไปทำความสะอาดห้องพระ
แต่ดูไปดูมาไม่ชอบเลยจะมาขอแลกพระกับเอ็ง"
น้าหมู
ยังคงเล่าเรื่องเพื่อนของเขาให้ผมฟังต่อเหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นวานนี้ทั้งที่เรื่องราวผ่านไปสิบขวบปีแล้ว
ด้วยความเป็นนักเลงพระรุ่นเก่า..และเก๋าพอตัว
น้าหมูจึงหยิบกล้องส่องพระคู่ใจสาดส่องดูเนื้อในมวลสารของพระองค์นี้
อุทานออกมาเบาๆ ว่า
"เฮ้ย!..พระสมเด็จนี่หว่า"
"ข้าชอบว่ะ..เอ็งอยากได้พระอะไรแลกหล่ะ"
น้าหมูจับพระไว้ไม่ยอมปล่อยก่อนที่จะนำเก็บใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเอง
"อะไรก็ได้ที่เป็นพระกรุ..เก่าๆน่ะ"
"เออ..มีหลวงพ่อโตเป็นพระกรุเนื้อดินของอยุธยาอยู่องค์นึงพอดี..เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าเอามาให้
ส่วนองค์นี้ข้าเก็บไว้เลยนะ" น้าหมู
รีบจัดให้เพื่อนอย่างไม่รีรอ
เป็นอันจบการสนทนาเรื่องความเป็นมาของพระสมเด็จองค์ในรูป
ผมนั่งฟังแบบเพลินๆ
พลางหยิบกล้องส่องพระของตัวเองชื่นชมพระสมเด็จองค์นี้
น้าหมูเล่าต่อไปว่า
"เคยเดือดร้อน..ถ่ายรูปไว้จะเอาไปปล่อยให้เขาบูชาตั้งราคาไว้ 300,000
บาท เอาแบบด่วนน่ะ"
ผมนึกในใจสงสัยน้าหมูจะเปิดราคาขั้นต่ำกับผมซะแล้ว..ฮึ..ฮึ..สามหมื่นผมยังไม่มีเลยครับตอนนั้นน่ะ
"จำได้ว่ารุ่งขึ้นที่จะเอาพระไปเป็นวันหวยออก
น้าชอบซื้อลอตเตอรี่ไว้ทุกงวดแหละ
พอกลางคืนจุดธูปบอกสมเด็จโตขออนุญาตเอาพระไปขาย
ไม่น่าเชื่อ! ( พอถึงตอนนี้น้าหมูทำเสียงตื่นเต้น)
น้าหมูถูกหวยได้เงินมา 300,000
เลยเก็บพระองค์นี้ไว้จนถึงทุกวันนี้"
"แล้วอย่างนี้เรียกว่าพิมพ์อะไรหล่ะครับ" ผมซักแกต่อ
"สมเด็จบางขุนพรหม พิมพ์เส้นด้าย ไม่ลงกรุ
ลงรักปิดทองมาแต่เดิมน่ะสิ" น้าหมูตอบผมอย่างมั่นอกมั่นใจ
"สวยน่ะครับ..แต่ผมไม่มีปัญญาเช่ามาบูชาหรอกครับได้ชมแค่นี้ก็บุญตาแล้วครับ"
ผมพูดพลางส่งพระคืนให้แกอย่างอิดออด
น้าหมูรับพระที่ใส่ตลับเงินที่ตัดแถวบางลำพูแบบขัดเรียบพร้อมแหนบเหน็บเข้ากระเป๋าเสื้อของแกอย่างเดิม
เรานั่งคุยกันต่ออีกพักใหญ่
ผมเห็นเวลาพอสมควรแล้วจึงลากลับ
ผมยกมือไหว้แกเพื่อลากลับพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปที่รถที่จอดอยู่
น้าหมูลุกเดินตามมาส่งผมพร้อมกับพูดว่า
"เออ..พรุ่งนี้วันพฤหัสพอดีเลย เก้าโมงเช้ามาหาน้านะ
เตรียมพวงมาลัยดอกมะลิ ธูปหอมเก้าดอก และเทียนขาวสองเล่ม
ใส่พานรองผ้าขาวมาน่ะอย่าลืมหล่ะ"
"ทำไมเหรอครับ" ผมถามแกกลับอย่าง..งงๆ
"ก็ให้มารับพระสมเด็จองค์นี้น่ะสิ..น้ามอบให้ไปบูชา"
นี่แหละครับที่มาของพระสมเด็จองค์นี้ของผม...
ไม่มีความเห็น
0 ความคิดเห็น: