คุณครูฝึกสอนชั้นป.1
สวัสดีค่ะ ฉันไม่ได้เข้ามาเขียนบล็อกนานมากเลยนะคะ
เพราะช่วงนั้นไม่ค่อยมีเวลาว่าง ฉันเพิ่งยื่นเทียบโอนความรู้เสร็จสิ้นและได้รับใบอนุญาตปฏิบัติการสอนมาแล้วค่ะ ฉันคิดว่า ฉันไม่ต้องไปเรียน ป. บัณฑิตอีกต่อไป...
จะทนทรมานไปทำไมก็ไม่รู้.....ถ้าฉันต้องไปเรียนก็จะวนเวียนอยู่กับ รายงานทั้งงานกลุ่ม งานเดี่ยว แบบฝึกหัด การบ้าน อะไรต่ออะไรอีก ทุกวันนี้ฉันเหนื่อยมาก
อยากจะทำให้เหลือแค่การสอนเท่านั้น
ในเทอมที่ 2 นี้ฉันได้สอนในระดับชั้น ป.1
ฉันรู้สึกสนุกและไม่เครียด เพราะเด็กๆ ชั้น ป.1 ค่อนข้างน่ารักกว่าเด็กชั้นโตมาก
ฉันสามารถปลูกฝังสิ่งดีๆใส่เข้าไปในสมองของพวกเด็กๆได้อย่างเต็มที่
ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก คงจะจริง....เด็กชั้น ป.1 ไม่ต้องเรียนอะไรมากนัก
วิชาหลักๆก็ คิด คัด เลิก หมายถึง เรียนวิชาคณิตศาสตร์ และ ภาษาไทย เป็นวิชาหลัก
ฉันเพิ่งค้นพบตัวเองว่าฉัน ชอบ ทำงานอยู่กับเด็กๆมากกว่า ผู้ใหญ่
เด็กชั้น ป.1 มี 2 ห้อง ห้อง 1 มี 17 คน ห้อง 2 มี 15 คน
ฉันได้สอนห้องที่ 1 นักเรียนส่วนมากน่ารัก
เวลาทำผิดฉันอยากจะตีแต่ก็ทำไม่ลง....ก็ได้แค่อบรมและตักเตือนเท่านั้น
บางคนลืมทำการบ้านมาก็มีเหตุผล(ข้างๆ คูๆ) ของแก ไปตามประสา....
ฉันก็อนุโลมให้ เพราะเห็นแววตาอันซื่อบริสุทธิ์ไร้จริตมารยาแล้วอดใจอ่อนไม่ได้
นักเรียนบางคนเป็นชนเผ่า หรือ เป็น พม่า ก็จะมีชื่อและนามสกุลแปลกๆ
ส่วนมากแล้วนามสกุลจะขึ้นต้นว่า "ลุง..." ปัญหาของ นร. ป.1 คือ
การพูดจา จะพูดไม่ค่อยเพราะ พูดไม่มีหางเสียง อาจจะเป็นเพราะที่บ้านไม่มีเวลาอบรมสั่งสอน เพราะเด็ก ๆ ส่วนมากแล้วจะพูดเพราะตามวัย
และปัญหาอีกอย่างคือ ทำงานช้ามาก....เด็กบางคนเพิ่งย้ายมาจาก กรุงเทพ
หน้าตาของหนูน่ารักน่าชังมากเลย มีแต่คนทักว่าโตขึ้นจะต้องสวยแน่ๆ
แต่ขอโทษค่ะ.....แม่หนูน่ะ อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้เลยค่ะ
ตัวหนังสือก็สวยพอใช้ได้ เมื่อวันก่อน ฉันลองให้แจกลูกคำ ฉันกับคุณครูตัวจริงแทบลมใส่....เพราะคุณหนูออกเสียงคำว่า "ขายของ" เป็น ขอ อา ยอ คาย ค่ะ "
ฉันก็ "เอ๊ะ...อะไรนะคะ?" "ขอ...ไข่นะคะ? มันจะเป็น คอ...ควาย ได้ยังไงคะ?"
โอ้......ตายแล้ว ลูกสาวของฉัน หนูไปหัดอ่านหนังสือเยอะๆนะลูก....
ครู "คนต่อไปค่ะ....ลองแจกลูกคำ คำว่า ควายซีคะ"
เด็กชาย คนนี้เป็นพม่า
นักเรียน "คอย..."
ครู"หา?.....คอย คืออะไรคะ?" เอ่อ...ยังดีค่ะที่แกไม่อ่านเป็น ควายลืมสระอา น่ะค่ะ
คุณครูตัวจริงก็เลยบอก "ไหน....ลองอ่านใหม่สิคะ...ควาย นะคะ ไม่ใช่คอย..."
แกก็ยังอ่านว่าคอย อยู่ดีค่ะ คงจะลิ้นไก่สั้นมั้งคะ....
ความเห็น (4)
คุณครูกระดาษทรายครับ ขอเป็นกำลังใจให้สู้ๆ นะ ปัญหาแบบเดียวกันนี้ เคยเกิดขึ้นมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว จนไม่รู้ว่าปัญหาของคุณครูเป็น coppy ที่เท่าไหร่ พื้นที่ภูเขา แนวชายแดน เชื่อมโยงถึงกันหมด ผมเองก็เคยครับ หัวอกเดียวกัน สู้ต่อไป
- คนที่รักในอาชีพครูจะต้องสู้กับปัญหาทุกรูปแบบครับ
- แม้แต่ ปลายกระบอกปืนอยู่ตรงหน้า ก็ต้องยิ้มสู้ครับ
- สู้ต่อไป หากใจรักอาชีพครู
- ขอเอาใจช่วยครับ
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณไกรสิทธิ์ ค่ะ
เห็นด้วยค่ะ ปัญหาการอ่านและการเขียนของเด็กไทยทุกวันนี้ น่าเป็นห่วงมากเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณกิตติพัฒน์ ยินดีที่รู้จักค่ะ
คนเป็นครูต้องอดทนค่ะ สอนคนนั้นยากจริงๆค่ะ
ดิฉันคิดมาตลอดว่า อยากจะเป็นครูดอย หรือไม่ก็ ครูที่สอนหนังสืออยู่ในที่ห่างไกลความเจริญค่ะ
เพราะที่เหล่านั้นเขาต้องการครูจริงๆ ดิฉันไม่สนใจเรื่องการสอบบรรจุหรอกค่ะ
แค่ต้องการใบประกอบวิชาชีพครูมาเท่านั้นเอง จะได้เป็นครูอย่างเต็มภาคภูมิเสียที...
ก็หวังว่าตัวเองจะมีความอดทนมากพอและไม่ท้อไปเสียก่อนน่ะค่ะ
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและกำลังใจค่ะ