“สารคามน้ำไม่ต้อง” ผมร้องสั่งแต่ไม่เป็นผล
บัดดล นาข้าวแบบ ฟูกูโอกะของโคตรดกฟาร์ม ก็มองเห็นแต่ ยอดกล้วย
ทุกอย่างม้วยมอดไปกับสายน้ำไหลหลั่งถาโถม โหมเหมือนไฟเย็นลวกลามเลีย เสียหายแบบเปล่าปลี้
งานนี้ปลวกใต้ดิน ก็ดิ้นหนีไม่ทัน ดีเหมือนกัน
ทุกอย่างจะถูก reset แล้วมาเฮ็ดนาปีหน้าอีกครั้ง เมื่อปีหน้าฟ้าอำนวย
ลำพัง นาผมแค่หนึ่งไร่ ใจหนึ่งดวงยังเสียหายขนาดนี้
แล้วประชาชีพี่น้องชาวนาของผมหล่ะ ?
กะว่าจะเก็งราคาข้าวเสียหน่อย ปล่อยให้พ่อค้าทองคำเอาเงินไปขยำต่อหน้าเสียนี่
นี่หล่ะหนอ ชีวิตชาวนาไทย กะว่าจะลืมตาอ้าปาก ยกดากไปเดินตลาดนัดเสียหน่อย
กลับต้องมานั่งมองเถียงนาน้อยอย่างหงอยเหงา
เขียนชีวิตลงศาลาคนเศร้าดีไหมเนี่ย !!!
ชีวิตไม่ยังไม่สิ้น ยังต้องดิ้นกันต่อไปครับ