ครู..ผู้ฝากรอยแผล..หรือแรงบันดาลใจ
อาจเป็นเหตุผลที่ตลกหรือไม่ก็ตาม..ที่ฉันมักจะเลือกเรียนอะไร ที่ไหน ด้วยเหตุผลความประทับใจในตัวครูเป็นอันดับแรก..
และในวันที่กลับมาเป็นศิษย์มีครูอีกครั้ง
ครั้งนี้ต่างจากเมื่อเป็นนิสิตแพทย์ ตรงที่เริ่มตระหนักว่า ลูกศิษย์เฝ้ามองเราอยู่อย่างไร..
มีครูหมอที่เก่ง ครูที่ใจดี อยู่ไม่น้อย แต่ครูที่ฉันประทับใจคือ
ครูที่ถอดหูฟัง stetch ออกจากหู ตอนผู้ป่วยพูด
ครูที่เอ่ยคำว่า "เสียใจ" กับญาติผู้ป่วย
ครูที่แตะไหล่เพื่อนร่วมงานเวลาท้อ
ครูที่ชม นักศึกษา เวลาปิดม่าน เพื่อตรวจร่างกาย
ครูที่ชม นักศึกษา ว่าใช้กระดาษรีไซเคิล
ครูที่ไม่ทิ้งขยะไว้บนโต๊ะ
ครูที่เอ่ยคำว่า "ขอโทษ"
ครูที่ถามนักศึกษาเสมอ "เธอคิดว่าอย่างไร"
ครูที่มีรูปวาดของลูกๆ ติดไว้ในห้องทำงาน
ครูที่เชื่อว่าสิ่งต่างๆ "ทำให้ดีขึ้นได้"
ครูที่ไม่เคยทำร้ายใคร ด้วยการตัดสินว่า "ไร้อนาคต"
.....
ความเห็น (6)
คำพูดของครูที่พูดกับเด็ก แทบที่จะเป็น "วาจาสิทธิ์" ได้เลยนะครับ
ทั้งฝากรอยแผล...... "ไม่ได้เรื่องเล๊ยยย" "โง่จริงๆๆ" "คงเอาดีอะไรไม่ได้"
และ สร่างแรงบันดาลใจ.... "เก่งมากเลย" "ดีมาก" "อีกนิดเดียว"
อ่านแล้วรู้สึกดีๆ ค่ะ กับคำพูดบวก ที่สร้างแรงบันดาลใจ .. แฟนพ่อ มักพูดเสมอว่า อย่าเอ่ยคำไม่ดีกับลูกๆ วาจาสิทธิ์ ดั่งท่านรองฯ กล่าวจริงๆ ค่ะ .. ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ small man และอาจารย์ poo มากคะ ที่ช่วยฝากความเห็นดีๆ
เคยมีครูที่ "Inspire" เราโดยทำให้เราสาบานในใจว่าถ้าเป็นครูใครจะไม่ขอทำแบบนี้กับลูกศิษย์เด็ดขาดก็มี
นานๆไปก็นึกขอบคุณ ในส่วนที่เขาได้สร้าง "เรา" ในปัจจุบันเหมือนกัน ถ้าไม่มีบทเรียนดีๆจริง มันก็ไม่จำมาหลายสิบปีแบบนี้่นะนี่
ครูที่มีรูปวาดของลูกๆ ติดไว้ในห้องทำงาน
....
ผมก็ได้ดีเพราะ...ครูครับ
กลับมาอ่านอีกรอบ...ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม...ความรู้สึกแรก คือ ชอบมากขึ้นครับ