السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
بسم الله الرحمن الرحيم
สิ่งที่มนุษย์เราหลงลืมหลังจากที่เขาเหล่านั้นมีความสะดวกสบาย มีทรัพย์สินเงินทอง มีชื่อเสียงเกียรติยศ ผู้คนนับหน้าถือตา มีคนรับใช้ ฯลฯ คือ เขาจะต้องกลับไปสู่ความเมตตาของอัลลอฮฺ และเขาไม่สามารถจะเอาอะไรกลับไปได้เลย นอกเสียจากผ้าขาวที่ใช้ห่อหุ้มศพเท่านั้นเอง หากวันนี้มนุษย์หันกลับมาใคร่ครวญ ไตร่ตรองให้ดี เขาก็จะพบว่า สิ่งที่เขาเหน็ดเหนื่อยหามาได้ซึ่งความสะดวกสบายนั้น ใครกันที่อยู่เบื้องหลังความสําเร็จ หรือเขายืนยันชัดเจนว่าเขาเองที่สร้างมันมากับมือ บอกได้เลยว่า คุณกำลังคิดผิด
สมมุติว่าวันหนึ่งคุณเข้าโรงพยาบาลแล้วคุณเป็นโรคเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจ ซึ่งจะต้องให้ออกซิเจน ถามว่าคุณจะต้องเสียเงินค่าออกซิเจนต่อถังราคาเท่าไหร่ หากอยู่เป็นเดือนๆ ก็ต้องหมดเงินเป็นแสนๆ แล้วไหนกันที่เราบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างฉันเป็นคนหามันมากับมือฉันเอง ทําไมไม่บอกหมอว่าเอาอากาศข้างนอกก็ได้ ผมไม่ใช้ออกซิเจน
ท่านผู้อ่านครับ สิ่งที่เราหามาได้นั้น ผู้ที่ประทานปัจจัยยังชีพทุกอย่างมาให้นั้น คือผู้ที่อยู่กับเราตลอดเวลา คืออัลลอฮฺ แล้วใยเราถึงยังไม่รู้จักขอบคุณกัน สุนัขมันยังรู้จักเฝ้าบ้านให้เจ้าของมันเลยครับ หากเรายังยืนยันเป็นกระต่ายขาเดียวว่า ฉันเพียงผู้เดียวที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จแล้ว และยังไม่รู้จักสุญูดขอบคุณผู้ที่ให้ปัจจัยยังชีพทุกอย่างโดยไม่คิดคุณค่าเป็นตัวเลยที่ยากเกินคณานับแล้ว ก็ลองย้อนกลับไปดูตัวอย่างข้างต้นเถิด มนุษย์เราแตกต่างจากมันตรงที่พระองค์สร้างเรามาให้มีสติปัญญา หากเรายังไม่ใช้ประโยชน์จากมันอีกละก็ คงไม่มีข้อเปรียบเทียบแล้วละครับ
วาสลามครับ
(ขอให้ข้อความนี้เป็นตัวเตือนสติพี่น้องที่รักทุกท่านครับ)