ครูผู้ให้
นานมาแล้ว...บนถนนสายเอเซียมุ่งสู่จังหวัดนครสวรรค์ ผมพบภาพที่เห็นนี้อยู่เบื้องหน้าขณะกำลังขับรถ จึงบอกให้คนข้างๆ หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาบันทึกภาพไว้ เนื่องจากคำพูดภาษารถบรรทุกที่อยู่ท้ายรถคันนั้นเร้าใจผมเหลือเกิน
"รับเฉพาะคนเร้าใจ" เป็นข้อความที่ทำให้ผมนั่งยิ้มด้วยความสุข ขอบคุณสำหรับคำขวัญท้ายรถบรรทุก ขณะที่รถโดยสารปรับอากาศคันนั้นกำลังเร่งแซงไปเพื่อรับผู้โดยสารให้มากที่สุด โดยไม่เลือกว่าจะเร้าใจหรือไม่อย่างไร...เมื่อผมกลับถึงบ้าน คิดถึงอาชีพของเรา...แรงบันดาลใจขณะนั้นทำให้ผมต้องหยิบปากกาขึ้นมาเขียนข้อความอะไรบางอย่างตามที่รู้สึก...
ครูผู้ให้
...ด้วยภาระหน้าที่รับผิดชอบ เป็นคำตอบที่ครูรู้อยู่เสมอ
ไม่อาจเลือกว่าลูกท่านหรือหลานเธอ จะเลิศเลอจากสวรรค์วิมานใด
ให้โดยสารบรรทุกทุกทุกศิษย์ ไม่เคยคิดเปรียบต่างเข้าข้างไหน
ไม่เคยนับรับเฉพาะคนเร้าใจ ครูผู้ให้ทุกถนนที่คนเดิน...
ขอมอบบทกลอน "ครูผู้ให้" แด่คุณครูและบุคลากรทางการศึกษาทุกท่านที่อุทิศจิตวิญญาณของความเป็น "ผู้ให้" มาจนถึงวันนี้ วันที่ท่านถึงวาระเกษียณอายุราชการด้วยความภาคภูมิใจ และขอเป็นกำลังใจให้กับคุณครูทุกท่านที่กำลังทำหน้าที่ "ครูผู้ให้" ตลอดไป...
ความเห็น (3)
แวะมาทักทาย....เขียนกลอนได้เยี่ยมมากครับ ท่าน ศน.ศิลป์ชัย
ขอบพระคุณ ท่าน ศน.เฉลิมชัย มากๆ ครับ...
ถูกใจมากค่ะ ลุงตุ้ม เพราะครูเราต้องรับภาระ หน้าที่ต่าง ๆ ที่ครูต้องทำเป็นอย่างนั้นจริง ๆ