บันทึกทองอยู่4
พระปุณณะเดิมเป็นชาวสุนาปรันตะ เดินไปค้าขายที่เมืองสาวัตถี
ได้มีโอกาสฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า เกิดความเลื่อมใสจึงได้ออกบวช
ครั้นบวชแล้ว การทำสมาธิภาวนาไม่ก้าวหน้า เพราะไม่คุ้นกับสถานที่และสภาพภูมิอากาศ
ท่านคิดจะกลับไปที่บ้านเดิมของท่านปฏิบัติสมาธิจะเหมาะกว่า จึงไปทูลลาพระพุทธเจ้า
เนื่องจากบ้านเกิดของท่าน เป็นดินแดนที่ผู้คนโหดร้าย และหยาบคาย พระพุทธเจ้า์จึงตรัสถามว่า ... .. .
"นี่ ปุณณะ ... ถ้าคนพวกนั้นเขาด่าเธอด้วยคำหยาบคาย เธอจะทำอย่างไร"
"ข้าพระองค์ก็คิดว่า ถึงเขาจะด่า ก็ยังดีกว่าเขาต่อยตี พระเจ้าข้า"
"ถ้าเผื่อเขาต่อยตีเอาล่ะ ปุณณะ"
"ก็ยังกว่าเขาเอาก้อนดินขว้างเอา พระเจ้าข้า"
"ก็ถ้าเขาเอาก้อนดินขว้างเอาล่ะ"
"ข้าพระองค์ก็จะคิดว่า ก็ยังดีีกว่าเขาเอาไม้ตะพดตีเอา พระเจ้าข้า"
"ถ้าหากเขาหวดเอาด้วยไม้ตะพดล่ะ"
"ก็ยังดีีกว่าถูกเขาแทงหรือฟันด้วยหอกดาบ พระเจ้าข้า"
"เอาล่ะ.. ถ้าเผื่อคนพวกนั้นเขาจะฆ่าเธอด้วยหอกดาบล่ะ ปุณณะ"
"ข้าพระองค์ก็คิดว่ามันก็เป็นการดีเหมือนกันพระเจ้าข้า"
"ดีอย่างไร ปุณณะ"
"ก็คนบางพวกที่คิดอยากตาย ยังต้องเสียเวลาเที่ยวแสวงหาอาวุธมาฆ่าตัวเอง
แต่ข้าพระองค์มีโชคดีกว่าคนพวกนั้น ไม่ต้องเสียเวลาไปเที่ยวหาอาวุธอย่างเขา"
"ดีมาก ปุณณะ เธอคิดได้ดีมาก เป็นอันตกลง เราอนุญาตให้เธอไปพำนัก ทำความเพียรที่ตำบลสุนาปรันตะได้"
พระปุณณะกลับไปเมืองสุนาปรันตะแล้ว ทำความเพียร ในไม่ช้าใจก็บรรลุธรรมไปตามลำดับจนได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์
(ส่วนหนึ่งในคําเทศน์ของ พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)
********************************************
สรุป คิดดีเสมอ รักษาใจให้ดีเสมอ ทุกครั้งที่มีวิกฤตใดๆ เราก้าวผ่านไปได้ด้วยจิตใจที่ดี
ทุกสถานการณ์เรารักษาใจให้ปกติ เมตตา ไม่เบียดเบียน คิดว่าเป็นโชคดีที่มีบทเรียนมาฝึกใจ
เมื่อผ่านวิกฤตนั้นไปแล้ว ใจเราจะเข้มแข็งและมีสติที่มั่นคงยิ่ง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น