ผมได้รับเชิญจากประธานสภาวิชาการมหาวิทยาลัยมหิดล ศ. พญ. อำไพวรรณ จวนสัมฤทธิ์ ไปร่วมประชุมสามัญประจำปี ครั้งที่ 2/2549 ในวันที่ 18 ส.ค.49 และขอให้ผมแสดงความเห็นเรื่อง "วิสัยทัศน์มหาวิทยาลัยมหิดล"
ผมจึงขอเอกสารเกี่ยวกับสภาวิชาการ มหาวิทยาลัยมหิดลมาศึกษา พบว่าสภาวิชาการจัดตั้งขึ้นโดย "ข้อบังคับมหาวิทยาลัยมหิดลว่าด้วยสภาวิชาการ พ.ศ.2541"
ซึ่งกำหนดไว้ในข้อ 16 ว่า "สภาวิชาการมีหน้าที่ในการเสนอความเห็นต่อสภามหาวิทยาลัยเกี่ยวกับเรื่องดังต่อไปนี้
(1) นโยบายวิชาการและแนวทางที่จะนำไปสู่เป้าหมายความเป็นเลิศทางวิชาการตามนโยบายของมหาวิทยาลัย เพื่อสนองความต้องการของประเทศและกลไกในการพัฒนาและประกันคุณภาพทางวิชาการของมหาวิทยาลัย รวมทั้งการร่วมมือกับองค์กรนอกมหาวิทยาลัยทั้งในและนอกประเทศ
(2) นโยบายและมาตรฐานเกี่ยวกับประเภทวิชาและคณะวิชาต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัย รวมทั้งหลักเกณฑ์ในการกำหนดหลักสูตร การให้ปริญญาและปริญญากิตติมศักดิ์และการจัดตั้ง การรวมและการยุบเลิกหลักสูตร ประเภทวิชาและคณะวิชาต่าง ๆ
(3) ความตรงต่อนโยบาย แนวทาง มาตรฐาน และหลักเกณฑ์ของความคิดริเริ่มการดำเนินการและการดำเนินการใด ๆ ที่อยู่ภายใต้กำหนดตามข้อ (1) และ (2)
(4) เรื่องอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องทางวิชาการตามที่สภามหาวิทยาลัยมอบหมาย"
ทำให้เกิดแนวความคิดว่า สภาวิชาการต้องร่วมกันคิดเรื่องใหญ่ ๆ เรื่องเชิงพัฒนาวิชาการ อย่าหลงเข้าไปทำงานเชิงกฎระเบียบหรือเชิงงานประจำ เพราะการทำงานเช่นนั้นจะไม่ได้ใช้ความรู้ความสามารถของศาสตราจารย์ทั้งหลาย
คำแนะนำของผม (ซึ่งอาจจะไม่เหมาะสม) คือ สภาวิชาการจัดทำ Mapping of Success Stories ของมหาวิทยาลัยมหิดล ซึ่งเป็น Success Stories ที่น่าภาคภูมิใจ เป็นผลงานที่เป็นประโยชน์ต่อบ้านเมือง และน่าจะได้หาทางเชื่อมโยงส่งเสริมให้เกิด Success Stories แบบนี้เพิ่มขึ้น ทำให้กิจกรรมเชื่อมโยงเข้าหากัน เป็นกิจกรรมที่กว้างและลึก และเกิดประโยชน์อย่างแท้จริงต่อสังคม
ผมคิดว่าวันที่ 18 ส.ค.49 เราควรคุยกันเรื่องนี้ครับ
วิจารณ์ พานิช
20 ก.ค.49
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich ใน KMI Thailand
