นิทานเรื่อง กล่องข้าวน้อยฆ่าแม่

นิทานเรื่อง  กล่องข้าวน้อยฆ่าแม่

            นานมาแล้วยังมีครอบครัวหนึ่ง  มีลูกชายชื่อว่าทอง   ทองเป็นชายหนุ่มนิสัยวู่วามเอาแต่ใจตนเอง  วันหนึ่งเขาออกไปทำนาตั้งแต่เช้ามืด   รออยู่จนสายไม่เห็นแม่นำข้าวมาส่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเพราะหิวจนแสบท้องคอยชะเง้อมองหาแม่   ครั้นดวงตะวันลอยสูงขึ้นเกือบจะตรงศรีษะเห็นแม่ถือกล่องข้าวเดินกระย่องกระแย่งมาแต่ไกล   ทองรีบลุกออกจากร่มไม้ตรงเข้าไปต่อว่าทันที

“แม่มัวทำอะไรอยู่   รู้หรือเปล่าว่าข้าหิวจวนจะเป็นลมอยู่แล้ว”  

“อย่าโกรธเลยลูก”   แม่หยุดยืนหอบหายใจถี่ๆด้วยความเหนื่อยเนื่องจากเดินฝ่าเปลวแดดมาเป็นระยะทางไกล  

“แม่เป็นไข้ไม่ค่อยสบายพอลุกขึ้นไหวก็รีบหุงข้าวหุงปลาแล้วเอามาให้ลูกนี่แหละ”  

            “แล้วทำไมถึงเอาข้าวใส่กล่องใบเล็กนิดเดียวมาให้ข้าจะพอกินได้ยังไง”

            “ถึงกล่องจะเล็ก  แต่แม่ก็อัดข้าวมาแน่นนะลูก”

            “พูดมากอยู่นั่นแหละ  รีบส่งข้าวมาให้ข้าเร็วเข้า”

            ทองกระชากกล่องข้าวมาจากมือแม่จนแม่เสียหลักล้มลงแต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจใยดี   รีบเปิดกล่องข้าวกินอย่างหิวโหย  เมื่ออิ่มแล้วจึงรู้ว่าแม่พูดจริงเพราะข้าวในกล่องยังเหลืออีกตั้งมาก    ทองเห็นแม่นอนแน่นิ่งไม่เคลื่อนไหวรีบเข้าไปดู  ปรากฏว่าหญิงชราล้มหัวฟาดพื้นสิ้นใจไปแล้ว   ชายหนุ่มเริ่มสำนึกตัวว่าตนเองทำรุนแรงกับแม่  เขาเข้าไปกอดศพแม่ร้องให้รำพัน   

“แม่จ๋าลูกผิดไปแล้ว  ลูกไม่น่าทำแบบนี้กับแม่เลย”

 แต่แม่ของเขาก็ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้อีกแล้วทองได้สร้างพระธาตุขึ้นมาองค์หนึ่ง  ณ  ที่นั้น  เพื่ออุทิศส่วนกุศลและใส่กระดูกของแม่ไว้

           

เนื่องจากลักษณะของพระธาตุคล้ายกล่องที่แม่ใส่ข้าวมาให้  ชาวบ้านจึงเรียกว่า  “พระธาตุกล่องข้าวน้อย”  ซึ่งในปัจจุบันอยู่ในเขตจังหวัดยโสธร   (ยโสธรเคยเป็นจังหวัดหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานี)

            ข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้    เราเป็นลูกควรจะมีความกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่   ไม่ควรทำอะไรวู่วามเอาแต่ใจตนเอง   ไม่เช่นนั้นจะได้รับความเดือดร้อนเหมือนกับนิทานเรื่องนี้

-----------------------------------------