ทำไมถึงอยากเป็นครู

ทำไมถึงอยากเป็นครู

 

 

     คำถามนี้เป็นคำถามที่ฟังดูแล้วง่ายที่จะตอบ แต่สำหรับดิฉันเป็นเรื่องที่ตอบไม่ได้ในทันที เพราะต้องประมวลความคิดก่อน ตั้งแต่เป็นเด็กเราทุกคนคงจะโดนคุณครูที่สอนถามอยู่เสมอว่าเมื่อโตขึ้นอยากเป็นนอะไร เด็กทุกคนก็จะตอบตามความคิดที่ตนเองคิดไว้ บ้างก็เป็นหมอ พยายบาล ตำรวจ ทหาร วิศวกร ครู และอื่นๆ เมื่อเวลาเปลี่ยนแปลงไป ความคิดเริ่มเปลี่ยนไปตามวัยและประสบการณ์ เด็กบางคนอาจตอบเหมือนเดิม บางคนเปลี่ยนคำตอบไปแต่จะมีใครบ้างที่ทำตามความฝันของตนเองบ้าง อย่างดิฉันเคยอยากเป็นหมอ แอร์โฮสเตจ ครู พนักงานร้านแมคโดนัลด์ แม้กระทั่งกระเป๋ารถเมล์ ต้องเข้าใจว่านั้นเป็นความคิดในวัยเด็ก เมื่อเติบโตขึ้นและต้องเลือกการเรียนที่สามารถใช้ได้จริงในการทำงาน ดิฉันก็ยังงงกับตัวเองอยู่ว่าอยากทำอะไร บอกตามตรงว่าตอนนั้นช่วงที่ต้องเข้าชั้น ม.1 คุณแม่เห็นแววว่าดิฉันวาดรูปสวย จึงอยากจะให้เรียนด้านศิลป พี่สาวเลยไปซื้อใบสมัครของวิทยาลัยช่างศิลป์ซึ่งในขณะนั้นจะมีส่วนย่อยอยู่ในบริเวณวิทยาลัยนาฏศิลป์ (ชื่อเดิมในสมัยนั้นค่ะ)และเกิดความบังเอิญอีกที่ว่าช่างศิลป์ยังไม่เปิดรับชั้น  ม.1 มีแต่รับชั้น ม.4เข้าเรียนเท่านั้น พี่สาวที่แสนดีก็เลยซื้อใบสมัครมาให้และบอกว่า เข้าไปเรียนก่อน มีคำว่าศิลป์เหมือนกัน พอจบ ม.3 ค่อยสอบเข้าเรียน ค่ะ นั่นคือชะตาที่พี่สาวดิฉันนำพาไป แล้วก็บังเอิญว่าสอบได้อีก ดิฉันจึงได้เริ่มเรียนนาฏศิลป์ไทยแบบเข้มข้น ยอมรับว่ายากมากที่ต้องเรียนนาฏศิลป์ครึ่งวันเช้า และต้องเรียนวิชาการในช่วงบ่าย กว่าจะเลิกเรียนก็5โมง กลับบ้านก็เย็น รถก็ติด สารพัดปัญหา แต่เมื่อเรียนไปสักระยะหนึ่งความเป็นคนไทยก็อยู่ในสายเลือด คนที่เรียนแบบดิฉันส่วนใหญ่จบมาก็จะเป็นครู แล้วดิฉันจะไปเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร ดิฉันจึงเลือกที่จะเป็นครูนาฏศิลป์ คราวนี้มาถึงเหตุผลอื่นที่ดิฉันยังเป็นครู ดิฉันเป็นครูของโรงเรียนเอกชน เงินเดือนตามวุฒิ ไม่มีสวัสดิการเหมือนข้าราชการครู ทำงานทุกอย่าง โดยเฉพาะตอนนี้ดิฉันเป็นครูประจำชั้นของเด็กชั้นอนุบาล 3 ถ้าคุณกำลังเป็นเหมือนดิฉันเป็นครูอนุบาล ทราบใช่ไหมว่า ครูอนุบาล3 เนี่ยทำงานเยอะมาก ทั้งการเตรียมความพร้อมของเด็ก การสอนด้านวิชาการ และยังมีงานนอกเหนือจากนั้น งานเอกสาร งานโรงเรียน เยอะมากค่ะ กลับถึงบ้านก็เหนื่อย ไม่อยากตื่นมาทำงานเลย แต่ทำไมดิฉันยังเป็นครู คุณเคยไหมคะ เวลาเดินไปตามห้างสรรพสินค้า หรือที่อื่นๆที่เราจะสามารถเจอเด็กๆของเราได้ ตอนที่เขาเข้ามาทักแล้วพูดว่าสวัสดีค่ะ สวัสดีครับคุณครู คุณจะรู้สึกเหมือนดิฉันไหมคะ ว่าหัวใจมันพองโต พร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมา สิ่งนั้นแหล่ะค่ะ เป็นรางวัลสำหรับดิฉันที่มาจากเด็กๆตัวน้อยที่จำเราได้ ตอนนี้ดิฉันคงตอบคำถามได้แล้วว่าทำไมถึงอยากเป็นครู เพราะดิฉันอยากได้รางวัลนั่นเอง คุณเป็นเหมือนดิฉันไหมคะ

 

 

 

 

 

 

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

น่าคิดนะ ทำไมอยากเป็นครู........

[อ.นุ]

ครู คือ ผู้สร้างโลก ด้วยการสร้างศิษย์ (ด้วยสติปัญญา)

ครูคือ คนสำคัญจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูนะครับ

ขอบคุณครับ...