คำถามชวนคิด...สำหรับคุณอำนวย


การนำเสนอผลงานกลุ่มย่อย ในเวทีใหญ่ ทำอย่างไร จึงจะรักษาความลึกซึ้งของสิ่งใหม่ๆที่ได้ในระหว่างการแลกเปลี่ยนในกลุ่มย่อยนั้น ยังคงอยู่ (อาจจะเปลี่ยนสภาพไปบ้าง) แต่ไม่หายไปเลยทีเดียว หรือ ไม่กลายเป็นคำพูดที่เหมือนกับหนังสือ ตำราวิชาการที่เราอ่านจนคุ้นชิน????

ผมได้คำถามมาจากเวที เครือข่ายการจัดการความรู้มหาวิทยาลัย  ครั้งล่าสุด     และคำถามนี้ดูเหมือนว่า คนที่เคยเป็น  "คุณอำนวย" คงจะเคยประสบเหตุการณ์ตรง     และหากใครมีคำตอบ (จากประสบการณ์ที่ทำจริง) เอามาแลกเปลี่ยนใน Gotoknow ก็น่าจะเป็นประโยชน์มากทีเดียว

คำถามมีอยู่ว่า...

การนำเสนอผลงานกลุ่มย่อย  ในเวทีใหญ่    ทำอย่างไร  จึงจะรักษาความลึกซึ้งของสิ่งใหม่ๆที่ได้ในระหว่างการแลกเปลี่ยนในกลุ่มย่อยนั้น  ยังคงอยู่ (อาจจะเปลี่ยนสภาพไปบ้าง)  แต่ไม่หายไปเลยทีเดียว   หรือ  ไม่กลายเป็นคำพูดที่เหมือนกับหนังสือ  ตำราวิชาการที่เราอ่านจนคุ้นชิน????

 

หมายเลขบันทึก: 39340เขียนเมื่อ 18 กรกฎาคม 2006 08:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 10:43 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)
พี่เม่ยเข้ามาตอบก่อนเพื่อน ไม่ใช่ว่ามีประสบการณ์มากนะคะ เพียงแต่ได้จากการสังเกตจากหลายๆวงที่เข้าไปมีส่วนร่วมค่ะ ว่า.....
  1. คุณอำนวยกับคุณลิขิตของกลุ่มย่อยไงคะ..ถ้าพบสิ่งใหม่ละก้อต้องโปรโมททันทีในกลุ่ม เอาประโยคแบบดิบๆเลยไม่ต้องปรุงแต่ง....
  2. และสังเกตพบว่า... ถ้าบรรยากาศในการนำเสนอเป็นกันเอง  ง่ายๆสบายๆ เป็นธรรมชาติเนี่ย ผู้นำเสนอก็จะปล่อยทุกอย่างออกมาตามธรรมชาติค่ะ ถ้ามีแซวเฮฮาบ้าง คนในกลุ่มก็จะช่วยกันปล่อยสิ่งที่ซ่อนอยู่ลึกๆออกมาได้ค่ะ

ขออนุญาตแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ 

ทุกอย่างอยู่ที่การเตรียมตัวครับ

ต้องเตรียมให้พร้อม นึกถึงทุนของเราที่มีอยู่

นึกถึงสิ่งที่คนฟังอยากได้ยิน

นึกถึงเป้าหมายหลักของคนจัด

เราก็จะนำเสนอสิ่งที่ดี เหมาะสม และถูกต้องครับ

     สำหรับผมมีบ้างนะครับที่ได้ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่ที่ดีบอกได้เลยครับว่าเป็นเพราะคุณลิขิตมือฉมังของกลุ่มย่อย Capture ไว้ให้ และให้เขานั่นแหละครับเป็นผู้นำเสนอเอง เท่าที่ผ่านมามีเป็นตัวอย่างให้เห็นเช่น พี่หรอย Dr.Ka-poom ไออุ่น ในทีมงานไตรภาคีฯ ครับ
เห็นด้วยกับทั้งสองความเห็นข้างต้นครับ ผมขอเสริมนิดนึงว่า การเข้าถึง/โดนใจ คนฟังจะทำให้คนฟังเก็บคิดหัวไปได้ดีขึ้นครับ
  • พบปัญหานี้ในการทำ Workshop อยู่เสมอค่ะ และยังแก้ไม่ได้อย่างถาวร
  • คิดว่าการที่คนสามารถเล่าเรื่องในกลุ่มย่อยได้อย่างลึกซึ้งเป็นเพราะความเป็นมิตร ความไว้เนื้อเชื่อใจ และอื่นๆ ...  ซึ่งเมื่อไปถึงเวทีใหญ่ความรู้สึกเหล่านั้นขาดหายไป  อาจเกิดจากความกังวลใจของผู้เล่าเอง  ---  อาจหาทางแก้ด้วยการสร้างบรรยากาศให้กลุ่มย่อยและเวทีใหญ่มีบรรยากาศที่ใกล้เคียงกันที่สุด ---> ค่อนข้างลำบากและท้าทายค่ะ
  • ไม่ใช้คำว่าเป็นตัวแทนกลุ่มไป "นำเสนอ"  อาจใช้เป็น  เป็นตัวแทนกลุ่มไป "เล่าให้เพื่อนๆ กลุ่มอื่นได้รับฟังด้วย"
  • สังเกตว่าถ้าเป็นกลุ่มคนที่คุ้นเคยกัน พบปะกันเป็นประจำ  หรือเป็นชุมชนกันอยู่แล้วปัญหานี้จะเกิดขึ้นน้อยค่ะ

    ด้วยความเคารพคุณอำนวยทุกท่านค่ะ

กะปุ๋มมองว่าอยู่ที่การหลุดกรอบนะคะ..

การเล่าหรือนำเสนอที่เป็นธรรมชาติเสมือนเป็นการพูดคุยเล่าสู่กันฟัง...จะทำให้ได้สิ่งที่ซ่อนลึกและเป็นของแท้ออกมามากที่สุด

...

แต่หากเมื่อใดที่ที่เราตีกรอบ...ให้เล่า...คนเราก็จะเริ่มจัดระบบระเบียบกระบวนการคิดทันที...สิ่งที่เล่าออกมาก็จะผ่านการกลั่นกรองแล้ว...และไม่เป็นข้อมูลดิบเสียทีเดียว...

...

ขอบคุณคะ

กะปุ๋ม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท