กลอนลำ ยอคุณ หลวงพ่อพระครูปทุมสมณวัตร

ลำล่อง

โอ่ โอย....เพิ่นว่าลมพัดไม้ บ่แฮงปานลมส่า ลมหนาวมา ออกพรรษามาฮอดแล้ว  เหลียวปุนเบิ่งเมืองบ้าน บ่คือเค้า แต่เก่าหลัง ศรัทธาเอ้ย...

อันนี้หล่ะศรัทธาเอย เพิ่นว่า  กัมมุนา กรรมไผสร้างไผมันผู้ปั้นแต่ง ไผผู้เฮ็ดกรรมดี ไผผู้เฮ็ดกรรมชั่ว มันกะเป็นเวรต้องหันติ้วลิ่วตาม สาธุชนผู้หวังข้าม มหากาล ข้ามแก่งอย่ามัวฮักมัวแพง หามาเก็บก่อไว้ทานสร้างแม่นส่วนบุญ

มาบัดนี้ คุณพ่อแม่เฮาเอ๋ย หลานสิได้กล่าต้านประวัติท่านผู้ทรงศีล ผู้เพิ่นครองฮีตเค้า องค์ล้ำหน่อพุทโธ สาวกสงฆ์หมู่นั้น ผู้เฮียนอ่านปฏิบัติ เพียรขจัดตัณหาบ่คองคาเมืองบ้าน สมนามกล่าวไว้หลวงพ่อ พระครูปทุมสมณวัตร อริยะสงฆ์เอกล้ำ เมืองน้ำดำดินซุ่ม ผู้เพิ่นพาเฮ็ดสร้าง ทางเข้าสู่สวรรค์

เป็นพระสงฆ์เอกล้ำเหง้าหน่อพุทธองค์ ทรงคุณหลายประการดังฉันสิขอเว้า

พระ   ประเสรฐิแท้สมควรครองวัตร

ครู     หนักกะเอาเบากะสร้างจนได้เป็นวัดวา

ปทุม  งามปานฟ้าพระคุณท่านเหลือหลาย

สมณ  กิจใหญ่น้อยคอยสร้างศาสนา

วัตร  สุปฏิปันโน ปฏิบัติขะลำเตื้องเข้าต่อนีฤพาน เข้าสู่โพธิญาณผ่านพระไตรภูมิแก้ว  ด้วยจิตใจที่ผุดแผ้วบ่มีแนวสิพล้อยด่าง จงมาแปลงหนทางให้แก่ท่าน ศรัทธาไท้ให้อยู่เย็น

สาธุเด้อ .....ข้าจั่งขอวอนไหว้  พระไตรญาณยอดยิ่ง  มาเป็นมิ่งขวัญเกล้า หลวงพ่อใหญ่เฮาเด้อ  ๗๒ ปีนี้ให้สุขีมั่นแก่น  อย่ามีแนวเดือดฮ้อนหมองไหม้เหมื่อยมโน 

ให้เจ้าใสๆเหลื่อม หลิงงามคือแว่น สมนามกล่าวแล้วปทุมแก้วแห่งสงฆ์

อภิวันทนาก้ม ลาลงไว้สาก่อน คุณพ่อแม่พี่น้องคงสิได้จือจำ หลวงพ่อใหญ่เฮานี้เพิ่นทำดีไว้ให้เบิ่ง  ยึดเป็นแบบ ยึดเป็นแผน เด้อพี่น้อง เมืองบ้านสิอยู่เย็น สามัคคีกันไว้คือฝนแสนห่า ตกลงมาจากฟ้าไหลโฮมโฮ่งอยู่หนอง

รัตตะนัตตะเย  ด้วยอำนาจพระไตรรัตน์ จงมาปกห่อหุ่ม ศรัทธาไว้ ให้อยู่เย็น ใสเลิงๆๆเอ่อ  โอย   ละน่า

ประพันธ์โดย คำมณี  จำปาวงศ์