คนเราเจอกันอยู่ที่บุญเคยทำกันมา
มีชายหญิงคู่หนึ่งรักกันมาก คบกันมา 3 ปี ทั้ง 2 ตกลงจะแต่งงานกัน เมื่อกำหนดวัน เรียบร้อย ฝ่ายชายเองก็รอคอยวันที่จะแต่งงาน ต่อมาไม่นานฝ่ายชายรู้ข่าวว่า คู่รักของตนแต่งงานกับคน อื่นอย่างกะทันหัน โดยฝ่ายหญิง เองก็เต็มใจ ไม่ได้ถูกบังคับแต่อย่างใด เมื่อได้ทราบข่าว เขาทั้ง งง และ เสียใจ มาก
ร้องไห้ไม่กินไม่นอน ไม่นานก็ป่วยหนัก เพราะตรอมใจ
เวลาผ่านไป ฝ่ายชายป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆไปหาหมอเท่า ไหร่ก็ไม่ดีขึ้น ขณะที่นอนซมอยู่ที่บ้านนั้น มีหลวงตาแก่ ๆ ผ่านมา
เมื่อมาถึงหลวงตาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน แล้วมองเข้าไปในบ้านจึงเคาะประตู เด็กรับใช้ออกมาเปิดประตูพบว่า เป็นพระ จึงบอกว่า ไม่ทำบุญนิมนต์ข้างหน้า หลวงตายิ้มอย่างมีเมตตาแล้วพูดว่า อาตมาไม่ได้มาบิณฑบาต ในบ้านมีคนป่วยใช่มั้ย อาตมาพอมีความรู้ ทางด้านการแพทย์นิดหน่อย ไม่รู้จะพอช่วยได้รึ ปล่าว เด็กรับใช้ได้ฟังก็อึ้งแต่ก็บอกว่าตัดสินใจเองไม่ได้ ต้องขอไปถามเจ้านายก่อน เด็กรับใช้เดินเข้าไปในบ้านถามเจ้านาย เจ้านายตอบอย่างตัดรำคาญว่าอยากเข้ามา ก็เข้ามา!
เมื่อหลวงตาเข้าไปพบที่ห้องนอนพบว่า ชายคนดังกล่าวนอนอย่างหมด อาลัยตายอยากอยู่บนเตียง สีหน้า ซีดเซียว ร่างกายซูบผอมประหนึ่งครึ่งคนครึ่งศพ เด็กรับใช้นำน้ำมาถวายหลวงตา พร้อมจัดเก้าอี้ถวายข้างๆเตียงของชายคนนั้น หลวงตายิ้มแล้วพูดว่าอาการหนักเลยนะ ชายคนนั้นนิ่งเงียบไม่สนใจในสิ่งที่หลวงตาพูด หลวงตาตรวจอาการพอเป็นพิธี จึงกล่าวว่าโทรมมากเลยนะ
ชายคนนั้นไม่สนใจ หลวงตาบอกว่าไม่เชื่อ ลองมองที่กระจกสิ ชายคนนั้นไม่สนใจ แต่ขณะที่หางตาชายไป ที่กระจกแต่งตัวในห้องนอน
เขามองเห็นภาพของคนที่รักอยู่ในนั้น ไม่นานภาพของคนรักก็ค่อย ๆจางหายไป กลายเป็นภาพทิวทัศน์ชายทะเล.... ที่ชายทะเลแห่งนั้นเงียบสงบ ไม่มีคนผ่านไปมา ขณะที่ชายคนที่ป่วยนั้น มองภาพในกระจก ด้วยความสนใจนั้น เขาพบว่ามีศพหญิงสาวนอนเปลือยกายอยู่ ที่ชายหาด เวลาผ่านไปสักครู่ มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมา
เขามองเห็นศพหญิงคนนั้น ด้วยความรังเกียจ แล้วเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว ต่อมาพักใหญ่มีชายอีกคนหนึ่งเดินผ่านมา เขามองเห็นศพนั้น เขาสงสารจึงถอดเสื้อนอกออกมาคลุมร่างของหญิงคนนั้น แล้วเดินจากไป พักใหญ่ ๆ อีกเช่นกัน มีชายอีกคนเดินผ่านมา เขาพบคนนอนมีผ้าคลุมอยู่ จึงเปิดออกดู เมื่อพบว่าเป็นศพ ด้วยใจสงสาร จึงจะฝังให้เรียบร้อย แต่ก็ไม่มีเครื่องมือจะขุด เขาจึงตัดสินใจใช้มือทั้ง 2 ข้าง ๆ ค่อย ๆ กอบทรายขึ้นมา เขาทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆ จนเย็น พอได้หลุมใหญ่พอสมควร จึงได้ฝังศพผู้หญิงคนนั้น เรียบร้อยแล้วจากไป
จากนั้นภาพในกระจกก็เปลี่ยนเป็นภาพของศพหญิงคนนั้น และก็ ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นภาพของหญิงคนรัก เขาได้เห็นก็ตกใจ พอสักพักก็ปรากฏเป็นภาพชายคนที่ 2 แล้วก็ค่อย ๆ จางหายไป เหลือแต่เงาของตัวเองในกระจก
ทันใดนั้นหลวงตาพูดว่า ทีนี้เข้าใจรึยัง ศพนั้นคือคู่รักของ โยม
ชายคนที่ช่วยฝังศพเธอ ผูกวาสนากับเธอหนึ่งชาติ ชาตินี้เธอ เลยแต่งงานกับเขา ส่วนโยมช่วยคลุมศพเธอ จึงผูก วาสนา 3 ปี ตอนนี้ครบ 3 ปี วาสนาสิ้นแล้วก็ต้องจากกัน
เมื่อชายคนนั้นฟังจบก็กระอัก เลือดออกมา เด็กรับใช้ตกใจมาก หลวงตายิ้มแล้ว บอกว่า โยมรอดแล้ว เมื่อกี้ โยมกระอักเลือดเอาเลือดเสียออกมาแล้ว ต่อมาไม่ นานชายคนนั้นก็ได้ออกบวชในที่สุด .....
คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ความสัมพันธ์ พ่อ, แม่, พี่, น้อง,
ญาติ, เพื่อน, ศัตรู, คนรัก ฯลฯ ไม่ใช่ของเลื่อนลอย
เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ถึงเวลาก็มาเจอกัน
เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้งยังไงก็ไม่อยู่
ในตอนที่ยังไม่จากกันนี้ คุณทำได้ทำดีต่อคนของคุณหรือยัง เพราะถึงเวลาที่ต้องจากกัน ไม่ว่าคุณจะมีเงินหรืออำนาจล้นฟ้า ก็เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้ ทำดีต่อกันไว้ดีกว่า เพราะไม่มีใครรู้ว่า เราจะต้องจากกันเมื่อไหร่
ที่มา Forward mail
ความเห็น (3)
มีข้อคิดสอนใจดีครับ...
แต่อย่าเสียใจกับคนที่เห็นเราไม่มีค่าความสำคัญ....
สวัสดีค่ะ
อ่านอย่างตั้งใจและลุ้นว่าต้องเป็นปริศนาธรรมอะไรสักอย่าง เห็นด้วยค่ะ คนเราเกิดมาไม่ได้อยู่คนเดียว สิ่งที่ไม่แน่นอนเกิดขึ้นเสมอ ๆ คนเราหลีกเลี่ยงกฏแห่งกรรมไม่พ้นนะคะ
หากทุกคนเชื่อเรื่องการทำดี สังคมก็จะมีความสุขกันมาก ๆนะคะ ขอขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะหนู PHATCHA ที่คิดถึง
ซึ้งจังค่ะ จริงๆแล้วคุณยายเองก็พูดอยู่เสมอว่า ความรักไม่ใช่เรื่องบังเอิญถ้าไม่มีวาสนาต่อกันยังไงก็ไม่ได้พบกัน พอพบกันได้ทำดีต่อกัน แต่ทำไมเวลาแยกจากกันจึงทำใจไม่ได้ก็ไม่รู้เนาะ