เล่นขายของ
กิจกรรม นี้จัดขึ้นภายใต้ชื่อ "กิจกรรมตลาดนัดคนเดิน" แต่แท้จริงแล้วก็คือการเล่นขายของนั่นเอง ซึ่งเป็นกิจกรรมที่หลาย ๆ คนก็คงจะเคยเล่นกับเพื่อน ๆ ในตอนเด็ก ๆ จึงไม่แปลกอะไรที่งานนี้จึงเป็นสิ่งที่เด็กนักเรียนต่างให้ความสนใจและ กระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมกิจกรรม โดยกิจกรรมถูกประชาสัมพันธ์ให้นักเรียนได้ทราบล่วงหน้าเป็นเวลาหนึ่งเดือน ครูผู้สอนเองก็บูรณาการเข้าได้กับหลายกลุ่มสาระ ทั้งในเรื่องเศรษฐศาสตร์ การงานอาชีพและเทคโนโลยี คณิตศาสตร์ ภาษา เป็นต้น
บรรยากาศในงานครึกครื้นมากมีทั้งผู้ซื้อและผู้ขายเดินชมกันเต็มบริเวณงาน ซึ่งจัดขึ้นในโรงยิมของโรงเรียนเวลาพักเที่ยงวัน เด็ก ๆ ทุกคนได้สนุกสนานและได้ประสบการณ์กันอย่างเต็มที่จากกิจกรรมครั้งนี้
สินค้า ที่นักเรียนผลิตมาก็มีหลากหลาย ตั้งแต่สมุดทำมือจากกระดาษรีไซเคิล พวงกุญแจ สร้อยและกำไลลูกปัด ถุงใส่ของจากกระดาษสา ดอกไม้จากวัสดุเหลือใช้ บางกลุ่มทำกิจกรรมสอยดาว ส่วนบางกลุ่มก็เน้นการจัดจำหน่ายโดยไปหาซื้อสินค้าที่มีผู้ผลิตไว้แล้วมา จำหน่าย และอื่น ๆ แต่ที่มีมากที่สุดเห็นจะเป็นสร้อยและกำไลจากลูกปัด ซึ่งมีมากจนเกินความต้องการ งานนี้ใครทำมาบ้างก็จะได้เรียนรู้กันไปว่าหากสินค้ามีมากเกินไปจะเป็นอย่าง ไร
ประสบการณ์วัยเด็กในวันนี้ อาจเป็นช่องทางหนึ่งที่จะทำให้เด็ก ๆ ได้คนพบความเป็นตัวตนของตนเอง จากทางเลือกอื่น ๆ อีกหลากหลายที่ตัวเขาเองต้องประสบพบเจอในวันข้างหน้า
หลังจบกิจกรรมมีนักเรียนหลายคนติดตามมาถามไถ่
นักเรียน : "ครูครับ/คะ ตลาดนัดจะมีอีกวันไหน" ...มีทุกวันศุกร์ไหม มีทุกสัปดาห์ไหม...
ครู : "อยากให้มีอีกไหม"
นักเรียน : "อยากให้มีอีก ครับ/คะ"
ครู : "ทำไมถึงอยากให้มีอีก"
นักเรียน : "สนุกดีครับ/คะ ได้เงินด้วย"
ครู : "ได้เท่าไหร่หละ"
นักเรียน : "หลายร้อยครับ/คะ"
ครู : "แล้วขาดทุนหรือได้กำไร"
นักเรียน : "ยังไม่ได้สรุปครับ รอขายครั้งต่อไปเพราะ
ของยังขายไม่หมด และจะทำเพิ่มอีก"
ครู : "ตลาดจะมีอีกครั้งในเดือนต่อไปนะ"
นักเรียน : "ครับ/คะ"
สิ่งที่ควรเพิ่มเติมให้กับเด็ก ๆ ก็คือ การผลิตสินค้าต่าง ๆ จากวัสดุในท้องถิ่น และเรื่องของความพอเพียง...
คำว่า "เล่นขายของ" กับ "ตลาดนัดคนเดิน"
คงเป็นคนละความหมายกันนะคะ การเล่นขายของเป็นการเล่นเล่นเล่นของเด็กๆที่ไช่ของจริงคะ ของสมมุติขึ้นคะ
คุณเคยเล่นหรือเปล่าคะตอนสมัยที่เป็นเด็กๆคะ
...อ่านแล้วคิดถึงตอนเป็นเด็กๆ...เมื่อหกสิบกว่าปีที่แล้วมา...เราเล่นขายของกัน..เท่าที่จำได้..เราใช้ใบไม้ต่างเงิน..มีหม้อดิน..เตาขนมครก..ทำด้วยดินเผา...ซื้อขายกัน..เอาใบตองห่อ...มาถึงตอนนี้เพิ่งรู้ว่าตอนนั้นเล่นเรื่องความพอเพียง...อิอิ...อะๆ...ยายธี
เรียนคุณกานต์
ตอนเด็ก ๆ ไม่ค่อยจะได้เล่นครับ
และต้องขอขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นครับ
เรียนคุณยายธี
เรื่องราวในอดีต โดยเฉพาะตอนเป็นเด็กยังคงอยู่เช่นกันครับ
นำภาพงานบุญเล็กๆ ของนิสิตมาฝากครับ..
พวกเขายังไม่ได้กลับบ้าน
แต่รวมพลังถวายเทียนพรรษาต่อเนื่องมาสองวัน...
สุขกายสบายใจกันถ้วนหน้า...
คืออีกนิยามเล็กๆ ของการเรียนรู้ในวันหยุดท่ามเทศกาลวิถีพุทธ,วิถีไทย
และมุ่งสู่การให้บริการแก่ชุมชนรายรอบมหาวิทยาลัยไปในตัว..
เป็นการกระตุ้นให้นิสิตเห็นบทบาทและสถานะของตนเองที่มีต่อสังคม
และรับผิดชอบต่อสังคมเท่าที่บทบาทและสถานะเขาพึงกระทำได้...
...ขอบพระคุณครับ..