ถามนักเรียนว่า "ตอนพักเที่ยงไปทานข้าวที่ไหนกันคะ"
"ที่โรงอาหารครับ/ค่ะ " แล้วก็มีเสียงพร้อมชี้ไปที่นักเรียนคนนึง "คนนี้เค้าไม่กิน เค้าไม่มีตังค์คะครู"
นักเรียนผู้ถูกชี้ตอบ "ไม่หรอกครู ผมว่าที่โรงอาหารข้าวน้อย กินไม่อิ่ม ผมเลยกลับไปกินที่บ้านตอนเย็นซะทีเดียวเลย"
ใครก็ตามที่ได้ยินบทสนทนานี้ ก็จะรู้สึกสงสารนักเรียน ไม่แพ้กับดิฉันแน่
ไปโรงเรียนได้เห็นหน้าเด็ก ส่วนมากหน้าซีด อาจเพราะเขาไม่ได้ทานข้าวเช้ามา นี่ข้าวเที่ยงก็ไม่ได้ทานด้วยเหรอนี่?
เราก็คิดว่าอยากจะให้นักเรียนได้เรียนรู้กันเต็มที่ แต่คงต้องเข้าใจในอุปสรรค ของเขาด้วย
มองไปที่เรามันช่างต่างกันเหลือเกิน กินข้าวเช้าก่อนไปเรียนทุกวัน เที่ยงก็มีเงินกินข้าว กินขนม แถมเงินยังเหลือ
อยากให้นักเรียนที่เราได้เจอ ได้มีอนาคตที่สดใส ได้พบเจอสิ่งที่ดี ๆ ในชีวิตของเขา
ตอนแรก ๆ ในใจก็นึกหดหู่ แต่ก็เข้าใจว่า การที่เขาได้เผชิญมันจะเป็นภูมิต้านทานให้กับชีวิตของเขาเอง
อาจมองไปได้หลายอย่าง บางทีเขาอาจมีเงินแต่เก็บเอาไว้ไปเล่นเกมส์ หรือไว้ทำอย่างอื่นก็ได้
ก็ทำให้เราสบายใจขึ้น แต่สิ่งนึงที่ปรารถนาจากการไปฝึกสอนก็คือ อยากให้นักเรียนมองว่าเราเป็นเพื่อน ที่ไม่ใช่แค่ครูฝึกสอนที่เข้ามาแล้วก็จากไป ................
ขอบคุณอีกครั้งค้า สำหรับกำลังใจอันล้นหลาม มีรูปภาพซึ้ง ๆ ประกอบด้วย ยังไงจะทำให้เต็มที่ทุกวันที่ฝึกงานนะคะ ถ้ามีอะไรจะแนะนำกันยินดีเสมอคะ
แล้วโรงเรียนที่ไปฝึกเป็นโรงเรียนที่ ไม่มีโครงการอาหารกลางวันเหรอค่ะ
ปกติถ้าเด็กยากจนเค้าก็มีโครงการนี้ให้ไม่ใช่เหรอค่ะ
ขอตอบคุณ สุรีรัตน์ นาคสุวรรณ คะ โรงเรียนนี้ มีอาหารกลางวันให้เฉพาะนักเรียน ระดับประถมเท่านั้นคะ ส่วนนักเรียน ม.ต้น ไม่ได้คะ แต่ส่วนอื่น ๆ เช่นหนังสือเรียนหรือชุดนักเรียนก็ได้ตามปกติคะ ขอบคุณที่แวะเข้ามา ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
การอดมื้อ กินมื้อ เป็นภูมิต้านทานให้ชีวิต
การอิ่มทุกมื้อ ทำให้ขาดภูมิต้านทาน
ผมคิดเช่นนั้นครับ
แต่ก็นึกหดหู่ใจแบบคุณเช่นกันครับ
ขอให้กำลังใจในการคิดดี ทำดี..ครับพ้ม
ขอบคุณคะ คุณ ธัญศักดิ์ ณ นคร ที่เข้ามาแนะนำเป็นกำลังใจให้ หายเหนื่อยเลยคะ
สวัสดีค่ะ คุณกีรติ้พร
ดิฉันขอแสดงความคิดเห็นด้วยคนค่ะ
นักเรียนคนนั้น ที่ตอบแบบนั้นออกมาบางที่เขาอาจมีเหตุผลอื่นที่ไม่สามารถบอกได้ เขาเลยตอบเช่นนั้นออกมาเพื่อปิดบังอะไร
บางอย่างที่เขาไม่กล้าบอกก็ได้ค่ะ ตัวอย่างเช่น รสชาดอาหารไม่ถูกปากเขา เขาเลยไปกินที่บ้านดีกว่า
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดี ๆ คะ คุณภัทราวดี สุวรรณจันทร์
ดีใจจังคะที่แวะมา
หลากหลายชีวิต โลดแล่นไปด้วยเหตุปัจจัยที่หลายหลาก และแตกต่างกัน ต่างคนก็ต่างได้เรียนรู้ที่จะต่อสู้และแก้ปัญหา
ความแกร่ง ความทรหด ส่วนมากมักมาจากการสู้ชีวิต และผ่านปัญหาต่างๆมาได้
สมัยเด็ก ผมผอมมาก ไม่กินข้าว รร. เพราะไม่อร่อย
และเก็บเงินไว้ซื้อ ของเล่นครับ
คะ คุณHandy พอได้เห็นได้มองอย่างที่บอกมา ก็ทำให้นึกดีใจได้ว่า จะได้รับความแกร่งและความทรหดเป็นของขวัญกลับมาแทนที่
นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม คะ การได้ความคิดที่หลากหลายมุมมอง เพิ่มสติปัญญาให้เยอะคะ แล้วก็พบความจริงว่า การอดข้าวแค่มื้อเดียว ไม่ได้เป็นสิ่งเลวร้ายเลย ดูอย่างคุณศุภรักษ์ ตอนเด็กอดข้าวเก็บเงินซื้อของเล่น โตมายังเป็นเภสัชกรคนเก่งได้เลย 555+
descends with them After all a man who cant present their class People always need a watch