"เฝ้าไข้พิเศษทดแทนคุณ"

" การทดแทนคุณคนที่เรารักหรือคิดจะทำอะไรใหหหหหห้คนที่เรารักทำตอนนี้ที่มีโอกาสทำก่อนที่จะไม่มีโอกาสทำ"

22 มิ.ย. 2553

เขียนบันทึกนี้ขณะทำหน้าที่พยาบาลเฝ้าไข้พิเศษโรงพยาบาลราษฏยินดีหาดใหญ่

คนไข้พิเศษไม่ใช่ใครแม่ของครูซ่อมคนเอง...ลงเวรดึกวันอาทิตย์พ่อโทรศัพท์บอกว่า

แม่ล้มลงข้อเมือขวาหัก 2 ท่ิอนหมอจะต้องผ่าตัดด่วนกระดูกที่หักโโนเส้นเลือด

สำหรับคนสูงวัย(68)ก็เป็นเรื่องใหญ่อีกอย่างไม่มีใครพ่อก็ขาพิการช่วยเลือตัวเองได้บ้าง

แต่ต้องอาศัยแม่ตลอด....ลูก 3 คนคนที่ถึงเร็วที่สุดก็เป็นครูซ่อมคนที่ไม่ใช่ลูกรัก

ลูกชายคนโปรดพึ่งจะมาถึงวันนี้พร้อมเต็งหนึ่งหลานปู๋ย่าที่สืบนามสกุลมณีพรหม

.....ดูแลให้การพยาบาลเพราะออกจากห้องผ่าตัดท่านช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ต้อง

เข้าเฝือกไว้...ทำอะไรให้ก็ไม่ค่อยจะถูกใจเท่าไหร่จะโวยวาย..นึกถึงคนไข้ที่เราให้การ

พยาบาลอดยิ้มไม่ได้....ตอนนี้ต้องให้ตาดูหลาน(ต้นน้ำ)เราจะวิ่งโล่ระหว่ารพ.กับบ้านห่วงลูกก็ห่วงห่วงแม่ก็ห่วง......พ่อขาไม่ดีจะตระครุบหลานไม่ทัน...แต่คุณตาอาสาเลี้ยง

เอง....วันนี้ลูกชาย(นายทหาร)เขากลับมาแล้วพร้อมหลานปู่เราก็คงหมดหน้าที่

ก็มีโอกาสทดแทนบุณคุณพ่อแม่ก็ดีใจไม่เตยคิดน้อยใจ...มีโอกาสทำคิดว่าทำเท่าที่

ทำได้...บุณคุณที่ให้กำเหนิดให้ชีวอตมา...ทดแทนเท่าไหร่ก็ไม่หมด....

เหมือนที่พรำ่สอนลูกเสมอ......

......จากเหตุการณ์ครั้งนี้เห็นสัจธรรม

เรื่องที่หนึ่ง..เกิดเป็นพ่อแม่คนควรรักลูกเท่ากันเพราะไม่แน่คนที่ไม่รักเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย

กลับถึงเป็นคนแรกไม่งั้นตัวเราจะเสียใจ(พ่อ..แม่)

เรื่องที่สอง....การที่จะทำอะไรที่เป็นการทดแทนคุณให้พ่อแม่อย่ารอทำเสียแต่วันนี้

ก่อนที่จะไม่มีโอกาสทำ.....

เรื่องที่สาม...ที่ครูซ่อมคนบอกกับตัวเองเสมอถ้าต้องเห็นน้ำตาพ่อแม่หรือให้พ่อแม่

เห็นน้ำตาเรา....เราผู้เป็นลูกยอมทุกข์ทรมานโดนลำพังดีกว่าทำให้พ่อแม่ทุกข์

...ขอบคุณที่ให้โฮกาสทดแทนคุณ...ขอบคุณพ่อที่ช่วยเลี้ยงลูกให้ได้มีโอกาสดูแลแม่

ขอบคุณความรักความเมตาที่มีให้หลาน...ขอบคุณค่ะพ่อ

....นายทหารลูกชายสุดรักของแม่มาดูแลแล้วแม่คงอาการดีขึ้นเร็วใจที่อิ่มเอ็มย่อม

ทำให้กายฝืนเร็วไม่ว่ากันขอให้แม่หายเร็วก็พอ....

.....จะดูแลแม่กับพ่อจนกว่าแม่จะถอดเฝือก....คงวิ่งลอกรพ.กับหาดใหญ่...

[beach]

พี่ครูซ่อมคน

ขอให้แม่หายไวๆนะ

น้องปิ่นเป็นไงบ้าง

[ครูซ่อมคน]

24 มิ.ย. 53

ขอบคุณมากคุณนาย.....เลิศเหมือนเดิมนะจ๊ะ....ตั้งแต่เอาเขามาอยู่ด้วยก็ดีจ๊ะน่ารักมีเขาเห็นหน้าก็หายเหนื่อย....

คุณหมอคงสบายดี...พรรคก่อนคงเครียดเฝ้าแต่หน้าจอ ASTV (รู้หรอก)...ฝากคิดถึงคุณครู กศน.เมืองทุกคน...

อาจารย์แอ๋ว อาจารย์อารม์ อาจารย์แจ้นอนดึกๆ มาทำงานสายอะป่าว...กูรูทั้งหลายใครเสียพนันโดนเลี้ยงข้าวเที่ยงมากที่สุดเอ๋ย

อาจารย์แอ๋วแน่นอน...อารย์แจ้ยกให้เขา...เขากูรู (กูรู้...)

....ตอนนี้อาการท่านแม่ดีชึ้นอาการปวดมากหมอเขามาขยายเฝือกก็ยุบบวมหน่อย....ศุกร์นี้คงออกจากรพ.ได้.....

ขอบคุณมากอาจารย์นก...พี่ลาผักร้อนฉุกเฉินมา 5 วัน (ที่รพ.พี่ลาฉุกเฉินได้แต่เขียนบันทึกแนบหน่อยเท่านั้นอยู่ที่นี้สิทธิ์การลาผักร้อนปีงบประมาณได้ 20 วัน...ไม่เกี่ยวที่สะสมน่ะ...ว่างก็มาเที่ยวสิมาแบบวันก่อนจะเหนื่อยต้องบอกล่วงหน้าจะได้เคียล์เวรแต่ละเดือนพี่จะเคลียล์เวรหยุดยาว1 อาทิตย์กลับดูลูกอยู่แล้ว......พวกหมอพยาบาลที่นี้จะไปเที่ยวเก็นติ้ง..เที่ยวสิงค์โปรกันปล่อย

ไปใช้เงิน 0T เยอะทำงานกันเยอะคนไข้เยอะมากขอบอกประจวบไม่ได้แม้นเศษเสี้ยว....ก็เลยมีทั้วร์ให้บุคคลากรได้พักกายพักใจ

[ประไพพิศ]

แวะมาทักทายนะพี่

ดูแลแม่ให้หายเร็ว ๆ แล้วกัน  เอาใจช่วยนะ

อีกอย่างนะ "ไม่เอาน่าอย่าน้อยใจ" อะนะ สู้ ๆ พี่  คนเราทำดีย่อมได้ดี ตกน้ำน้ำก็หยุด

ไหล ตกไฟ ไฟไหม้อีก (ล้อเล่น)  อย่าเครียด

[ครูซ่อมคน]

ขอบคุณครูลิ้ม..นิสัยไม่ดีสิถ้า....ถึงโดนไปอบรมปมนิสัยบ่อย.....นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ....มีสาวน้อยควงซ้ายขวาครูลิ้มหล่ะสุขใจ

....555....คนขี้อิจฉา...ได้บุญน่ะลิ้มทำให้พี่หัวเราะเป็นสุข...